ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1799

เถ้าแก่ป้าวรู้จักเผยอวี้ก็เพราะเรื่องที่เซียวหลินเทียนซื้อทาสหญิงเกวียนนั้นเมื่อครั้งที่แล้ว ลูกค้ารายใหญ่เช่นนี้มิได้พบบ่อย ๆ ดังนั้นเถ้าแก่ป้าวจึงไปสืบมาเล็กน้อยและได้รู้ที่มาของเซียวหลินเทียนอย่างชัดเจน

แม้ว่าเถ้าแก่ป้าวจะมิได้ทำงานให้เซียนหลินเทียน แต่ว่าถิ่นที่เขาอยู่นั้นเป็นของเยวี่ยใต้

และมู่หรงเหยียนซงกษัตริย์ของเยวี่ยใต้ก็สนิทกับเซียวหลินเทียนราวกับพี่น้องกัน หากมิถึงขั้นจำเป็นจริง ๆ เถ้าแก่ป้าวก็มิอยากจะเป็นศัตรูกับราชสำนัก ดังนั้นจึงมีความเกรงใจต่อพวกของเซียวหลินเทียนอยู่พอเป็นพิธี

“แม่ทัพเผย ท่านมาได้อย่างไร? หรือว่าท่านเองก็สนใจคนที่ถูกสังหารนี้?”

ป้าวเฉิงหัวเราะเหอะ ๆ

“ผู้ว่าการอำเภอหยางของพวกเจ้าได้ยินว่ามีคนถูกสังหารจึงมาดู ส่วนข้าก็มิได้มีธุระอะไรจึงตามมาดูเรื่องสนุก!”

คนที่อยู่ข้าง ๆ เผยอวี้ก็คือผู้ว่าการอำเถอในแถบนี้ แม้ว่าจะมีป้าวเฉิงอยู่และตำแหน่งของเขานั้นก็แทบจะไม่มีความหมาย แต่สิ่งที่เขาควรจะแสดงตัวก็ต้องแสดงตัวเสียหน่อย

“ท่านป้าว ท่านรู้จักคนผู้นี้หรือ?”

ผู้ว่าการอำเภอหยางเอ่ยถาม

“มิรู้จัก ก็แค่ลูกน้องของข้ามาพบว่ามีคนถูกสังหาร ข้าเองก็มาดูเรื่องสนุกเช่นกัน!”

ป้าวเฉิงไม่มีทางพูดความจริงกับผู้ว่าการอำเภอหยางเป็นแน่

แม้ว่าผู้ว่าการอำเภอหยางจะมองออกในจุดนี้แต่ก็มิกล้าโกรธ จึงให้เจ้าหน้าที่ชันสูตรไปตรวจดูศพ

เผยอวี้กวาดสายตามองคนที่ป้าวเฉิงพามาด้วย แล้วสายตาก็ไปหยุดอยู่ที่ใบหน้าของหลิงอวี๋สักพักแล้วจึงละสายตาไป

สตรีที่หน้าตาธรรมดาผู้นี้มิใช่คนที่เขาต้องตามหา ดูจากการแต่งตัวแล้วก็น่าจะเป็นนางรับใช้ของป้าวเฉิงกระมัง?

เผยอวี้ไม่มีทางคาดคิดเลยว่าคนที่ตั้งใจตามหานั้นจะอยู่ใกล้แค่เอื้อม

ส่วนหลิงอวี๋แม้ว่าจะรู้สึกคุ้นหน้าเผยอวี้ แต่ก็มิกล้าพูดคุยกับเขาเพราะกลัวว่าบุรุษที่ดูมีอำนาจผู้นี้จะเป็นหนึ่งในศัตรูของตน

ตอนที่สายตาของเผยอวี้มาหยุดอยู่ที่ใบหน้าของนาง หัวใจของนางก็เต้นรัวอย่างกังวล กังวลว่าเผยอวี้จะจำตนได้

กระทั่งเผยอวี้ละสายตาไป หลิงอวี๋จึงได้นึกขึ้นมาได้ว่าตนใส่หน้ากากผิวหนังมนุษย์อยู่ มิได้เปิดเผยใบหน้าจริง บุรุษผู้นี้จำนางมิได้หรอก

“ใต้เท้า ที่ตัวของผู้ตายมีรอยมีดห้าจุด มีเพียงรอยมีดเดียวเท่านั้นที่ถึงแก่ความตาย!”

“อาภรณ์ของผู้ตายมิเป็นระเบียบ หลังจากที่ตายไปแล้วก็ถูกพลิกร่าง”