ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 226

กระทั่งเห็นไฟโหมกระหน่ำในหมู่บ้านตระกูลอู๋ หลิงอวี๋จึงขี่ม้าออกไปทางประตูด้านหลังอย่างสง่าผ่าเผย

หลิงอวี๋รีบขี่ม้าไปที่ภูเขาด้านหลังที่แม่อาเป่าเอ่ยถึง

พอมาถึงก็เห็นว่าจางเหมยกำลังรอนางอยู่

“แม่นางอวี๋ ในที่สุดเจ้าก็มาแล้ว พวกเรายังกังวลว่าเจ้าจะถูกขังอยู่ข้างในอยู่เลย!”

จางเหมยเอ่ยอย่างร้อนใจ “แม่อาเป่ากับป้าจางพาอาเป่าไปก่อนแล้ว!”

“เดิมทีนางก็อยากจะรอเจ้า แต่ข้าคิดว่านางพาลูกไปด้วยคงจะหนีไม่สะดวก จึงให้นางไปก่อนเลย!”

หลิงอวี๋ซาบซึ้งใจมาก ที่ทั้งจางเหมยและแม่อาเป่าไม่ทอดทิ้งตนเองเพราะว่าจะรีบร้อนหลบหนี

“คนอื่นเล่า?” หลิงอวี๋เอ่ยถาม

“เสี่ยวเถาพาน้องสาวไปก่อนแล้ว! ยังมีอีกสองครอบครัวที่ยังไม่มา! ไม่ต้องสนใจพวกเขาแล้ว! พวกเราไปกันก่อนเถิด!” จางเหมยเอ่ยเร่ง

หลิงอวี๋มองไปไกล ๆ ตรงทิศทางของหมู่บ้านตระกูลอู๋ ควันไฟหนาทึบ และเพลิงก็พุ่งขึ้นไปบนฟ้า

ฟืนมากมายถึงเพียงนั้น น่าจะถูกเผาไปจนหมดแล้วกระมัง!

ไฟไหม้เช่นนี้ อาศัยคนไม่กี่คนไม่สามารถดับไฟได้แน่

ในใจหลิงอวี๋ไม่รู้สึกผิดใด ๆ ตระกูลอู๋กระทำเรื่องชั่วช้าไว้มากมาย การถูกเผาไปก็ถือได้ว่าเป็นการกำจัดอันตรายออกไปเพื่อคนอื่น!

“ไปกันเถิด!” หลิงอวี๋ไม่คุ้นเคยกับทั้งสองครอบครัว และไม่รู้ว่าพวกเขาจะยอมไปหรือไม่ นางไม่สามารถทำให้จางเหมยเดือดร้อนได้

“ที่บ้านของเจ้าไม่มีใครหรือ?”

หลิงอวี๋และจางเหมยเดินทางไปพลางคุยกันไปด้วย

“มีสิ แม่สามีของข้า แล้วก็ลูกชายของข้า ข้าให้พวกเขาตามแม่อาเป่าไปก่อนแล้ว!”

จางเหมยเอ่ยอย่างดุร้าย “รอให้หลบหนีออกไปก่อน ข้าจักต้องไปหาท่านอ๋องอี้ให้ตัดสินให้ข้าแน่สามีของข้าจะมาตายแบบไม่ชัดเจนเช่นนี้มิได้!”

“สามีของเจ้าเสียชีวิตเยี่ยงไรหรือ?” หลิงอวี๋เอ่ยถามอย่างกังวล

“ก็ไอ้ถ้ำหมาป่าที่หลอกลวงคนนั้นแล! ผู้ชายในถิ่นของเราล้วนมีทักษะในการตีเหล็กกัน!”

“หนึ่งปีที่แล้วสามีของข้าถูกอู๋เอ้อร์โก่วพาไปทำงานที่ถ้ำหมาป่า แต่เพิ่งจะไปแค่ครึ่งปี ก็เอาศพร่างหนึ่งกลับมาให้ข้า!”