ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1786

กลุ่มของเก๋อเฟิ่งฉิงกับเซียวหลินเทียนเข้าไปในเขาด้วยกันแล้วก็เห็นคนของตระกูลเฉียว แต่ทุกคนก็ต่างคนต่างไป

การปะทะกันในเวลานี้มิใช่เรื่องที่ฉลาด เพราะว่าการลงมือในถิ่นของหวงฝู่หลินนั้นอาจจะทำให้หวงฝู่หลินโกรธได้

แม้ว่าตระกูลหวงฝู่จะอยู่อย่างสันโดษมาหลายชั่วอายุคน แต่ในฐานะของผู้สืบทอดของตระกูลหวงฝู่หลินก็มีความเป็นไปได้ที่พลังจะสูงกว่าพวกเขาทั้งหลาย

สำหรับหวงฝู่หลิน ผู้นำของทั้งสองตระกูลต่างก็เสนอจุดประสงค์ที่จะดึงมาให้เป็นพวกเดียวกัน ดังนั้นหากมิถึงคราวจำใจจริง ๆ เก๋อเฟิ่งฉิงกับเฉียวไป๋ไม่มีทางทำเรื่องที่จะทำให้หวงฝู่หลินขุ่นเคืองแน่

เมื่อเข้าไปในภูเขาหิมะ เริ่มแรกยังมีเส้นทาง แต่เดินไปได้สิบกว่าลี้ก็ไม่มีเส้นทางแล้ว

ทั่วทุกที่ล้วนเป็นสีขาวโพลน แม้ว่าหานเหมยจะเคยมาที่ภูเขาหิมะ แต่เมื่อเห็นสีขาวโพลนนี้นางก็หลงทางเช่นกัน มิรู้ว่าภูเขาแห่งนั้นคือภูเขาที่มีวังเทพอยู่

“มิต้องรีบร้อน ค่อย ๆ หาไป ขอเพียงฮูหยินอยู่ที่วังเทพ พวกเราจะต้องตามหานางพบแน่นอน!”

ต่อหน้าเก๋อเฟิ่งฉิง เซียวหลินเทียนจึงเรียกหลิงอวี๋ว่าฮูหยิน

หานเหมยอยากจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา ก่อนหน้านี้นางบอกอย่างมั่นใจว่าตนรู้เส้นทางของภูเขาหิมะ ไหนเลยจะคิดว่าตอนนี้จะเห็นแต่ภูเขาที่ดูคล้าย ๆ กัน

ฮองเฮาจะยังมีชีวิตอยู่หรือไม่? นางน่าจะกำลังรอให้ตนพาคนมาช่วยนางอยู่

แต่ตอนนี้ตนลืมเส้นทางแล้ว เช่นนั้นฮองเฮาจะรอไหวหรือไม่?

ขันทีโม่ได้ยินชื่อของวังเทพมานานมากแล้วแต่กลับมิเคยได้มา เมื่อมาเห็นภูเขาเหล่านี้แม้เขาจะมีใจอยากช่วยก็ทำอะไรมิได้เช่นกัน

คืนนั้น ทั้งคณะจึงหาหุบเขาเป็นที่หลบสายลมเพื่อพักผ่อนกัน

ทางด้านเซียวหลินเทียนก็ได้เตรียมอาหารแห้งกันมาตามมาตรการการเดินทัพ

แต่คุณหนูใหญ่ตระกูลเก๋อกลับเตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว คนที่นางพาขึ้นเขามามิเพียงแต่เตรียมอาหารแห้งมาแต่ยังมีหม้อ ฟืนและผักสดบางส่วนด้วย

ซูจู๋และนางรับใช้คนอื่น ๆ รีบจุดไฟทำอาหารกัน ทำเอาฉินซานที่ตามมาเห็นแล้วตะลึงไปเลย