ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1631

“ยอมให้จับแต่โดยดี คนชั้นต่ำเช่นเจ้าคิดจะจัดการกับข้ารึ? ฮ่า ๆ ๆ ...”

องค์ชายคังหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เขาจะยอมให้จับแต่โดยดีได้อย่างไร หากถูกหลิงอวี๋พากลับไป เขาไม่มีทางหนีพ้นจากความตายเป็นแน่

เดิมทีเขาก็มีความตั้งใจที่จะสังหารหลิงอวี๋อยู่แล้ว และบัดนี้ก็ตั้งใจแน่วแน่ที่จะสังหารหลิงอวี๋มากกว่าเดิม

เขามั่นใจว่าแม่ทัพสือรับเงินของตนไปแล้วก็คือคนของตน มีแม่ทัพสือร่วมมือกับตน หลิงอวี๋จะยังสามารถหนีไปได้อีกหรือ?

เส้นทางภูเขานี้ข้างหน้าก็ไม่มีหมู่บ้าน ข้างหลังก็ไม่มีร้านค้า หากสังหารหลิงอวี๋แล้วก็โยนความผิดให้พวกโจรบนภูเขาไป

ถึงเวลานั้นแม้ว่าพวกหลี่ว์เซียงจะสงสัยว่าการตายของหลิงอวี๋ผิดปกติ ทว่าจะมีผู้ใดชี้ตัวมาที่เขาได้เล่า!

“คนชั้นต่ำ แม้จะถูกเจ้าจับได้พร้อมหลักฐานแล้วอย่างไร?”

องค์ชายคังเอ่ยอย่างเย่อหยิ่ง “วันนี้เป็นวันตายของเจ้า เจ้าไปจัดการข้าในใต้ดินก็แล้วกัน!”

“ฆ่านาง! ผู้ใดที่สังหารหลิงอวี๋ได้ ข้าจะตกรางวัลให้หนึ่งแสนตำลึง!”

ทหารเหล่านั้นต่างก็มองหน้ากันไปมา องค์ชายคังโกรธจนบ้าไปแล้วหรือ?

มิเห็นพลธนูที่จ้องมองพวกเขาอยู่มากมายถึงเพียงนั้นหรือไร?

ขอเพียงพวกเขาเคลื่อนไหว ก็จะถูกยิงจนเป็นรูพรุนไปทันที!

“อย่าไปกลัวมือธนูพวกนั้น พวกเขาล้วนเป็นคนของเราทั้งสิ้น!”

องค์ชายคังมองออกถึงความกังวลของทหารเหล่านี้ จึงหัวเราะเสียงดังออกมา “แม่ทัพสือราชองครักษ์กองทัพหลวงเป็นคนกันเอง แม่ทัพสือ เจ้ายังมิรีบลงมืออีก!”

แม่ทัพสือยืนอยู่ข้าง ๆ หลิงอวี๋ เขาคือคนที่อยู่ใกล้ที่สุดและสามารถโค่นหลิงอวี๋ได้ดีที่สุด

แต่แม่ทัพสือยังคงนิ่งเฉยราวกับว่ามิได้ยินคำพูดขององค์ชายคัง

องค์ชายคังตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วตะโกนด้วยความโกรธ “แม่ทัพสือ เจ้ารับเงินสองแสนจากข้าไปแล้ว หากเจ้ามิลงมือ เจ้าอยากให้หลิงอวี๋คนชั้นต่ำนี่ฆ่าพวกเราทั้งหมดหรือไร?”

“พอได้แล้ว!

ความโกรธที่สะสมอยู่ในใจของแม่ทัพสือมิสามารถระงับไว้ได้อีกต่อไปแล้ว ก่อนหน้านี้เขาแสร้งทำเป็นจนใจต้องทำตามคำสั่งของหลิงอวี๋ เพราะอยากกระตุ้นให้องค์ชายคังพูดออกมาว่าต้องการสังหารหลิงอวี๋

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน