ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1632

ขุนนางพรรคพวกองค์ชายคังต่างก็ก่นด่าองค์ชายคังอยู่ในใจว่าเป็นหมูโง่!

หลิงอวี๋มิได้ไต่สวนคดีนี้ด้วยซ้ำ เขาก็สารภาพทุกอย่างออกมาและยอมรับเรื่องที่ปล้นเบี้ยหวัดทหารรวมถึงสังหารทหารเหล่านั้นด้วย

อีกทั้งยังจะสังหารหลิงอวี๋ปิดปากเขาต่อหน้าขุนนางจำนวนมากอีก!

สติปัญญาขององค์ชายคังช่างน่ากังวลนัก!

มิแปลกที่ชิงไหวชิงพริบกับหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็มักจะพ่ายแพ้!

องค์ชายเย่มององค์ชายคังอย่างโมโห เขาไม่มีหน้าจะขอร้องให้องค์ชายคังแล้ว

นั่นมิใช่หนึ่งหรือสองชีวิต นั่นเป็นพันชีวิตเชียวนะ!

หัวหน้าหมู่บ้านพูดถูก ในสายตาขององค์ชายคัง ชีวิตนับพันนี้ก็คือต้นหญ้า มิฉะนั้นหากมีความเป็นมนุษย์เสียหน่อย ผู้ใดจะทำเรื่องที่โหดเหี้ยมเช่นนี้ได้?

การแก้ตัวและตอบโต้ขององค์ชายคังทำให้องค์ชายเย่รู้สึกละอาย

กล้าทำมิกล้ารับ นี่ยังเป็นบุรุษอยู่หรือไม่?

คนเช่นนี้ยังต้องการจะเป็นจักรพรรดิ โชคดีที่เสด็จพ่อทรงปราดเปรื่อง มิฉะนั้นหากมอบบัลลังก์ให้องค์ชายคังก็จะเป็นหายนะครั้งใหญ่ที่สุดของฉินตะวันตกเลยทีเดียว!

องค์ชายคังเห็นคนมากมายจ้องมองตนเช่นนั้นก็ตะลึงไป

นั่นมิใช่รถม้าที่ขนย้ายเบี้ยหวัดทหารหรอกหรือ? เหตุใดพวกเขาทั้งหมดถึงอยู่บนนั้น?

ท่านอ๋องเฉิงรู้สึกซับซ้อน ในฐานะลุงแท้ ๆ ของเหล่าองค์ชาย เขามิอยากจะเห็นพี่น้องเหล่านี้แตกคอและสังหารกันเองเลยจริง ๆ!

แต่องค์ชายคังทำเรื่องที่โหดร้ายไร้มนุษยธรรมเช่นนี้ แล้วจะให้ท่านอ๋องเฉิงพูดอะไรได้อีก!

มิสังหารเขาก็มิเพียงพอที่จะระงับความโกรธของราษฎรได้!

มิสังหารเขา แล้วจะสาสมกับที่ทหารหลายพันนายเสียชีวิตอย่างมิยุติธรรมได้อย่างไร!

“ใครก็ได้ พาตัวองค์ชายคังไปที่เรือนจำราชสำนักฝ่ายใน รอให้องค์จักรพรรดิเสด็จกลับมาตัดสินโทษ!”

ท่านอ๋องเฉิงเอ่ยอย่างเหนื่อยหน่าย

ภายใต้แรงกดดันจากธนูของกองทัพหลวงทหารขององค์ชายคังก็ค่อย ๆ พากันวางอาวุธลงและยอมจำนน

องค์ชายคังหลับตาลง แต่ยังคงพยายามปลอบใจตนเอง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน