ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 237

หลิงอวี๋รีบหันไปมอง นอกจากจางเสี่ยวเยี่ยนที่สีหน้าจริงจังแล้ว ก็ไม่เห็นใครเข้ามา

หลิงอวี๋โหดร้ายขึ้นมาทันที แล้วรีบเทยาสลบลงในซุปจากนั้นก็รีบคน

จากนั้น หลิงอวี๋ก็รีบโยนห่อยาเข้าไปในกองไฟ แล้ววิ่งไปที่ประตู

“ข้าอยู่นี่ ใครตามหาข้าหรือ!”

“ข้าเองที่หาเจ้า ตามข้ามาสิ!”

หลิงอวี๋เห็นว่าคนที่มาคือเถาเฉิง หัวใจของนางเต้นรัว ค่อนข้างโกรธ

เวลานี้เถาเฉิงมาหาตนเองจะมีเรื่องอันใด จะไม่ทำลายแผนการหลบหนีของตนเองใช่หรือไม่!

“มีอะไรหรือ?”

หลิงอวี๋เอ่ยอย่างอารมณ์ไม่ดี “ข้ายังต้องส่งอาหารให้พวกช่างตีเหล็กอีก!”

“ข้าหาผู้ช่วยสองสามคนให้เจ้าแล้ว ให้พวกเขาไปส่งก็พอ เจ้าตามข้ามา!”

เถาเฉิงเอ่ยอย่างชัดเจน

หลิงอวี๋ได้ยินน้ำเสียงของเขามิได้ดูใจดีเหมือนเมื่อคืนนี้ ก็ยิ่งรู้สึกกังวล

หรือว่าแผนที่พวกจางเฉียนจะหลบหนีจะรั่วไหลออกไปแล้ว?

“เสี่ยวเยี่ยน เจ้าไปส่งอาหารก่อนเถิด ประเดี๋ยวข้าจะมาหาเจ้า!”

หลิงอวี๋เห็นสายตาที่เป็นกังวลของจางเสี่ยวเยี่ยน จึงตบไหล่ของนางอย่างปลอบโยน

พูดจบ หลิงอวี๋ก็เดินตามเถาเฉิงไปที่ค่ายทหาร

เข้าไปในเรือนของทหารจู หลิงอวี๋ก็ยิ่งรู้สึกว่าใจจะมาจุกอยู่ที่ลำคอ

ทหารจูที่มีท่าทีรุนแรงไม่อาจปิดบังได้ เขาอยากพบตนเองในเวลานี้ ไม่มีทางเป็นเรื่องดีแน่

“เถาเฉิง เจ้าออกไปรอก่อน!”

ทหารจูมองหลิงอวี๋ พลางเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา

เห็นได้ชัดว่าเถาเฉิงไม่รู้ว่าพี่ชายตนเรียกหาหลิงอวี๋มีเรื่องอะไร เขามองทหารจูอย่างสงสัย แล้วมองหลิงอวี๋