ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1666

“ฮองเฮา น่าเสียดายจริง ๆ เพคะ จ้าวหรุ่ยหรุ่ยผู้นั้นมิหลงกล!”

เมื่อเห็นพวกจ้าวหรุ่ยหรุ่ยจากไปด้วยท่าทางหม่นหมองเช่นนี้ หลิงซวนก็เอ่ยอย่างเสียดาย

แต่หลิงอวี๋ทรุดตัวลงบนที่นั่งเสียงดังลั่น

แม้ว่านางจะฟื้นแล้ว แต่ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส เมื่อครู่พยายามอดทนฝืนอยู่ตลอด มิได้แสดงความอ่อนแอต่อหน้าจ้าวหรุ่ยหรุ่ย

“ฮองเฮา... แม่นมอูมาเร็วเข้า!”

พวกหลิงซวนต่างก็ตกใจแล้วเข้ามารวมตัวกัน

แม่นมอูที่อยู่โถงด้านหลังเดินออกมาอย่างมิรีบมิร้อน พลางเอ่ยอย่างเย็นชา “แตกตื่นกันหาปะไร พระนางมิได้เป็นอะไร!”

“ข้าช่วยชีวิตพระนางไว้แล้ว การพักฟื้นที่เหลือก็มิเกี่ยวกับข้าแล้ว! ข้าจะไปแล้ว!”

หลิงอวี๋หายใจแล้วรีบเอ่ย “แม่นมอยู่ต่ออีกสองสามวันได้หรือไม่! หลิงอวี๋ยังมีเรื่องอยากจะขอคำแนะนำจากแม่นมอีก!”

“แม่นมรู้จักท่านแม่ของหลิงอวี๋ก็เห็นแก่ท่านแม่กับขันทีโม่อยู่ต่ออีกสองสามวันเถิด!”

แม่นมอูมองหลิงอวี๋ด้วยสายตาเย็นชาและซับซ้อน หลังจากนั้นสักพักก็ส่ายหัวแล้วเอ่ย “หยกหล้าสุขาวดีอยู่ในมือของท่าน แต่ท่านกลับอ่อนแอถึงเพียงนี้ ช่างน่าอายเสียจริง ๆ!”

“ได้ เห็นแก่พระมารดาของท่าน บ่าวจะอยู่ต่ออีกสองสามวันและให้คำแนะนำแก่ท่านสักหน่อย! แต่บ่าวมีข้อแม้!!”

ดวงตาของหลิงอวี๋เป็นประกาย ความสามารถของแม่นมอูนั้นเหนือกว่าขันทีโม่ หากได้รับคำแนะนำจากนาง การฝึกของตนก็จะดีขึ้นอย่างมาก

เช่นนี้คราหน้าก็จะมิต้องกังวลเรื่องทักษะของจ้าวหรุ่ยหรุ่ยแล้ว

“แม่นมมีเงื่อนไขอะไรหรือ?” หลิงอวี๋เอ่ยถาม

แม่นมอูยิ้มอย่างเย็นชา “บ่าวอยากให้ท่านช่วยบ่าวเรื่องหนึ่ง แต่ความสามารถของท่านตอนนี้ยังมิสามารถทำได้ดีพอ พูดไปก็ไม่มีประโยชน์ เอาไว้ดูจากท่าทีของท่านในภายหลังแล้วจะบอกอีกที!”

หลิงอวี๋เอ่ยทันที “แม่นมวางใจ ข้าจะพยายามเรียนรู้จากท่านอย่างแน่นอน จะไม่มีวันทำให้แม่นมผิดหวังแน่!”

แม่นมอูหันหลังเดินไปโดยมิแสดงความคิดเห็นใด ๆ

เมื่อพวกหลิงซวนเห็นว่าแม่นมอูไปแล้วก็รีบช่วยประคองหลิงอวี๋กลับไปที่ห้องบรรทม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน