ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1665

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยตกใจจนเหงื่อตก!

ใช่แล้ว เหตุใดนางจึงลืมไปว่าด้านหลังมีผู้ฝึกยุทธ์ซุ่มอยู่ข้างหลังนาง!

หลิงอวี๋กับนางรับใช้ของนางทำให้ตนอับอายเช่นนี้ นี่อาจเป็นแผนการร้ายของหลิงอวี๋ก็เป็นได้!

คิดจะกระตุ้นความโกรธให้ตนลงมือแล้วเปิดเผยว่าตนเป็นผู้ฝึกยุทธ์ พวกนางจะได้สังหารตนกับไท่เฟยเส้าอย่างสมเหตุสมผล!

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยระงับความโกรธของตนไว้​ แล้วเอ่ยอย่างยอมจำนน “สิ่งที่ฮองเฮาทรงสอน​ หม่อมฉัน​รู้แล้วว่าหม่อมฉันผิดเพคะ!”

“กลับไปหม่อมฉัน​จะทบทวนตนเองและแก้ไขข้อผิดพลาดของตนเพคะ!”

หลิงอวี๋มองเห็นได้ชัดเจนถึงการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดในสีหน้าของจ้าวหรุ่ยหรุ่ย

เดิมคิดว่าการกระทำของตนกับหลิงซวนจะทำให้จ้าวหรุ่ยหรุ่ยโกรธได้ แต่จ้าวหรุ่ยหรุ่ยก็ยังอดทนได้อยู่

หลิงอวี๋รู้ดีอยู่แล้วว่านางกำลังกังวลเรื่องอะไร เพราะนี่ก็คือสิ่งที่หลิงอวี๋เตรียมไว้

นางหวังให้จ้าวหรุ่ยหรุ่ยระงับความโกรธมิไหวแล้วลงมือ เช่นนี้ก็จะได้ถือโอกาสที่จ้าวหรุ่ยหรุ่ยได้รับบาดเจ็บเช่นกันจัดการกับจ้าวหรุ่ยหรุ่ยเสีย

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยอดทนไว้ได้ หลิงอวี๋ก็มิได้ผิดหวังมากนัก

เพราะนางรู้ถึงร่างกายของตนกับความแข็งแกร่งของแม่นมอู

แม่นมอูใช้พลังวิญญาณไปมากเพื่อทำการรักษาให้ตน

หากต้องลงมือกันจริง ๆ ก็มิแน่ว่าจะได้เปรียบ

“ไท่เฟยเส้า ข้ามิอยากพูดถึงพฤติกรรมหยาบคายของท่านอีกแล้ว ท่านกลับไปศาลบูรพกษัตริย์แล้วไตร่ตรองดูให้ดีเถิด!”

หลิงอวี๋เอ่ยอย่างเย็นชา “ข้าก็ได้พบพวกท่านแล้ว ในเมื่อขุนนางข้างนอกยังคงรอคำตอบของพวกท่านอยู่ ข้าก็จะมิรั้งให้พวกท่านอยู่ที่นี่แล้ว!”

“ไปเสียเถิด!”

ไท่เฟยเส้ากับจ้าวหรุ่ยหรุ่ยกล่าวขอบคุณอย่างอึดอัด แล้วออกไป

เพิ่งจะเดินออกจากพระตำหนักคุนหนิง ไท่เฟยเส้ามิสามารถควบคุมความโกรธของตนได้แล้วตบหน้าจ้าวหรุ่ยหรุ่ย

แต่จ้าวหรุ่ยหรุ่ยมิใช่จ้าวเจินเจิน จะยอมให้นางตบได้อย่างไร

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน