ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1722

“กินเถิด ขนมอบนี้อร่อยมาก! ขอบใจนะปี้เอ๋อร์!”

หลิงอวี๋เคี้ยวขนมอบที่แห้งแล้ว แม้ว่าจะกลืนลำบาก แต่นางก็ยังทำท่าทางดูอร่อยมากอยู่

ปี้เอ๋อร์ถูกหลิงอวี๋ยัดขนมเข้าปาก ก็จนใจต้องกัดไปคำหนึ่งแล้วหยิบออกมา จากนั้นก็ค่อย ๆ กินอย่างทะนุถนอม

ดวงตาของนางไร้เดียงสานัก เผยให้เห็นความสบายใจในการเพลิดเพลินกับอาหารอร่อย

หลิงอวี๋เห็นแล้วก็รู้สึกเศร้า เด็กผู้นี้ดูแต่งตัวงดงาม แต่ขนมชิ้นหนึ่งที่คุณภาพมิเท่าเดิมทำให้นางกินอย่างมีความสุขเช่นนี้ ในวันปกติคงจะถูกนางกำนัลคนอื่นหรือเจ้าวังน้อยรังแกอยู่มิน้อยเลยกระมัง!

“ปี้เอ๋อร์ ปกติเจ้ามิค่อยมีอาหารกินเพียงพอหรือ?” หลิงอวี๋เอ่ยถามอย่างสบาย ๆ

“พี่อาอวี๋ เรากินข้าวทั้งสามมื้อก็ได้ แต่ในทุกวันมีเรื่องที่ต้องทำมากเกินไป ของพวกนั้นอยู่มิได้จนถึงตอนเย็นหรอก!”

ปี้เอ๋อร์กระซิบ “ตอนที่เจ้าวังอยู่ยังได้กินมากหน่อย แต่ในช่วงมิกี่เดือนที่ผ่านมาเจ้าวังมิได้อยู่ในวังเทพ ท่านอาหลินบอกว่าเสบียงมิเพียงพอ ให้เราประหยัดกันหน่อย! ดังนั้นพวกเราจึงกินมิอิ่ม!”

“เจ้าวังไปไหนหรือ?”

ดวงตาของหลิงอวี๋เป็นประกาย ปี้เอ๋อร์มิได้ระวังตน บางทีตนอาจจะสืบสถานการณ์เฉพาะของวังเทพจากปากของนางได้ เช่นนี้ก็จะหลบหนีได้ง่ายขึ้น

“ก็ออกไปหายารักษาอาการป่วยของเจ้าวังน้อยน่ะสิ!”

ปี้เอ๋อร์ถอนหายใจพลางเอ่ย “เจ้าวังมิอยู่ ท่านอาหลินก็มีหน้าที่ดูแลวังเทพ นางรับใช้ของท่านอาหลินกับนางรับใช้ข้างกายเจ้าวังน้อยล้วนได้กินอิ่ม มีเพียงพวกเราที่ทำงานทั่วไปที่กินมิอิ่ม!”

“แม่ของเจ้าวังน้อยมิอยู่หรือ?”

หลิงอวี๋แปลกใจ นายหญิงของบ้านควรจะดูแลบ้านมิใช่หรือ? เหตุใดจึงเป็นป้าของเจ้าวังน้อยที่ทำ!

“แม่ของเจ้าวังน้อยจากไปไปตั้งแต่ยังเยาว์วัย ท่านอาหลินมาที่วังเทพก็เพื่อดูแลเจ้าวังน้อย!”

เมื่อปี้เอ๋อร์พูดถึงตรงนี้ก็กดเสียงต่ำแล้วเข้าไปใกล้หลิงอวี๋ “ได้ยินมาว่าท่านอาหลินอยากแต่งงานกับเจ้าวังและกลายเป็นนายหญิงของวังอย่างเป็นทางการ แต่เจ้าวังไม่มีความคิดที่จะแต่งงานใหม่ จึงมิตอบรับเรื่องการแต่งงาน!”

“ยังมีหัวหน้าเซี่ยงที่อยู่ข้างกายเจ้าวังน้อยอีก นางอยากเป็นสนมของเจ้าวัง แต่เจ้าวังก็มิชอบนางเช่นกัน!”

“หัวหน้าเซี่ยงเอาใจเจ้าวังน้อยก็เพราะอยากให้เจ้าวังน้อยชอบนาง ขอเพียงเจ้าวังน้อยเอ่ยปาก เจ้าวังก็จะไม่มีทางคัดค้าน!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน