ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1812

หลิงอวี๋ถูกขังอยู่ที่เรือนด้านหลังของคฤหาสน์ตระกูลป้าว และป้าวเฉิงก็ส่งแม่นมที่มีประสบการณ์สองคนมาคอยเฝ้าหลิงอวี๋เอาไว้ หนึ่งในนั้นก็คือแม่นมที่หน้าเหมือนม้านั่นเอง

แม่นมหน้าเหมือนม้าผู้นี้สกุลเฝิง นางดูเป็นคนที่มีความสามารถมาก แต่ในขณะเดียวกันนางก็เป็นคนที่พูดมากด้วย

เมื่อนางเห็นว่าหลิงอวี๋สงบเสงี่ยมดี และมิได้คิดที่จะหลบหนีไป ท่าทีที่นางมีต่อหลิงอวี๋จึงดีขึ้นมาก

วันนี้เมื่อนางตื่นขึ้นมา ก็รู้สึกว่าเอวของนางมิสามารถยืดตรงได้ นางเจ็บปวดเสียจนเหงื่อแตกไปหมด เมื่อจัดการนำอาหารเช้าไปส่งให้หลิงอวี๋กับหลิงซินแล้ว นางก็ไปนั่งอยู่ด้านข้างพลางนวดเอวของตนไปด้วย

“แม่นมเฝิงปวดเอวหรือ?”

หลิงอวี๋เห็นดังนั้นจึงเอ่ยถามออกไป

นอกจากเรื่องที่ฉีกหน้ากากของตนออกไปแล้ว แม่นมเฝิงก็มิถือว่าเป็นคนใจร้ายนักหรอก หลิงอวี๋รู้สึกว่าหากตนมีความสัมพันธ์ที่ดีกับนาง ตนกับหลิงซินก็จะสะดวกสบายขึ้นมาก

“ใช่ เอวข้าเป็นอะไรก็มิรู้ ตื่นขึ้นมาก็ยืดตัวตรงมิได้ เดินเหินทำอะไรหน่อยก็เจ็บมาก ๆ!”

แม่นมเฝิงเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าขมขื่น

“ข้าพอจะรู้ทักษะการแพทย์อยู่บ้าง ข้าจะตรวจเจ้าเอง!”

หลิงอวี๋เดินเข้ามา จากนั้นก็ถกเสื้อคลุมชั้นนอกของแม่นมเฝิงขึ้น แล้วลูบไปที่กระดูกสันหลังของนาง

กระดูกสันหลังตรงส่วนเอวนูนออกมาเล็กน้อย ซึ่งน่าจะเป็นหมอนรองกระดูกส่วนเอวที่นูนออกมา

“แม่นมเฝิง หมอนรองกระดูกตรงส่วนเอวของเจ้านูนออกมา ข้าจะสั่งยาให้เจ้า เจ้าไปเอายามาแล้วข้าจะช่วยสกัดเป็นยาทาให้เจ้า เจ้าทามิกี่ครั้งก็จะดีขึ้นแล้ว!”

หลิงอวี๋เอ่ยออกไป “หากว่ามีเข็มเงิน เจ้าก็นำมาสักหน่อย ข้าจะฝังเข็มเสริมให้เจ้า เจ้าจะได้หายเร็วขึ้น!”

“จะไปยากอะไรเล่า ข้าจะไปนำมาให้เจ้าเอง!”

อาการปวดเอวทำให้แม่นมเฝิงรู้สึกทรมานเป็นอย่างยิ่ง เมื่อนางได้ยินว่าหลิงอวี๋สามารถรักษาได้ นางจึงตอบตกลงในทันที

หลังจากหลิงอวี๋สั่งยาแล้ว แม่นมเฝิงก็รีบไปนำยามาอย่างรวดเร็ว

หลิงอวี๋กับหลิงซินจึงกินอาหารเช้ากันต่อ กระทั่งทั้งสองคนกินเสร็จแล้ว และหลิงซินกำลังทำความสะอาดอยู่นั้น แม่นมเฝิงก็กลับมา พร้อมทั้งพาชายชราคนหนึ่งมาด้วย

“แม่นางเจียง เจ้าเป็นคนสั่งตำรับยานี้หรือ?”