ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1897

หลิงอวี๋เห็นด้วยกับผู้รอบรู้ เพื่อป้องกันมิให้คนอื่นสงสัยว่านางกับผู้รอบรู้มิใช่พี่น้องกันแท้ ๆ นางจึงเปลี่ยนแซ่ของตนเป็นแซ่เดียวผู้รอบรู้และใช้นามว่า สิงอวี๋

วันรุ่งขึ้น หลิงอวี๋ไปที่ห้องโถงหลักของหอโอสถซ่างกู่เพื่อลงทะเบียน ที่ทางเข้าหอโอสถซ่างกู่นั้นมีทั้งบุรุษและสตรีต่อแถวยาวเป็นหางว่าว

หลิงอวี๋รู้สึกเวียนหัวขึ้นมาเมื่อเห็นแถวยาวถึงเพียงนี้ ต้องต่อแถวไปถึงเมื่อไรกว่าตนจะได้ลงทะเบียนเล่านี่!

แต่เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วก็ต้องปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ เพื่ออนาคตของตนในวันข้างหน้า นางก็ทำได้เพียงต่อแถวต่อไปอย่างว่าง่ายเท่านั้น

คุณหนูและนายน้อยบางส่วนมิได้มาด้วยตนเอง แต่ส่งสาวใช้และคนรับใช้ไปต่อแถวให้

เด็กสาวท่าทางเหมือนคุณหนูที่อยู่ข้างหลังหลิงอวี๋เห็นเช่นนั้นก็ยิ้มเยาะขึ้นมา

“แม้แต่มาต่อแถวก็ยังไม่มีความจริงใจ แต่กลับอยากเป็นศิษย์ของอาจารย์เย่น่ะหรือ คนเช่นนี้สมควรถูกปัดตกไปเสีย!”

สาวใช้ด้านหน้าหลิงอวี๋ที่มาต่อแถวแทนเจ้านายได้ยินเช่นนั้นก็พูดอย่างดูถูกว่า “ไม่มีใครตั้งกฎว่าห้ามสาวใช้มาต่อแถวให้นี่! ตระกูลเหลยของท่านขัดสนมากจนไม่มีเงินจ้างสาวใช้หรืออย่างไร?”

เหลยเหวินโกรธจัดและตะโกนใส่สาวใช้นางนั้นว่า “พูดจาอะไรไร้สาระ เป็นแค่สาวใช้มันมีอะไรให้ภูมิใจนักหนา ที่เจ้าได้มายืนอยู่ตรงนี้ก็เพราะอำนาจของตระกูลเจ้านายเจ้ามิใช่หรือไร?”

“แม้จะขัดสนเพียงใดข้าก็มีฐานะเป็นคุณหนูของตระกูล มิต่ำต้อยเหมือนเจ้าหรอก!”

หลิงอวี๋เหลือบมองเหลยเหวิน สตรีผู้นี้ค่อนข้างสะสวย ดวงตาใสแจ๋วราวกับคลื่นน้ำในสารทฤดู อาภรณ์ของนางมิได้หรูหราแต่ก็มิได้ซอมซ่อ

นางมาด้วยกันกับเด็กสาวที่อยู่ด้านหลัง ดูเหมือนพวกนางจะเป็นสหายสนิทกัน แต่เด็กสาวนางนี้จะค่อนข้างสุขุมกว่า

เมื่อเห็นว่าเหลยเหวินกำลังจะทะเลาะกับสาวใช้ เด็กสาวก็รีบคว้าเหลยเหวินและพยายามโน้มน้าวนาง

“เหวินเหวิน ช่างเถิด อย่าทะเลาะกันหน้าประตูหอโอสถซ่างกู่เลย หากผู้ที่จะเป็นครูในภายหน้ารู้เรื่องนี้เข้า พวกเราอาจจะถูกคัดออกได้!”

เด็กสาวเตือนเหลยเหวินให้หยุด และพูดเสียงเย็นกับสาวใช้ที่ยังมิยอมแพ้ “พวกข้าหาได้กลัวตระกูลเฉียวของเจ้าไม่ เพียงแต่พวกข้ามิอยากส่งเสียงดังรบกวนคนอื่นก็เท่านั้น และมิอยากทำให้ครูมีความประทับใจที่มิดีต่อพวกข้า!”