ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1787

“ท่านสี่ เราทำอาหารกันค่อนข้างมาก จึงนำมาให้ท่านสักหน่อย!”

เก๋อเฟิ่งฉิงเห็นพวกฉินซานเรียกเซียวหลินเทียนว่าท่านสี่จึงเรียกเซียวหลินเทียนเช่นนั้นตาม

เซียวหลินเทียนมิแม้แต่จะมองถาดของนางแล้วยกอาหารแห้งในมือขึ้น พร้อมกับเอ่ยเรียบ ๆ “ขอบคุณมาก แต่ข้ากินอิ่มแล้ว!”

เขายัดอาหารแห้งที่เหลือใส่ปากแล้วเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย

เก๋อเฟิ่งฉิงเองก็มิได้ท้อ นางวางถาดไว้ตรงหน้าเขาแล้วเอ่ยยิ้ม ๆ “กินอิ่มแล้วก็กินน้ำแกงผักสักหน่อยก็ได้! จะแบ่งให้ลูกน้องของท่านก็ได้!”

หลังจากพูดจบ เก๋อเฟิ่งฉิงก็หันหลังเดินไป

คนที่มีตาก็ล้วนมองออกว่าเก๋อเฟิ่งฉิงกำลังเอาใจเซียวหลินเทียนอยู่

สตรีพรหมจรรย์นางหนึ่งเอาใจบุรุษคนหนึ่งเช่นนี้ จะเป็นเพราะเหตุใดไปได้เล่า!

“ขันทีโม่ ท่านกินเถิด!”

เซียวหลินเทียนดันถาดไปให้ขันทีโม่

ขันทีโม่มองอาหารตรงหน้า มีเนื้อมีผัก ดูคุณค่าทางอาหารสมบูรณ์มาก เขาจึงยิ้มแล้วเอ่ย

“คุณหนูใหญ่ตระกูลเก๋อคงยังมิยอมถอดใจจากท่านเลยนะ! ท่านสี่ เช่นนั้น ยินดีรับไว้ดีหรือไม่?”

ขันทีโม่ก็เหมือนกับคนจำนวนมากที่คิดว่าการที่เซียวหลินเทียนจะมีสนมมากมายนั้นเป็นเรื่องปกติ

แม้ว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลเก๋อผู้นี้จะแสร้งทำเป็นมิรู้ว่าตัวตนของเซียวหลินเทียน แต่ก็น่าจะรู้แน่แล้วว่ามิสามารถให้เซียวหลินเทียนแต่งงานเข้าตระกูลได้

ที่นางยังคงเอาใจเซียวหลินเทียนเช่นนี้ นั่นก็มีความเป็นไปได้อย่างเดียวก็คือ นางยอมที่จะละทิ้งตำแหน่งผู้นำตระกูลเก๋อและต้องการที่จะแต่งงานกับเซียวหลินเทียน

เซียวหลินเทียนเอ่ยเสียงขรึม “ขันทีโม่ ต่อไปอย่าได้ล้อเล่นเช่นนี้อีก!”

“ข้าเคยรับปากกับอาอวี๋ไว้แล้วว่า ชีวิตนี้จะครองคู่กับนางเพียงผู้เดียวไปทั้งชีวิต นอกจากนางแล้วข้าจะไม่รับอนุเพิ่ม!”

ทุกคนล้วนเป็นผู้บำเพ็ญตน มีการได้ยินที่เหนือกว่าคนทั่วไป เซียวหลินเทียนเองก็มิได้จงใจที่จะกดเสียงให้เบา ดังนั้นเก๋อเฟิ่งฉิงจึงได้ยินคำพูดของเขา