ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1717

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยเห็นความดื้อดึงของหลิงอวี๋ จึงเอ่ยอย่างจนใจ “อวี้หนู ค่ายกลนี้มิอาจมองข้ามได้จริง ๆ ข้ามิได้โกหกเจ้า มีคนมากมายที่มิเข้าใจค่ายกลนี้แล้วบุกเข้าไปในค่ายกล ก็จะถูกขังอยู่ในค่ายกลนี้จนตาย!”

“พวกเราขึ้นไปมิได้ ก็ยังสามารถลงไปลองเสี่ยงโชคดูได้ บางทีเราอาจจะยังมิได้เดินเข้าไปในค่ายกล และยังสามารถเดินออกไปได้!”

หลิงอวี๋คิดแล้วเอ่ย “ท่านบอกข้าเรื่องค่ายกลนี้อีกสักหน่อยสิ บางทีข้าอาจจะคิดหาวิธีได้!”

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยรู้สึกกลัดกลุ้ม นางยังมิสามารถทำลายค่ายกลนี้ได้ แล้วหลิงอวี๋จะทำลายมันได้อย่างไร!

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยมองลงไปด้านล่างภูเขา จากนั้นมองวังน้ำแข็งที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม สุดท้ายก็ประนีประนอม บางทีหลิงอวี๋อาจจะโชคดี สามารถทำลายมันได้!

นางอธิบายหลักการของค่ายกลให้หลิงอวี๋ฟังคร่าว ๆ หลิงอวี๋ก็ซักถามนางมากมายนัก

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยค่อนข้างจะรำคาญแล้ว หลังจากตอบด้วยเสียงหยาบจึงเอ่ย “ตอนนี้เจ้าก็รู้แล้วว่าหากคิดจะทำลายค่ายกลมันมิง่ายเช่นนั้น ฟังข้าแล้วลงไปจากภูเขาก่อนเถิด!”

“มิลองดูแล้วจะรู้ได้อย่างไรว่ามิได้!”

หลิงอวี๋เอ่ย “เช่นนั้นก็ให้เสี่ยวอวี้กับเจ้าลงไปดูด้านล่าง แล้วข้าศึกษาวิธีทำลายต่อที่นี่ หากพวกเจ้าหาเส้นทางเจอก็รอข้าอยู่ด้านล่าง! หากหามิเจอ พวกเจ้าก็กลับมา!”

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยคิดแล้วก็เห็นด้วย จึงแบ่งกันออกเป็นสองกลุ่ม พบที่ทางใดก็ล้วนเป็นทางออกทั้งนั้น

หานเหมยต้องการเพียงติดตามหลิงอวี๋ แต่นางมิสามารถขัดขืนคำสั่งของหลิงอวี๋ได้ จึงเดินตามจ้าวหรุ่ยหรุ่ยลงไปด้วยสีหน้าบูดบึ้ง

หลิงอวี๋ยังคงสำรวจเส้นทางต่อไป ครานี้นางมิได้เดินขึ้นไป แต่เดินไปด้านข้าง

นางคิดว่าค่ายกลน่าจะมีระยะรอบวงที่แน่นอนเหมือนกับวงกลม ขอเพียงก้าวออกนอกวงกลม ก็สามารถมองเห็นเส้นทางจากด้านนอกได้

แต่หลิงอวี๋เดินไปหนึ่งชั่วยามก็พบหานเหมยกับจ้าวหรุ่ยหรุ่ยอยู่ตรงหน้าตน

เอ๊ะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

พวกนางลงไปแล้วมิใช่หรือ?

ตนเดินไปในแนวระนาบอยู่ตลอด เหตุใดจึงมาพบพวกนางได้?

“พี่หญิง เจอผีบังตาเข้าแล้วจริง ๆ เราเดินลงไปแล้ว แต่ก็ยังกลับมาที่นี่ได้อีก!”

หานเหมยร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน