ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 207

“ป้ายคำขวัญนี้สำคัญถึงเพียงนั้นเลยหรือ?”

คนข้างล่างได้ยินคำพูดของหลิงอวี๋ ก็เอ่ยวิจารณ์กันขึ้นมา

“ปรมาจารย์ผู้มีชื่อเสียงคนใดมอบมันให้หรือ?”

“ข้าก็บอกแล้วว่า อักษรบนป้ายคำขวัญนั้นไม่ธรรมดา มองปราดเดียวก็ดูเหมือนว่าไม่ใช่คนธรรมดาเขียน!”

"ใช่แล้ว อักษรนั่นเขียนขึ้นอย่างลื่นไหล มีความชดช้อยมาก!"

ทุกคนมองป้ายคำขวัญนั้น คำพูดประจบประแจงก็ออกจากปากมาเรื่อย ๆ โดยไม่ได้หวังเงินอะไร

นี่เป็นโอกาสที่จะทำให้ท่านอ๋องเฉิงกับท่านอ๋องอี้พอใจ พวกเขาจะปล่อยมันผ่านไปได้เยี่ยงไร!

“หึ... ไอ้พวกลิงหลอกเจ้า! พวกประจบสอพลอ!”

ท่ามกลางเสียงสรรเสริญ ก็มีเสียงที่ไม่คล้อยตามดังขึ้น

ทันทีที่ทุกคนหันไปมอง ก็เห็นคุณหนูใหญ่กวนพูดเยาะเย้ย

ท่านอ๋องเฉิงเหลือบมองนาง พลางเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

“เหตุใดเล่า คุณหนูใหญ่กวนคิดว่าป้ายคำขวัญนี้มิดีหรือ? เพราะว่าอักษรที่เขียนไม่ดี?”

"มันไม่ดีทั้งหมดนั่นเลย!"

เจ้าหนูใหญ่กวนอาศัยคุณงามความดีและความมั่งคั่งของตระกูลกวน นางคอยจับตาดูอยู่ตลอด และนางก็ไม่ได้สนใจท่านอ๋องเฉิงด้วย

ท่านกวนเอ้อร์จะดึงนางไว้ก็ดึงไม่อยู่ นางเดินไปข้างหน้าอย่างอวดดีแล้ว

เมื่อครู่ เซียวหลินเทียนปรากฏตัวขึ้น คุณหนูใหญ่กวนเห็นมือของเขา หัวใจของนางก็เริ่มเต้นแรงขึ้นมา

แม้ว่าตอนนี้เซียวหลินเทียนจะพิการแล้ว แต่เมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาของเซียวหลินเทียน คุณหนูใหญ่กวนก็ยังไม่สามารถควบคุมความชื่นชอบของนางได้

นางรู้สึกเพียงว่าเซียวหลินเทียนในวันนี้ มีเสน่ห์มากกว่าเมื่อสี่ปีที่แล้วเสียอีก

สุขุม เท่ มีเสน่ห์มากขึ้น!

เมื่อคุณหนูใหญ่กวนเห็นหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนยืนอยู่ด้วยกัน ก็อิจฉาจนอยากจะบ้า

คนเยี่ยงหลิงอวี๋จะคู่ควรกับเซียวหลินเทียนได้เยี่ยงไร?

มีเพียงตนเองเท่านั้น ถึงจะคู่ควรกับเซียวหลินเทียน!

“ตัวอักษรอ่อนแอ! หลิงอวี๋บอกว่าผู้หญิงเขียนมิใช่หรือ? ผู้หญิงจักเขียนอักษรดี ๆ อะไรได้เล่า!”

คุณหนูใหญ่กวนหัวเราะเยาะพลางเอ่ย “อักษรเช่นนี้ไม่สง่างามเลย!"

“ท่านอ๋องอี้ หากท่านชอบอักษรวิจิตร ครอบครัวของข้าก็สะสมของล้ำค่าไว้มากมาย กลับไปหม่อมฉันจะส่งอักษรและภาพวาดให้ท่าน! รับประกันว่าแต่ละภาพมีมูลค่าหลายพันทีเดียวเพคะ!”