ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1646

องค์ชายเย่กังวลว่าอาศัยท่าทางเพียงอย่างเดียว หากถึงยามสถานการณ์เร่งด่วน แล้วคนของแม่นมหนานจับตาดูอย่างใกล้ชิดเกินไป เขาจะไม่มีโอกาสเตือนหลิงอวี๋ล่วงหน้า!

องค์ชายเย่อยากเขียนจดหมายเตือนหลิงอวี๋ แต่ค้นทั่วทั้งบ้านก็มิพบกระดาษหรือปากกา สุดท้ายก็เห็นถ่านชิ้นเล็ก ๆ อยู่ที่มุมหนึ่ง จึงหยิบขึ้นมา ดูว่าพรุ่งนี้จะมีโอกาสหากระดาษได้หรือไม่

ในที่สุดองค์ชายเย่ก็ฉวยโอกาสตอนเข้าห้องน้ำหากระดาษเจอแผ่นหนึ่ง เขากังวลว่าแม่นมหนานจะค้นตัวก่อนออกเดินทาง จึงมิได้เขียนอะไร

วันรุ่งขึ้นขณะออกเดินทางจึงถือโอกาสขี่ม้ารีบเขียนข้อความลวก ๆ

กระทั่งตอนที่องครักษ์ทั้งสองที่เฝ้าดูเขาไปที่วังพร้อมกับเขา องค์ชายเย่เห็นขอทานอยู่ริมถนน เขาจึงหยิบกระดาษขึ้นมาแล้วใช้กำลังภายในโยนมันเข้าไปในอ้อมแขนของขอทาน

ขอทานตกใจครู่หนึ่ง เงยหน้าขึ้นมองเขา แล้วก็เผยฟันเหลืองยิ้มและจะทักทาย องค์ชายเย่รีบส่งสายตาให้เขา อาศัยตอนที่องครักษ์มิเห็นปั้นกระดาษเป็นก้อนแล้วบอกไปว่า ‘เผยอวี้’

ขอทานเหล่านี้หลายคนรู้จักองค์ชายเย่ เพราะจูหลานมักจะให้โจ๊กแก่พวกเขาและเมื่อมีงานก็จะแนะนำให้พวกเขาไปทำ

ดังนั้นองค์ชายเย่จึงสามารถสั่งขอทานจำนวนมากในบริเวณนี้ได้

ขอทานผู้นี้เห็นดวงตากับรูปปากขององค์ชายเย่ ก็นึกถึงว่าช่วงนี้เขาดื่มกับเผยอวี้อยู่บ่อยครั้ง ก็รู้ว่าจดหมายนี้ส่งให้เผยอวี้ จึงรีบไปส่งจดหมายโดยมิรอช้า

องค์ชายเย่ได้ทำการเตือนไปทั้งสองอย่างแล้วก็รู้สึกโล่งใจไปครึ่งหนึ่ง เหลือแค่เพียงช่วยเหลือจูหลานกับลูก แล้วภัยอันตรายก็จะถูกกำจัดไป

เขาติดตามหลิงอวี๋ไปยังหมู่บ้านซื่อผิง พลางเหลือบมองหลิงอวี๋จากหางตาอยู่อย่างต่อเนื่อง

เขากังวลเป็นอย่างมาก หลิงอวี๋ได้รับคำเตือนจากเขาแล้ว นางมีแผนการอะไรกันแน่?

หรือนางคิดว่ามิได้อันตรายมาก จึงมิได้ใส่ใจเป็นพิเศษ

หลิงอวี๋ไวต่อความรู้สึกมาก มีหรือนางจะมิรู้ว่าองค์ชายเย่กำลังสอดแนมนางอยู่

แต่นางมีแผน ขั้นแรกคือต้องรู้ให้ได้ก่อนว่า องครักษ์ที่ติดตามอยู่ทั้งสองคนนี้แข็งแกร่งแค่ไหน พวกนางลงมือแล้วจะสามารถควบคุมพวกเขาได้หรือไม่

ดังนั้นในขณะที่เดินหลิงอวี๋ก็ใช้ความสามารถในการรับรู้ของนางตรวจสอบคนสองคนนี้ แต่สองคนนี้ดูเหมือนจะมิใช่ผู้บำเพ็ญตน

สิ่งนี้ทำให้หลิงอวี๋รู้สึกโล่งใจ อาศัยการฝึกดินแดนที่ห้าของตน การปราบสองคนนี้ก็มิใช่เรื่องยาก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน