ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1618

“ให้เกียรติอาจารย์และเคารพหลักการ ครั้นพวกเจ้าได้เริ่มเล่าเรียนเมื่อตอนสามขวบ บิดามารดาและอาจารย์ของพวกเจ้าเคยสอนหลักการนี้ ข้ายืนอยู่ในห้องเรียนนี้ก็คืออาจารย์ของพวกเจ้า!”

“ยังมิต้องพูดถึงว่าข้ามีความสามารถที่จะสอนอะไรพวกเจ้าหรือไม่ แต่อย่างน้อยพวกเจ้าก็ควรรู้มารยาทในการเคารพอาจารย์ใช่หรือไม่?”

การตั้งคำถามของหลิงอวี๋ทำให้ขุนนางบางส่วนก้มหน้าลงอย่างอับอาย

และบางคนก็มิเห็นด้วย จอหงวนสือเฉินทนมิไหวบ่นพึมพำออกมา “นั่นมิใช่เพราะท่านจัดการมิเป็นธรรมจึงทำให้ทุกคนโกรธหรือ!”

หลิงอวี๋มีความสามารถในการได้ยินเหนือผู้อื่นจึงได้ยินคำพูดของสือเฉินทันที นางจึงเอ่ยด้วยเสียงดัง “สือเฉินลุกขึ้น แล้วพูดคำที่เจ้าพูดออกมาเมื่อครู่อีกครั้งดัง ๆ ให้ทุกคนฟังเสีย!”

สือเฉินเองก็เป็นคนตรงไปตรงมาเช่นกัน จึงยืนขึ้นแล้วพูดซ้ำด้วยเสียงอันดังโดยมิกลัวใด ๆ

หลิงอวี๋มิได้โมโห นางชื่นชมคนที่ตรงไปตรงมาเช่นนี้

นางพยักหน้า “นั่งลง!”

“พวกเจ้าทั้งหลาย ในเมื่อพวกเจ้าล้วนรู้สึกว่า การจัดการของข้ามิยุติธรรม เช่นนั้นจะถามคำถามพวกเจ้าสักสองสามข้อ ขอเพียงคำตอบของพวกเจ้าได้รับการยอมรับจากทุกคน ข้าจะถอนการลงโทษพวกเขา!”

“การตอบคำถามครานี้ห้ามเสียงดัง หากต้องการจะพูดก็จงยกมือขึ้น!”

หลิงอวี๋มองไปที่ทุกคนแล้วเอ่ย “คำถามข้อแรกผู้ใดจะตอบ!”

คราวนี้ขุนนางเหล่านี้มิกล้าเสียงดังแล้ว คนที่อยากตอบเพื่อแสดงความสามารถต่างก็ยกมือ

หลิงอวี๋เห็นว่าสือเฉินก็ยกมือเช่นกันจึงชี้เขา “คำถามข้อแรก สือเฉินตอบ!”

สือเฉินลุกขึ้นแล้วมองหลิงอวี๋อย่างกังวล มิรู้ว่านางจะถามอะไร

“หากการฝึกอบรมวันนี้เป็นสนามรบ ข้าได้แจ้งให้พวกเขาตั้งใจเรียนแล้ว พวกเขามิมา หากเปลี่ยนเจ้าเป็นแม่ทัพใหญ่ เจ้าจะจัดการพวกเขาอย่างไร?”

หลิงอวี๋เอ่ยถามอย่างช้า ๆ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน