ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 172

"ลุกขึ้น!"

หลิงอวี๋พุ่งเข้าไป เอื้อมมือไปดึงชุ่ยเอ๋อร์ขึ้นมาโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง

ตอนนั้นเองกลุ่มคนที่รวมตัวกันอยู่ใต้ต้นไม้ถึงได้สังเกตเห็นว่าหลิงอวี๋มา

“พระชายาอ๋องอี้ หมายความว่าเยี่ยงไรเจ้าคะ?”

ทันใดนั้นสีหน้าของเซี่ยเฉียวก็เปลี่ยนไป นางขมวดคิ้วพลางเอ่ยถาม

“ข้าก็อยากถามเจ้าอยู่เช่นกัน! เซี่ยเฉียว นางกำนัลผู้นี้ไปกระทำให้พวกเจ้าขุ่นเคืองด้วยเหตุอัรใด? นางเป็นห่วงพี่น้องของตนเจึงบอกให้ระวัง มันไม่ถูกหรือ?”

หลิงอวี๋ยิ้มเยาะ "เจ้าง้างมือออกไปตบนาง! หรือว่าฮองเฮาสอนเจ้าเช่นนี้หรือ?"

หน้าของชุ่ยเอ๋อร์บวมขึ้นแล้ว เซี่ยเฉียวตบนางแรงมาก

เซี่ยเฉียวเหลือบมองชุ่ยเอ๋อร์อย่างดูถูก พลางเอ่ยอย่างเย็นชา "นางทำผิด ก็สมควรถูกตบ!"

“พระชายาอ๋องอี้ ที่นี่ไม่ใช่ตำหนักอ๋องอี้ ข้าขอแนะนำว่าพระชายาอย่าเข้ามายุ่งเลยจะดีกว่า!”

ท่านหญิงจ่างหนิงมองหลิงอวี๋อย่างสงสัย แล้วดึงอาภรณ์ของเซี่ยเฉียวพลางเอ่ยถาม "พี่เซี่ยเฉียว ผู้หญิงจอมยุ่งผู้นี้คือผู้ใดกัน?"

“นางหรือเจ้าคะ… นางก็คือพระชายาของลุงสี่ของท่านหญิงเจ้าค่ะ!”

เซี่ยเฉียวก้มลงกระซิบอะไรบางอย่างที่หูของจ่างหนิง

หลังจากฟังเสร็จท่านหญิงจ่างหนิงก็จ้องหลิงอวี๋ด้วยสีหน้ารังเกียจ พลางเอ่ยด่า

“ผู้หญิงไร้ยางอาย อย่ามายุ่งเรื่องของข้านะ!”

"ข้าอยากตีใครข้าก็จะตี! หากเจ้ายุ่งเรื่องของคนอื่นอีก ข้าจักบอกให้ว่าข้าก็จักตีเจ้าด้วย!"

เหอะ ที่แท้ก็เป็นเด็กนรกนี่เอง!

ทั้งยังเป็นเด็กนรกที่ถูกเอาใจด้วย!

หลิงอวี๋มองดูใบหน้าเล็ก ๆ ที่น่ารักน่าทะนุถนอมของนาง อายุเท่านี้ยังร้ายกาจถึงเพียงนี้ เกรงว่าโตขึ้นจะยิ่งเอาแต่ใจน่ะสิ!

“ข้าเป็นป้าสะใภ้ของเจ้า เจ้ากล้าตีข้าหรือ?”

หลิงอวี๋เหลือบมองเซี่ยเฉียว นางกำนัลผู้นี้บอกเรื่องไร้สาระอะไรกับจ่างหนิงกัน!

“ลุงสี่เป็นขยะ! ข้าทุบตีเจ้า เขาจะมาเอาเรื่องให้เจ้าได้หรือ?”

จ่างหนิงมักจะได้ยินองค์ชายเว่ยและพระชายาเว่ยด่าเซียวหลินเทียนเช่นนี้ จึงด่าออกมาอย่างไม่ยับยั้งชั่งใจ

เซียวหลินเทียนกับลู่หนานอยู่ด้านข้างได้ยินเข้า สีหน้าก็มืดมนลง