ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1813

คนรับใช้ที่ได้รับคำสั่งให้ไปนำยามา ได้พบกับป้าวเฉิงและลูกชายทั้งสองของเขาระหว่างทาง เมื่อป้าวเฉิงได้ยินว่าหลิงอวี๋ต้องการยาหมาฝู่ส่าน เขาก็ระวังตัวขึ้นมาในทันที

จากนั้นเขาก็รีบพาลูกชายทั้งสองคนวิ่งมา

ป้าวเฉิงมองไปทางหลิงอวี๋ด้วยสายตาเฉียบคม และยังมิทันที่เขาจะได้เอ่ยปาก หลิงอวี๋ก็ชิงบอกเขาถึงเรื่องที่ว่าจะแก้ไขให้ท่านผู้เฒ่าป้าวอย่างไรขึ้นมาเสียก่อน

และสุดท้ายหลิงอวี๋ก็เอ่ยออกมา “ความเจ็บปวดนี้มิใช่ความเจ็บปวดในแบบที่คนธรรมดาจะทนได้ ดังนั้น ข้าจึงแนะนำให้ท่านผู้เฒ่าป้าวกินยาหมาฝู่ส่านเสียก่อน!”

“เมื่อครู่ข้ายังเสนอไปอีกว่า ให้ท่านผู้เฒ่าป้าวหาผู้ช่วยที่มีความสามารถสักสองคน เพื่อมาช่วยข้าแก้ไขในกระบวนการนี้ ในเมื่อท่านมาแล้ว เช่นนั้นก็มิต้องหาใครแล้ว!”

ป้าวเฉิงเชื่อครึ่งมิเชื่อครึ่งในคำพูดของหลิงอวี๋ แต่เมื่อนึกถึงตอนที่โรคนี้กำเริบ พ่อของเขาเจ็บปวดมากจริง ๆ

ในเมื่อหลิงอวี๋รักษาอยู่ภายใต้การดูแลของตนเช่นนี้แล้ว ก็คงจะมิสามารถวางกลอุบายใด ๆ ได้ ดังนั้นเขาจึงตอบตกลง

กระทั่งนำหมาฝู่ส่านมา หลิงอวี๋ก็มิได้ดำเนินการใด ๆ นางให้ป้าวฮุยลูกชายคนเล็กของป้าวเฉิงให้ยาท่านผู้เฒ่าป้าวกินตามปริมาณที่จำเป็น

กระทั่งท่านผู้เฒ่าป้าวหมดสติไป หลิงอวี๋ก็จัดเตรียมเตียงผ่าตัดชั่วคราวเอาไว้แล้ว แล้วก็ให้ป้าวฮุยกับป้าวเฉิงถอดเสื้อของท่านผู้เฒ่าป้าวและให้เขาลงบนเตียงผ่าตัด

“คอยฟังคำสั่งของข้า ข้าบอกให้พวกเจ้าทำอะไรก็ทำไปตามนั้น!”

หลิงอวี๋ให้ป้าวฮุยพลิกตัวท่านผู้เฒ่าป้าวตะแคงข้าง แล้วจับร่างกายส่วนบนของท่านผู้เฒ่าป้าวเอาไว้ และให้ลูกชายอีกคนจับร่างกายส่วนล่างของท่านผู้เฒ่าป้าวไว้

หลิงอวี๋ลูบที่กระดูกสันหลังของท่านผู้เฒ่าป้าวที่จำเป็นต้องแก้ไข จากนั้นก็ทำการสาธิตการเคลื่อนไหวให้ป้าวเฉิงดูก่อน แล้วก็เอ่ยขึ้นมา “ท่านป้าว ท่านทำตามวิธีที่ข้าบอก อย่าได้ใช้แรงมากเกินไปในครั้งเดียว มิฉะนั้นท่านผู้เฒ่าป้าวจะกระดูกสันหลังหัก และมิสามารถยืนขึ้นได้อีกต่อไปแล้ว!”

ป้าวเฉิงจึงกังวลขึ้นมาในทันที แล้วเขาก็ให้หลิงอวี๋สาธิตให้ดูอีกครั้ง

หลิงอวี๋สาธิตด้วยตนเองอีกครั้งโดยที่มิได้รู้สึกเหนื่อย จนกระทั่งป้าวเฉิงดูเข้าใจแล้ว

“ค่อย ๆ ทำ อย่ากังวล หากข้าบอกให้หยุดก็หยุด!”

หลิงอวี๋ดูอยู่ด้านข้าง และป้าวเฉิงก็ทำการบิดกระดูกสันหลังของท่านผู้เฒ่าป้าวตามวิธีที่หลิงอวี๋สอนไว้

ลูกชายทั้งสองของป้าวเฉิงดูอยู่ด้วยความกังวล และภายในห้องนั้นก็เงียบสงบมาก เงียบจนสามารถได้ยินเสียงเข็มตกพื้นได้

จากนั้นก็มีเสียงกร็อบแกร็บของข้อต่อกระดูกดังมา ท่านป้าวกังวลมากเสียจนเหงื่อเย็น ๆ ผุดขึ้นมาที่หน้าผากของเขา