ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 225

จางเหมยมองท่าทีลำบากใจของหลิงอวี๋พลันเดาความคิดนางออกทันที

นางพูดเงียบ ๆ ว่า “แม่นางอวี๋ ข้าจะไปลองโน้มน้าวพวกนางดู!”

“พวกนางก็คนเหมือนกัน หัวใจคนเรามันคือก้อนเนื้อ มีความรู้สึก ถ้าไม่ถูกบีบจนสิ้นหนทาง ผู้ใดจะยินยอมรอความตายเล่า!”

หลิงอวี๋มองเหตุผลชัดเจนแบบนี้ของจางเหมย ความเด็ดขาดของนางช่างน่าชื่นชมนัก

หลิงอวี๋กระซิบว่า “เจ้าไปโน้มน้าวเถอะ! หากครอบครัวยอมหนีตามก็ไปหาท่านอ๋องอี้ที่เมืองหลวง เขาจะจัดหางานให้พวกเจ้า!”

จางเหมยนัยน์ตาวับวาบพลางเอ่ย “ข้ารู้จักท่านอ๋องอี้ เล่าลือว่าเขาคือคนเก่งวรยุทธร้ายกาจ!”

“แต่ข้ากลัวว่าเรายังไม่ถึงเมืองหลวงก็โดนคนตระกูลอู๋สกัดฆ่าเสียแล้ว!”

หลิงอวี๋นึกถึงแม่นมลี่ที่เคยพูดว่าเซียวหลินเทียนมีเไร่นาอยู่หมู่บ้านเฉินเจีย พลันกล่าว

“ท่านอ๋องอี้มีเไร่นาอยู่หมู่บ้านเฉินเจีย พวกเจ้าไม่ต้องไปเมืองหลวง ไปหลบซ่อนที่หมู่บ้านเฉินเจียก่อน!”

“ให้พ่อบ้านในชนบทช่วยส่งข่าวแก่ท่านอ๋องอี้ เขาจะช่วยพวกเจ้า!”

จางเหมยยิ่งฟังยิ่งใจสั่นเรื่อย ๆ แต่ยังไม่วางใจพลางกระซิบถาม

“แม่นางอวี๋ เจ้าแน่ใจหรือว่าท่านอ๋องอี้จะช่วยเรา? เขาจะไม่เหมือนขุนนางชั้นผู้ใหญ่พวกนั้นเอาเราส่งให้ตระกูลอู๋รึ?”

“ท่านอ๋องอี้ยุติธรรมมิเห็นแก่ตน จะช่วยพวกเจ้าแน่นอน! ข้ารับประกันได้!”

ช่วงเวลาที่หลิงอวี๋สนิทชิดเชื้อกับเซียวหลินเทียน ก็เข้าใจเซียวหลินเทียนระดับหนึ่ง

แม้ขาทั้งสองของเขาพิการชั่วคราว แต่ในใจก็มีฟ้าดินของตัวเองเช่นกัน เขาจะไม่เฝ้าดูนิ่งดูดายเด็ดขาด

“ดี แม่นางอวี๋ข้าเชื่อเจ้า ข้าจะไปชักจูงพวกนางเดี๋ยวนี้!”

จางเหมยเดินไปกระซิบกับผู้หญิงสองสามคน

แม่อาเป่ามองหลิงอวี๋ ด้วยท่าทีพูดอึก ๆ อัก ๆ

หลิงอวี๋เห็นแล้วกระซิบถาม “แม่อาเป่า เจ้าอยากพูดอะไรก็พูดเถอะ! ข้าจะไม่บอกคนอื่น!”

แม่อาเป่าโน้มใกล้หลิงอวี๋กระซิบถามว่า “ท่านอ๋องอี้ผู้นี้ที่เจ้ากล่าวยศสูงหรือไม่? สามารถจัดการเเม่ทัพทหารม้าได้หรือไม่?”

หัวใจหลิงอวี๋สั่นสะท้าน เมื่อตะกี้พลันรู้สึกทะแม่ง ๆ เล็กน้อย

ตระกูลอู๋มิได้มีผู้สนับสนุนเบื้องหลัง ไฉนกล้าช่างกำแหงเช่นนี้!

หลิงอวี๋ผงกศีรษะเอ่ยว่า “ท่านอ๋องอี้คือขุนนางยศสูงยิ่ง เขาเป็นพระราชโอรสของแงค์จักรพรรดิ เคยเป็นแม่ทัพใหญ่! เเม่ทัพทหารม้ายศต่ำกว่าเขามากนัก!”