ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1784

ธารน้ำแข็งที่ไม่มีที่สิ้นสุดเต็มไปด้วยน้ำแข็งที่สะสมมาตลอดหลายพันปี บุรุษวัยกลางคนผู้หนึ่งถูกโซ่เหล็กขนาดเท่าแขนหลายเส้นมัดเอาไว้ และฝังอยู่ในน้ำแข็งที่สะสมอยู่นั้น

ฝูไห่หลับตาอยู่เหมือนยังมีชีวิต คล้ายกับคนที่กำลังหลับอยู่และสามารถตื่นขึ้นมาได้ตลอดเวลา!

พ่อของหวงฝู่หลินบอกกับหวงฝู่หลินไว้ว่า “คนที่มีพลังล้ำลึกเช่นฝูไห่นี้ หากโอกาสเอื้ออำนวย แม้ว่าจะถูกฝังอยู่ในน้ำแข็งเขาก็สามารถฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้!”

“ปู่ของเจ้ากับหลงอี้เห็นแก่ความสัมพันธ์ที่เป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องกันจึงมิได้สังหารเขาไปตรง ๆ แต่ใช้วิธีเช่นนี้กักขังเขาเอาไว้แทน!”

“ตระกูลหวงฝู่ของเรารับผิดชอบในการปกป้องเขา เจ้ารู้ว่าเข้ามาอย่างไรก็พอแล้ว มิต้องไปสนใจเขามากเกินไป เพราะว่าใต้หล้านี้นอกจากหลงอี้กับปู่ของเจ้าจะยินยอม มิฉะนั้นใครก็ไม่มีทางจะคืนชีพเขาได้!”

นี่เท่ากับว่าเป็นโลงศพน้ำแข็งที่อยู่ในสุสานน้ำแข็งน่ะสิ!

หวงฝู่หลินเห็นแล้วก็มิได้ใส่ใจ หากมิใช่เพราะท่านพ่อพาตนไป เขาก็หาทางเข้าไปมิเจอ

อย่าว่าแต่ตลอดทางยังมีกลไกและกับดักมากมาย เพียงแค่มิระวังนิดเดียว ตัวเองก็อาจต้องตายอยู่ในธารน้ำแข็งเหล่านี้

ก่อนหน้านี้หวงฝู่หลินมิสนใจก็คงได้ แต่มหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของหลงอี้ปรากฏออกมาแล้วก็พิสูจน์ได้แล้วว่าอีกมินานแดนเทพก็จะเข้าสู้สงครามภายใน

คนรุ่นหลังของตระกูลฝู รวมถึงผู้คนที่จับตามองฝูไห่ที่มีชีวิตเป็นอมตะ พวกเขาจะปล่อยโอกาสนี้ไปได้หรือ?

การมีชีวิตอย่างมั่นคงราวกับเทพเซียนนั้นถูกทำให้วุ่นวายขึ้นมาทันที หวงฝู่หลินนึกถึงความอันตรายไว้ในยามที่ยังสงบอยู่ เขาต้องวางแผนล่วงหน้าสำหรับตนและลูกสาว

หวงฝู่หลินครุ่นคิด แล้วเอ่ยปากถามออกไป “ปี้ซง เจ้าเชื่อว่าอาอวี๋เห็นแก่เงินแล้วขโมยจี้หยกราตรีน้ำเงินกับเครื่องประดับเหล่านั้นไปหรือไม่?”

ปี้ซงรู้ว่าหวงฝู่หลินไม่มีทางถามคำถามนี้ขึ้นมาอย่างไร้เหตุผล จึงครุ่นคิดเล็กน้อยแล้วเอ่ย “ท่านเจ้าวัง บ่าวรู้สึกว่าเรื่องนี้ค่อนข้างแปลกพ่ะย่ะค่ะ!”

“อาอวี๋ผู้นั้น ตอนนั้นเจ้าให้ตั๋วเงินสองล้านกับนางและของล้ำค่านับมิถ้วนเพื่อให้นางมอบตำรับยาให้ แต่ก็ถูกนางปฏิเสธ!”

“แม้ว่าจะจี้หยกราตรีน้ำเงินจะมีมูลค่ามาก แต่นั่นก็มีเพียงมูลค่าแต่ไม่มีตลาด มีมิกี่คนที่สามารถซื้อได้!”