ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 2

“อย่าตีท่านแม่ของข้า...”

หลังจากที่เสี่ยวเมาล้มบนพื้น กระอักเอาเลือดออกมาแล้ว ก็คลานเข้ามาหาหลิงอวี๋อย่างไม่ยินยอม ยังคิดที่จะใช้ร่างกายที่อ่อนแอของตนเองช่วยรับแส้ให้กับนางอีก

หลิงอวี๋มองไปยังมุมปากของเสี่ยวเมาที่ยังคงมีเลือดไหลซึมออกมา ในใจก็ยิ่งสั่นสะท้านขึ้นมา…

ในความทรงจำนั้น หลิงอวี๋ใส่ใจเสี่ยวเมาน้อยนัก ทำให้เสี่ยวเมาที่คลอดมาแข็งแรงมาก กลับยิ่งเลี้ยงดูก็ยิ่งผอมบาง...

“ท่านอ๋อง...นี่? ยังจะทุบตีอีกหรือไม่?” มือเฆี่ยนเอ่ยถามออกมาอย่างระมัดระวัง

“ลากลูกนอกสมรสนั่นออกไป ตีต่อไป!”

ชายหนุ่มสูงส่งราวกับเทพเจ้านั้น ถึงแม้ว่าจะเห็นเสี่ยวเมากระอักเลือดออกมา ก็ยังคงดูเฉยชาไร้ซึ่งอารมณ์ดั่งเก่า

“เสี่ยวเมาไปเถอะ ปกตินางก็ไม่ได้ดูแลเจ้าดีนัก เจ้ายังสนใจว่านางจะเป็นตายไปเพื่ออะไรอีก!”

หญิงชราคนหนึ่งวิ่งเข้ามา เมื่ออุ้มเสี่ยวเมาได้ก็ออกไป

“อย่าทุบตีท่านแม่ของข้า...ปล่อยข้าไป!”

เสี่ยวเมายังคงร้องตะโกนออกมาอย่างเศร้าโศก ไม่สนใจว่าตรงมุมปากของตนเองจะมีเลือดไหลออกมา ดิ้นรนอย่างแรงออยู่ในอ้อมแขนของหญิงชรา

หญิงชรากอดเขาเอาไว้แน่น มือเฆี่ยนยังคงฟาดแส้ลงไปทุบตีบนกายของหลิงอวี๋ต่อไป

เสี่ยวเมาเองก็ไม่รู้ว่าไปเอาแรงมาจากที่ใดกัน ดิ้นรนจนลงมาในทันที แล้วพุ่งกระโจนเข้าใส่ชายหนุ่มที่อยู่บนรถเข็น ร้องตะโกนออกมาด้วยความเกลียดชัง

“หากว่าท่านกล้าทุบตีท่านแม่ของข้าจนตายไปแล้วล่ะก็ ข้าก็จะกัดท่านให้ตายไป!”

เพียงแต่ว่า เสี่ยวเมาเพิ่งจะวิ่งไปถึงข้างกายของอ๋องอี้เซียวหลินเทียนนั้น ยังไม่ทันได้ลงมือ ก็มีทหารองค์รักษ์คนหนึ่งพุ่งเข้ามา ใช้ขาเตะไปยังเสี่ยวเมาอย่างแรงจนกระเด็นลอยไป

“อย่านะ...”

หลิงอวี๋ส่งเสียงขู่เพื่อหยุดรั้งเอาไว้ ทว่าไม่ทันการเสียแล้ว!

เสี่ยวเมากระเด็นลอยออกไปราวกับว่าวลม ก่อนจะตกลงบนพื้นอย่างแรง

หัวใจของหลิงอวี๋หยุดเต้นลงทันที รู้สึกได้ว่าทันใดนั้นโลกนี้ดูเงียบสนิทลง!

เด็กน้อยตัวเล็กเพียงนั้น จะทนรับแรงเตะของเขาได้อย่างไร?

ทั่วทั้งร่างกายของหลิงอวี๋กระตุกขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด เธอรับรู้ได้ถึงความรู้สึกเช่นเดียวกัน เมื่ออ้าปากออกมาก็กระอักเอาเลือดสดออกมา...

ในใจเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธและเกลียดชัง...

สีหน้าของทหารองค์รักษ์เอ่ยด่าเหยียดหยามออกมา “เด็กนอกสมรสนั่นก็ไม่ใช่คนดีอะไร ตั้งแต่ที่เฮยจื่อเข้าจวนมา ก็รังแกเขามาตลอด!”

“ท่านอ๋องไม่ได้ลืมว่าหลายวันก่อนหน้านั้น เรื่องที่เด็กนอกสมรสนี่ลวกเฮยจื่อเข้า...”

คำพูดนี้ของทหารองค์รักษ์ ทำให้ดวงตาของเซียวหลินเทียนดูมืดมนขึ้น เมื่อคิดถึงแขนของเฮยจื่อที่ถูกลวกจนเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดเข้า ก็เอ่ยเสียงเคร่งขรึมออกมา “ตีต่อไป!”

เซียวหลินเทีนเพิ่งจะเอ่ยออกมาจบ พ่อบ้านฟั่นก็รีบวิ่งเข้ามาร้องเรียก

“ท่านอ๋อง ไม่ดีแล้ว เฮยจื่อกระอักเลือดออกมาไม่หยุดเลย หมอจางบอกว่าเขาเกือบจะไม่ไหวแล้ว ให้...ให้จัดเตรียมงานศพขึ้น...”

ทันใดนั้นสีหน้าของเซียวหลินเทียนก็ดูมืดมนขึ้น จ้องมองไปยังหลิงอวี๋อย่างโหดร้ายแล้วร้องคำรามออกมา

“ตีต่อไป! หากว่าเกิดอะไรขึ้นกับเฮยจื่อ นาง เด็กนอกสมรสนั่น และยังมีสาวใช้แม่นมข้างกายของหลิงอวี๋จะต้องถูกฝังไปพร้อมกับเฮยจื่อ!”

มือของเซียวหลินเทียนชี้ไปยังเสี่ยวเมาที่นอนอยู่บนพื้นไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย หลิงอวี๋และคนรับใช้ข้างกายของนางอย่างไร้ปราณี

เพี๊ยะ!

เพี๊ยะ!

เมื่อถูกแส้ฟาดลงมานั้น หลิงอวี๋ทนทุกข์อยู่ไม่กี่ครั้งก็ไม่อาจทนรับความเจ็บปวดจนสลบลงไป...