ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1825

ตอนที่หลิงอวี๋ตื่นขึ้นมา ตรงหน้านางก็ยังเป็นแสงหลากสีนั้นอยู่ กระทั่งแสงจางลง นางจึงได้เห็นดวงอาทิตย์สีทองห้อยอยู่เหนือหัวของนาง

ช่วงเวลาก่อนหน้านี้ที่นางอยู่คฤหาสน์ตระกูลป้าวเป็นเวลากลางคืน แล้วเหตุใดเพียงชั่วพริบตาจึงมีดวงอาทิตย์ขึ้นมาได้เล่า?

ขณะที่หลิงอวี๋กำลังรู้สึกสับสน นางก็รู้สึกเจ็บปวดตรงบริเวณท้องน้อยขึ้นมา ตามมาด้วยความร้อนที่ไหลออกมาจากระหว่างขาของนาง

หลิงอวี๋ลูบตรงท้องน้อยโดยมิรู้ตัว แล้วสีหน้าของนางก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

ลูกของนาง?

ความร้อนนี้ต้องเป็นเลือดแน่ ๆ!

เด็กอาจจะมิอยู่แล้ว!

หลิงอวี๋หันไปด้วยความตื่นตระหนก แล้วนางก็เห็นว่าตนอยู่ในทุ่งนา และห่างออกไปมิไกลก็มีเด็กสาวคนหนึ่งนอนอยู่ด้วย

“ฮ่า ๆ ข้ากลับมาที่แดนเทพแล้ว! ครั้งนี้ข้าทำสำเร็จแล้ว!”

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยลุกขึ้นมาเห็นดวงอาทิตย์ จากนั้นก็เห็นทุ่งนาที่อยู่ข้าง ๆ นางจึงลุกขึ้นมาและตะโกนด้วยความตื่นเต้น

หลิงอวี๋หันไปมองแล้วก็เห็นว่าจ้าวหรุ่ยหรุ่ยอยู่อีกด้านหนึ่งของตน

เมื่อหลิงอวี๋เห็นจ้าวหรุ่ยหรุ่ย ความโกรธก็พลุ่งพล่านออกมาจากดวงตาในทันที ตอนนี้นางมิเชื่อแล้วว่าจ้าวหรุ่ยหรุ่ยคือคุณหนูของตน

ผนึกที่อยู่บนร่างกายจะต้องเป็นฝีมือของนางแน่ ๆ!

“อวี้หนู ลุกขึ้น เราต้องรีบไปแล้ว!”

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยหันมาเห็นว่าหลิงอวี๋กำลังจ้องมองตนอยู่ นางจึงตะโกนขึ้นมาอย่างมิพอใจ

ครั้งก่อนไปโผล่อยู่ที่ภูเขาหิมะ ตนไม่มีวรยุทธ์เลยแม้แต่น้อย ทั้งยังต้องอดกลั้นอารมณ์คอยกล่อมให้หลิงอวี๋สงบอีก แต่ครั้งนี้แตกต่างไปแล้ว นางชิงพลังของเฉียวเค่อมาแล้ว ดังนั้นการควบคุมหลิงอวี๋จึงง่ายดายราวกับพลิกฝ่ามือ

“หรุ่ยหรุ่ย ที่นี่คือที่ไหน? เมื่อครู่เป็นตอนมืดอยู่ แล้วเหตุใดแค่พริบตากลับกลายเป็นกลางวันไปได้เล่า?”

ป้าวซวนที่ถูกลูกแก้ววิญญาณพามาด้วยก็ตื่นขึ้นมาแล้วเช่นกัน เมื่อนางได้ยินเสียงของจ้าวหรุ่ยหรุ่ย นางก็ลุกขึ้นมาจากพื้น แล้วเอ่ยถามด้วยความสับสน

“ที่ไหนอย่างนั้นรึ? ที่นี่เป็นสถานที่ที่ยอดเยี่ยมมาก! เจ้าควรขอบคุณข้านะ หากมิใช่เพราะได้ประโยชน์จากข้าไป เจ้าคงไม่มีทางได้มาถึงแดนเทพหรอก!”