ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1685

“คุณหนูมิได้อยู่ที่นี่เจ้าค่ะ นางอยู่ที่เรือนลั่วเฟิ่งด้านบน พวกท่านรอสักครู่ ข้าจะพาพวกท่านไป!”

หนานฮุ่ยวิ่งกลับไปบอกนางรับใช้อีกคนแล้ววิ่งออกมา

ตอนนี้หลิงอวี๋รู้แล้วว่า คนที่สี่ที่อยู่ข้างในนั้นคือคนของจ้าวหรุ่ยหรุ่ย

เฉียวเค่อก็มิได้ถามอะไร แล้วพาคนของตนตามหนานฮุ่ยขึ้นไปบนภูเขา

เมื่อหลิงอวี๋เห็นว่าพวกเขาไปไกลแล้ว นางก็ขยับไปอยู่ตรงหน้าพี่หรงอย่างทนมิไหวแล้วเอ่ยเบา ๆ “เสี่ยวหรง นี่พี่หลิงอวี๋เอง นายก็เจอเรื่องเหมือนกับพี่ใช่ไหม?”

พี่หรงก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวอย่างประหลาดใจแล้วจ้องมองหลิงอวี๋อย่างระมัดระวัง

หลิงอวี๋เห็นท่าทางเช่นนี้ของเขาก็รู้สึกหดหู่ในใจ หรือว่าตนคิดผิดไป คนผู้นี้มิใช่หลิงหรง!

มิฉะนั้นแม้ว่าหลิงหรงจะมิรู้จักใบหน้านี้ของตน แต่ก็ไม่มีทางที่จะมิแยแสกับชื่อหลิงอวี๋!

“พี่หรง เราควรตามพวกเขาไปหรือไม่? เฉียวเค่อผู้นั้นจะต้องเป็นพวก…”

สตรีที่พูดก่อนหน้านี้วิ่งออกมาแล้วเอ่ยด้วยเสียงต่ำ

แต่เมื่อพี่หรงก้าวออกไปจ้องมองนาง เสียงของนางก็หยุดชะงักไป

หลังจากนั้น หลิงอวี๋ก็เดินตามออกมาจากที่ซ่อนเช่นกัน

หลิงอวี๋มองเห็นรูปลักษณ์ของสตรีที่พูดได้อย่างชัดเจน

เห็นใบหน้ารูปไข่สีชมพู ดวงตากลมโตที่ดูมีชีวิตชีวา และรูปร่างที่ตัวเล็กมาก ส่วนบนสวมเสื้อคลุมสีแดงกุหลาบ และส่วนล่างสวมกระโปรงผ้าไหมสีชมพู

ทั้งตัวของนางราวกับดอกโบตั๋นที่กำลังเบ่งบาน ทั้งดูงดงามโดดเด่นและสดใสชีวิตชีวา

“พี่หรง นางเป็นใครหรือ?”

สตรีผู้นั้นเห็นใบหน้าของหลิงอวี๋อย่างชัดเจน แม้ว่าใบหน้านี้จะมิได้แต่งหน้า แต่ก็มีความงามที่เป็นเอกลักษณ์

ร่องรอยของความหึงหวงแวบขึ้นมาในดวงตาของสตรีผู้นั้น นางมิรีรอรีบพุ่งไปแล้วโบกมือโจมตีไปทางหลิงอวี๋ทันที

“ทำลับ ๆ ล่อ ๆ มิใช่คนดีอย่างแน่นอน พี่หรงอย่าให้นางหลอกลวงได้นะ...”

ทันทีที่หลิงอวี๋เห็นสตรีผู้นั้นลงมือ ก็รู้เลยว่าสตรีผู้นั้นเป็นผู้บำเพ็ญตนและเป็นยอดฝีมือในดินแดนที่ห้า