ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1718

เมื่อหลิงอวี๋พูดเช่นนี้ จ้าวหรุ่ยหรุ่ยก็เริ่มสนใจเช่นกัน นางรู้สึกว่าสติปัญญาของตนเหนือกว่าหลิงอวี๋ ไม่มีทางที่จะแพ้หลิงอวี๋ได้

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยพยายามอย่างหนักที่จะนึกย้อนถึงเส้นทางและภูมิแคว้นที่ตนผ่านมา

แต่คิดอยู่นาน ก็ดูเหมือนว่าสิ่งเหล่านั้นน่าจะเติบโตในที่ดั้งเดิมนี้อยู่แล้ว ไม่มีอะไรแปลกเลย!

หลิงอวี๋เองก็พยายามนึกย้อนดู แต่ก็มิพบอะไรผิดปกติ

ฟ้ามืดแล้ว มองมิเห็นแผนที่ที่วาดขึ้นแล้ว อุณหภูมิก็ลดลงอย่างรวดเร็ว ทั้งสามคนจึงมารวมตัวกันเพื่อให้ความอบอุ่น

“หิวจัง!”

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยสูญเสียศักดิ์ศรีความเป็นคุณหนูไปแล้ว นางเกิดมาก็ใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบายมาโดยตลอด จะเคยทุกข์ทรมานเช่นนี้ได้อย่างไร!

นางมองหลิงอวี๋ หลิงอวี๋มิได้สูญเสียพลังวิญญาณ แค่ถูกตนผนึกไว้เท่านั้น หากทำลายผนึกของนาง นางก็น่าจะมีมิติเหมือน ๆ กับแหวนพระสุเมรุ

ข้างในนั้นน่าจะมีอาหาร!

แต่จ้าวหรุ่ยหรุ่ยมิกล้าเสี่ยงเช่นนั้น หากปลดผนึกของหลิงอวี๋ตนก็จะยิ่งมิสามารถควบคุมหลิงอวี๋ได้

หากนางพบว่าจิตสำนึกของนางถูกตนผนึกไว้ เช่นนั้นนางจะต้องสังหารตนแล้วหนีไปอย่างแน่นอน!

หากจะตายก็ตายด้วยกันสิ!

หากสามารถให้คู่ต่อสู้ผู้นี้ตายไปพร้อมกับตนได้ นางก็มิถึงกับตายตามิหลับ

“พี่หญิง ข้าก็หิวเช่นกัน! อยากกินกระต่ายย่างจัง!”

หานเหมยเบียดตัวอยู่ข้างกายหลิงอวี๋ แล้วเอ่ยอย่างน่าสงสาร

หลิงอวี๋ทำอะไรมิถูก นางก็หิวเช่นกัน แต่ติดอยู่ในค่ายกลนี้ จะหาอะไรกินก็มิได้ ยิ่งมิต้องพูดถึงกระต่ายหิมะเลย!

ประเดี๋ยวก่อน!

จู่ ๆ ดวงตาของหลิงอวี๋ก็เป็นประกายขึ้นมา

คนถูกขังอยู่ในค่ายกลนี้ก็เพราะคนมีความคิดและสามารถตัดสินโชคชะตาได้ เช่นนั้นสัตว์เล่า?

สัตว์ไม่มีความคิด ไม่มีทางหลงใหลไปกับภาพลวงตาที่อยู่ตรงหน้า บางทีหากติดตามสัตว์ก็อาจจะออกจากค่ายกลนี้ได้!

“เสี่ยวอวี้ ตอนที่เจ้ากับคุณหนูลงเขาไปวันนี้เห็นกระต่ายหรือสัตว์อื่น ๆ หรือไม่?”

หลิงอวี๋รีบดึงหานเหมยมาเอ่ยถาม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน