ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1708

คำพูดของเย่หรงมิได้นำความหวังมาให้มากนัก เผยอวี้รีบพูดว่า “ถึงแม้ลูกแก้ววิญญาณของจ้าวหรุ่ยหรุ่ยจะเคลื่อนย้ายได้เพียงมิกี่ร้อยลี้ เราก็ต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะไปถึง จ้าวหรุ่ยหรุ่ยจะยอมให้ฮองเฮารอจนเราไปช่วยได้หรือ?”

“ใช่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้น พื้นที่มิกี่ร้อยลี้กว้างใหญ่ออกปานนั้น เราจะไปหาฮองเฮาได้ที่ไหน!”

ฉินซานก็พูดอย่างร้อนรน

เย่หรงพูดมิออก จะอธิบายพลังของพวกเขาในแดนเทพให้คนธรรมดาเหล่านี้ฟังอย่างไร!

เขาไม่มีความอดทนเมื่อต้องอธิบายกับคนที่มิรู้จัก เห็นว่าคนเหล่านี้ช่วยอะไรมิได้ จึงหันหลังเดินจากไป

“ข้าบอกทิศทางให้พวกเจ้าแล้ว หลิงหลิงมิอยู่ เช่นนั้นขอตัวก่อน! ข้าไปแล้ว!”

เมื่อเผยอวี้รู้ตัวและต้องการจะเรียกเขาไว้ เย่หรงก็หายไปแล้ว

“คุณชายเย่…”

เผยอวี้ตะโกนอย่างร้อนรน

“มิต้องเรียกแล้ว เขามิอยากช่วย เจ้าเรียกจนเสียงแหบก็มิกลับมาหรอก!”

แม่นมอูหัวเราะเยาะ พูดอย่างเรียบ ๆ ว่า “พ่อหนุ่มตระกูลเย่คนนี้มิยอมแพ้ในการค้นหาหลิงอวี๋ง่าย ๆ เราตามเขาไป ก็จะหาที่อยู่ของหลิงอวี๋จนเจอ!”

“จะตามอย่างไร? เขาวิ่งเร็วขนาดนั้น ข้าตามมิทันหรอก!”

เผยอวี้เห็นแล้วว่าพลังของเย่หรงเหนือกว่าตน หากเย่หรงอยากจะสลัดตนทิ้ง ตนก็ตามมิทัน

“อันนี้ให้เจ้า!”

แม่นมอูหยิบถุงหอมออกมาจากอก ยื่นให้เผยอวี้

เผยอวี้รับมาอย่างงง ๆ มิรู้ว่าใช้ทำอะไร

แม่นมอูเป่าปาก ลิงตัวน้อยที่ตามนางมาช่วยหลิงอวี๋จากวังก็มิรู้ว่าออกมาจากไหน กระโดดขึ้นไปอยู่บนไหล่ของแม่นมอู

แม่นมอูเอาปลายนิ้วจิ้มไปที่จมูกของลิง ลิงก็ร้องเจี๊ยก ๆ

“เมื่อครู่ก่อนเย่หรงไป ข้าทิ้งเครื่องหอมไว้บนตัวเขา ในถุงหอมก็คือเครื่องหอมชนิดนี้ สืออีดมกลิ่นเก่งมาก มันจะพาเจ้าไปตามเย่หรงได้!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน