ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1672

ขันทีโม่เห็นใบหน้าหดหู่ของหลิงอวี๋ก็ยิ้มออกมา “สาวน้อย ข้าหาได้ตั้งใจจะทำให้เจ้ากลัวไม่ อย่าทำหน้าเช่นนั้นสิ!”

“ตระกูลเหล่านี้ก็เหมือนกับตระกูลใหญ่ในฉินตะวันตกของพวกเจ้า มิแน่ว่าทุกตระกูลที่จะมีความทะเยอทะยานที่จะครองแผ่นดิน และมิใช่ทุกตระกูลจะเป็นศัตรูของเจ้า!”

“อีกอย่าง หยกหล้าสุขาวดีก็เข้ากันได้กับสายเลือดของเจ้า มิใช่ว่าสังหารเจ้าแล้วจะเอาหยกหล้าสุขาวดีไปได้ดังที่เจ้าคิด!”

แม่นมอูก็เหลือบมองหลิงอวี๋อย่างดูถูกเช่นกัน “รู้จักเศษพระธาตุหรือไม่?”

หลิงอวี๋พยักหน้าโดยมิรู้ตัว

ว่ากันว่าเศษพระธาตุเป็นการตกผลึกของพระภิกษุผู้มีชื่อเสียงหลังจากละสังขารโดยการนั่งสมาธิหรือหลังจากการเผาศพ

แม่นมอูเอ่ยอย่างเย็นชา “ความแตกต่างระหว่างความศักดิ์สิทธิ์ของหยกหล้าสุขาวดีกับเศษพระธาตุก็คือ มันมิได้มาจากการเผาศพของท่าน!”

“หยกหล้าสุขาวดีเป็นมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่มีจิตวิญญาณ จะต้องละลายเลือดเนื้อของท่านด้วยโอสถในยามที่ท่านยังมีชีวิตอยู่จึงจะได้มา มิเช่นนั้น หยกหล้าสุขาวดีจะตายไปพร้อมกับความตายของท่าน!”

“กุญแจสำคัญในการได้รับหยกหล้าสุขาวดีก็คือโอสถ โอสถชนิดนี้จะพบได้ในภูเขาศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น อีกทั้งยังหายากมาก! ต่อให้จะพบมันด้วยความโชคดี แต่เครื่องยาสมุนไพรนี้เมื่อขุดออกมาครึ่งชั่วยามมันก็จะเหี่ยวเฉาและตาย แล้วก็จะไม่มีประโยชน์อีก!”

“อีกนัยหนึ่งก็คือ แม้ว่าพวกเขาจะจับตัวท่านได้ ก็ทำได้เพียงพาท่านกลับไปยังแดนปีศาจ เลี้ยงดูท่าน แล้วพาท่านขึ้นไปบนภูเขาเพื่อค้นหาเครื่องยาสมุนไพร!”

หลิงอวี๋ฟังแล้วก็รู้สึกตกใจ นางมิกล้าคิดในสิ่งที่แม่นมอูพูดอย่างละเอียดด้วยซ้ำ

อะไรคือการละลายเลือดเนื้อของตนด้วยโอสถในยามที่ตนยังมีชีวิต ฟังดูแล้วนี่เป็นการที่ทำให้ตนประสบความเจ็บปวดที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตายในช่วงเวลาสั้น ๆ มิใช่หรือ?

หยุดเลย หยุด!

หลิงอวี๋ส่ายหัวเพื่อหยุดตนมิให้คิดต่อไป

สิ่งที่นางต้องทำก็คือ อย่าทำให้ตนเองต้องกลัว และจัดการกับมันอย่างแข็งขัน

ขันทีโม่ยื่นเครื่องยาสมุนไพรที่เขาหามาให้หลิงอวี๋ แล้วแนะนำเกี่ยวกับวิธีการกลั่นโอสถ ก่อนที่จะออกไปกับแม่นมอู

หลิงอวี๋กลั่นยามาสองวันติดต่อกันแล้ว นางต้องการที่จะสกัดยาดี ๆ โดยเร็วที่สุดและพัฒนาตนเองภายใต้คำสอนของขันทีโม่และแม่นมอู

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน