ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 230

หลิงอวี๋เห็นท่าทางเร่งรีบของจางเสี่ยวเยี่ยนก็ยิ้มออกมา

“มิต้องรีบร้อน ข้าจะให้ยาพิษกับเจ้า! แต่เราต้องวางแผนกันในระยะยาว!”

หลิงอวี๋เอ่ยปลอบใจ “เป้าหมายของเรามิใช่แค่การวางยาพิษฆ่าพวกเขาเท่านั้น แต่ยังต้องช่วยครอบครัวของเจ้าออกมาด้วย!”

“เสี่ยวเยี่ยน ขอเพียงเจ้าฟังข้า ข้ารับรองว่าจะช่วยเจ้าแก้แค้น และจะพาพวกเจ้าออกไปจากที่นี่!”

ความเกลียดชังแน่นอยู่เต็มหน้าอกของจางเสี่ยวเยี่ยน นางนึกขึ้นได้ว่าหลิงอวี๋กล้าแม้กระทั่งเผาหมู่บ้านตระกูลอู๋ ก็กัดฟันพลางเอ่ย

“ได้ แม่นางอวี๋ ข้าจักฟังเจ้า! เจ้าให้ข้าทำเช่นไรข้าก็จะทำเช่นนั้น!”

“เจ้าพูดถูก ข้าตายไปพวกเขาก็มิได้เสียหายอันใดเลย!”

“แต่พ่อแม่ของข้าและน้องชายน้องสาวของข้าจักต้องตายในถ้ำหมาป่าที่แสนโหดเหี้ยมนี้!”

“ถึงข้าจักตาย ข้าก็ต้องช่วยพวกเขาออกมาให้ได้!”

ดีมาก มีจิตวิญญาณนักสู้เช่นนี้ก็พอแล้ว!

หลิงอวี๋พยักหน้า “เหมือนเดิมเช่นนั้นแล พวกเราต้องรู้ให้แน่ชัดว่าพวกเขามีกันกี่คน! แล้ววางแผนเส้นทางหลบหนีให้ดี!”

หลิงอวี๋พูดไปก็คิดอะไรได้บางอย่าง จึงเอ่ยถาม

“จางเหมยบอกว่าในเหมืองมีผู้ชายหลายคนจากหมู่บ้านของเจ้าที่ทำงานเป็นช่างตีเหล็กอยู่ที่นี่ พวกเขาอยู่ที่นี่มาเป็นเวลานานแล้ว จักต้องรู้จักเหมืองนี้เป็นอย่างดีแน่นอน!”

“ขอเพียงพวกเราพูดโน้มน้าวหนึ่งในนั้นได้ การหลบหนีออกไปจักง่ายยิ่งขึ้น!”

จางเสี่ยวเยี่ยนพยักหน้า “มีคนอยู่มากมายที่นี่ แต่ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาถูกขังอยู่ที่ใดน่ะสิ!”

“ลองคิดดู มีใครอยู่ที่นี่บ้าง และใครกันที่น่าเชื่อถือ?” หลิงอวี๋เอ่ยถาม

“จางเฉียนผู้เป็นอาของจางเหมย… เขากับข้าเป็นคู่รักกันมาตั้งแต่เด็ก!”

จางเสี่ยวเยี่ยนพูดแล้วก็หน้าแดง พลางกระซิบ "ก่อนหน้านี้เขาสัญญาว่าจะมาขอข้าแต่งงานที่บ้าน... "

“แต่หลังจากที่พี่ชายของเขาตาย จางเฉียนก็ถูกจับไปที่เหมือง! ข้า… ข้าก็มิรู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่!”

“เขาหน้าตาเป็นเยี่ยงไร?” หลิงอวี๋ไม่สนใจอารมณ์ของนาง พลางเอ่ยถาม

จางเสี่ยวเยี่ยนบรรยายถึงรูปร่างหน้าตาของจางเฉียนไป

ยังไม่ทันพูดจบ ทั้งสองก็ได้ยินเสียงโวยวายจากข้างนอกเสียก่อน

มีเสียงคนตะโกนแบบราง ๆ “หมอหลินเล่า รีบไปตามหมอหลินมาเร็วเข้า พี่จูดื่มมากเกินไป น้ำลายฟูมปากและชักแล้ว!”