ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1823

“พี่สี่ เมื่ออยู่ที่ภูเขาหิมะแห่งนี้ ตระกูลจงเจิ้งเป็นภัยคุกคามยิ่งกว่าตระกูลเก๋อและตระกูลเฉียวเสียอีก!”

เก๋อเฟิ่งฉิงขมวดคิ้วพลางเอ่ย “ผู้นำตระกูลคนปัจจุบันของพวกเขามีความทะเยอทะยานยิ่งนัก ก่อนหน้านี้ข้าเคยได้ยินมาว่า พวกเขาคิดจะช่วยฝูไห่ออกมาแล้วให้มาต่อสู้กับตระกูลหลง!”

“เพียงแต่ตระกูลหวงฝู่นั้นแข็งแกร่งมาก ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีโอกาส! แต่ตอนนี้พวกเขามาปรากฏตัวที่วังเทพอีกครั้งแล้ว เช่นนั้นพวกเขาก็น่าจะมีการเตรียมพร้อมมา เราจะตกไปอยู่ในเงื้อมมือของพวกเขามิได้เด็ดขาด!”

มิต้องให้เก๋อเฟิ่งฉิงเอ่ยเตือน เซียวหลินเทียนก็รู้ว่าตระกูลจงเจิ้งมีเจตนาร้ายต่อหลิงอวี๋อย่างเต็มเปี่ยม

เขาอุ้มจิ่วเทียนขึ้นมาแล้วเอ่ยออกไป “ในเมื่อพวกเขามาแล้ว พวกเราก็ต้องรีบหาทางออก และออกไปโดยเร็วที่สุด!”

สิ่งที่โชคดีก็คือ คราวนี้พวกเขาเพิ่งจะเดินมาเพียงครึ่งวัน และในตอนใกล้ถึงเวลาอาหารเย็นก็ได้ยินเสียงคนคุยกันอยู่ไกล ๆ

“เดินเร็ว ๆ เข้า ดูเหมือนว่าข้าจะเห็นช่องว่างแล้ว เราน่าจะถึงก้นหุบเขากันแล้ว!”

ฉินซานนี่!

เซียวหลินเทียนตื่นเต้นขึ้นมาทันที เพราะนั่นหมายความว่าพวกนั้นลงมาจากด้านบน และก็จะสามารถพาพวกเขาออกไปได้อย่างราบรื่น

“ฉินซาน!”

เซียวหลินเทียนตะโกนเรียก

“ท่านสี่! นั่นท่านสี่...”

เมื่อฉินซานได้ยินเสียงของเซียวหลินเทียน เขาก็ทิ้งพวกหานเหมยแล้วรีบพุ่งไปทันที

เผยอวี้กับเถาจื่อก็ตามมาเช่นกัน

หลังจากที่เผยอวี้รู้ว่า หลิงอวี๋ถูกจ้าวหรุ่ยหรุ่ยพาตัวไป เขาก็พาคนมาที่ภูเขาหิมะโดยมิรอช้า ผลก็คือได้พบกับเถาจื่อที่ออกมาขอความช่วยเหลือระหว่างทาง จากนั้นเขาก็ตามเถาจื่อมาที่ภูเขาหิมะ

แล้วพวกเขาก็ได้พบกับพวกฉินซานระหว่างทางขึ้นเขาในยามเช้า จึงตามพวกเขาลงมาตามหาเซียวหลินเทียนด้วย

เมื่อได้ยินว่าเซียวหลินเทียนยังมีชีวิตอยู่ เผยอวี้ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นก็ตามฉินซานไปหาเขา

ทั้งสองกลุ่มมาพบกันที่ช่องว่างแคบ ๆ แต่สิ่งที่โชคดีก็คือ ช่องว่างนั้นกว้างมากพอให้คนหนึ่งคนลอดผ่านได้

ฉินซานเห็นเซียวหลินเทียนอุ้มเหยี่ยวดำพร้อมกับเบียดตัวมาอย่างปลอดภัยดี เขาก็สวดอมิตตาพุทธอยู่ในใจมิหยุด หากเซียวหลินเทียนถูกฝังอยู่ที่นี่ เขาก็คงไม่มีหน้ากลับไปเมืองหลวงอีกแล้ว