ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1800

เผยอวี้ก็เคยเห็นคนที่ผ่านอุปสรรคมามายมากเช่นกัน หางตาของเขาเห็นพวกป้าวเฉิงมองตนกับหลิงอวี๋อย่างแปลกประหลาดก็มิกล้าพูดอะไรอีก

เมื่อเห็นว่าหลิงอวี๋มิยอมรับ เผยอวี้ก็เอ่ยออกไป “เจ้าชื่อเจียงเสี่ยวยาหรือ เช่นนั้นข้าก็คงจำคนผิดแล้ว แผ่นหลังของเจ้ากับของสหายข้าดูค่อนข้างคล้ายกัน เมื่อครู่ข้าคิดว่าเจ้าคือนาง!”

“ขอโทษด้วย ข้าบุ่มบ่ามไปหน่อย!”

เผยอวี้ประสานมือควบคุมอารมณ์ตื่นเต้นของตนเอาไว้ แล้วเดินออกไป

ใบหน้าสามารถปลอมแปลงกันได้ แต่เสียงของหลิงอวี๋กับแผ่นหลังของนางทำให้เผยอวี้มั่นใจว่าคนตรงหน้าก็คือหลิงอวี๋

มิรู้ว่าฮองเฮาไปตกอยู่ในมือของป้าวเฉิงได้อย่างไร?

คนที่เขาพามาด้วยตอนนี้มีมิมากนัก แม้ว่าจะพยายามพาตัวฮองเฮาไป ก็คงจะหนีมิพ้นมือของป้าวเฉิง

ตอนนี้เขามิอาจแหวกหญ้าให้งูตื่นได้ รอกลับไปก่อนแล้วค่อยหาคนมาช่วยหลิงอวี๋ดีกว่า

อีกทั้งยังต้องคิดวิธีส่งจดหมายไปให้เซียวหลินเทียนให้เขารีบกลับมาอีก

หลิงอวี๋เห็นว่าเผยอวี้มิได้ซักถามอะไรอีก ก็แอบถอนหายใจโล่งอก แล้วหันหลังตามพวกเถ้าแก่เจียงไป

แต่หลิงอวี๋กับเผยอวี้ไม่มีทางคาดคิดเลยว่า เหตุการณ์เล็ก ๆ นี้กลับอยู่ในสายตาของป้าวเฉิง

ป้าวเฉิงมิใช่คนโง่ เมื่อเผยอวี้เรียกหลิงอวี๋ สตรีผู้นั้นก็หันไปทันที นี่คือการกระทำที่เปิดโปงนางโดยมิรู้ตัว

มิใช่ชื่อของตน ใครจะตอบสนองได้รวดเร็วเช่นนี้เล่า?

เซียวหลินเทียนจักรพรรดิแห่งฉินตะวันตกมาถึงที่เมืองเล็กแห่งนี้ก็เพื่อจะตามหาหลิงอวี๋ฮองเฮาที่หายตัวไป

ส่วนสตรีที่หวงฝู่หลินให้ตนตามหาชื่อว่าอาอวี๋!

ในชื่อของสตรีสองคนล้วนมีคำว่าอวี๋

หรือว่าสตรีสองคนนี้จะเป็นคนเดียวกัน?

หากต้องการจะตรวจสอบว่าสตรีผู้นี้ใช่อาอวี๋ที่ตนตามหาหรือไม่นั้นง่ายมาก!

เนื่องจากหวงฝู่หลินเคยบอกไว้ว่า บนใบหน้าของอาอวี๋มีรอยบาดแผลจากมีดอยู่จำนวนมาก ไม่มีทางที่จะหายไปได้ในเวลาอันสั้น!

เจียงเสี่ยวยาผู้นี้แม้ว่าบนใบหน้าจะไม่มีรอยแผลจากมีด แต่ป้าวเฉิงก็รู้ว่าใต้หล้านี้มีสิ่งที่เรียกว่าหน้ากากผิวหนังมนุษย์

เขาครุ่นคิดอยู่เงียบ ๆ อยากจะพาตัวสตรีผู้นี้กลับไปที่บ้านตระกูลป้าว แล้วค่อยคิดหาวิธีตรวจสอบว่าบนใบหน้าของนางมีหน้ากากผิวหน้ามนุษย์หรือไม่ เช่นนี้ก็สามารถยืนยันได้แล้ว

“เสี่ยวเจียง เราพี่น้องมิได้ดื่มสุราด้วยกันมานานแล้ว ไปดื่มที่บ้านข้าสักสองจอกสิ ให้ผู้ดูแลได้ดูเรื่องรูปร่างหน้าตาและจุดเด่นของคนที่น้องหญิงผู้นี้ต้องการตามหาด้วย จะได้ช่วยนางตามหาคน!”

ใจของเถ้าแก่เจียงอยากจะช่วยให้หลิงอวี๋สมปรารถนา จึงตอบตกลงไปโดยมิรีรอ