ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1647

แม้แต่องครักษ์สองคนนี้ชื่ออะไรองค์ชายเย่ก็มิรู้ด้วยซ้ำ แต่ก็ยังแสร้งทำเป็นยอมรับคำแนะนำของเถาจื่อ แล้วดุ “ประเดี๋ยวกลับไปพวกเจ้าไปรับโบยไม้กระดานใหญ่คนละยี่สิบไม้เสีย!”

“ฮองเฮามีสถานะสูงส่ง มิใช่ว่าพวกเจ้าจะแอบมองได้…”

ขณะที่องค์ชายเย่พูด ก็เห็นหลิงอวี๋กับหลิงซวนเดินออกจากป่าอย่างเงียบ ๆ แล้วเดินมาข้างหลังองครักษ์ทั้งสอง

องค์ชายเย่ดุพวกเขาต่อไปอย่างให้ความร่วมมือ กระทั่งองครักษ์ทั้งสองรู้สึกถึงความผิดปกติและกำลังจะหันกลับไป หลิงอวี๋กับหลิงซวนก็ปิดปากและจมูกด้วยผ้าชุบยาสลบแล้ว

ทั้งสองยังมิทันจะล้มลง เถาจื่อกับหานเหมยก็พุ่งเข้ามาลากองครักษ์ทั้งสองเข้าไปในป่าอย่างให้ความร่วมมือ

องค์ชายเย่ตกใจมาก องครักษ์ทั้งสองถูกหลิงอวี๋จัดการล้มลงไปอย่างง่ายดายเช่นนี้เลยหรือ?

เขารีบนำม้าเข้าไปผูกในป่าแล้วตะโกนอย่างร้อนใจ “ฮองเฮา หลานหลานกับเสี่ยวเป่าถูกพวกหนานฮุ่ยขังไว้ที่หมู่บ้านซื่อผิง ในหมู่บ้านล้วนเป็นคนของพวกเขา ท่านจะพาตนเองเข้าไปในกับดักเช่นนี้มิได้นะพ่ะย่ะค่ะ!”

“กระหม่อมขอประทานอภัย พวกเขาบังคับให้กระหม่อมหลอกล่อท่านมา กระหม่อมเอาชนะมิได้แม้แต่แม่นมหนาน... กระหม่อมทำได้เพียงเชื่อฟังพวกเขาเท่านั้น! นี่... นี่มิใช่เจตนาของกระหม่อมกับหลานหลานจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ!”

“หลานหลานบอกว่า หากต้องทำเรื่องอะไรที่ผิดต่อท่าน นางขอยอมตายไปพร้อมกับเสี่ยวเป่า!”

องค์ชายเย่กังวลมากจนคำพูดมิสอดคล้องกันและคำพูดของเขาก็ทำให้เกิดความสับสน แต่หลิงอวี๋ก็ยังเข้าใจ

จูหลานดับองค์ชายเย่สามารถเตือนตนได้ทันท่วงเมื่ออยู่ในสถานการณ์ที่ถูกบังคับ เมื่อเปรียบเทียบกับความมิเชื่อใจในตอนแรกของนางซุนแล้ว ทำให้หลิงอวี๋รู้สึกยินดีมาก

“น้องห้ามิต้องกังวล ข้าเข้าใจทุกอย่างแล้ว!”

“มา เจ้าบอกข้าทีว่าในหมู่บ้านมีกี่คน? จูหลานกับเสี่ยวเป่าถูกขังอยู่ที่ใด วาดแผนที่ง่าย ๆ ให้ข้าดู!”

หลิงอวี๋ยื่นกระบี่ที่ดึงออกจากเอวขององครักษ์ให้องค์ชายเย่

การจัดการกับตัวประกันจำเป็นต้องดำเนินการอย่างรวดเร็ว มีเพียงหลิงอวี๋ต้องเข้าใจทุกอย่าง เมื่อไปที่หมู่บ้านซื่อผิงจะได้มิเสียเปรียบ

องค์ชายเย่ควบคุมความร้อนใจของตนแล้วรีบใช้กระบี่วาดแผนที่บนพื้นให้หลิงอวี๋ดู

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน