ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 24

เสี่ยวเมาเข้าไปได้ไม่นาน พ่อบ้านฟั่นก็นำแม่นมคนหนึ่งถือถุงใส่ของเอาไว้

“กราบบังคมทูลท่านอ๋อง นี่คือของที่หาพบในห้องของหลิงผิงเพคะ!”

พ่อบ้านฟั่นส่งสัญญาณให้แม่นมนำห่อของนั้นมาด้านหน้าของเซียวหลินเทียน

แม่นมเปิดออกมา ด้านในนั้นมีเครื่องประดับเรียบง่าย และยังมีชุดอีกสองสามชุด

เซียวหลินเทียนเพียงแต่กวาดตามอง แล้วเอ่ยออกมา “หลิงอวี๋ เข้ามาดูเองว่าชิ้นใดเป็นของเจ้า?”

หลิวอวี๋ยังไม่คุ้นเคยกับของตนเองมากนัก จึงเอ่ยออกมา “แม่นมลี่จัดการของของข้ามาโดยตลอด แม่นมลี่ ท่านไปดู!”

แม่นมลี่เดินเข้ามา มองอย่างละเอียดแล้ว ก็ชี้ไปยังเครื่องประดับเอ่ยออกมา “ทั้งหลายชิ้นนี้ล้วนแต่ไม่ใช่ของพระชายา มีเพียงแค่กระโปรงสองตัวนี้ที่เป็นของพระชายาเพคะ!”

หลิงผิงมองไปยังชิวเหวินซวงด้วยความประหลาดใจ นางยังคิดว่าพ่อบ้านฟั่นไปค้นหานั้น จะต้องยืนอยู่ข้างตนเอง ช่วยนางเก็บของแอบซ่อนเอาไว้

ไหนเลยจะคิดว่าพ่อบ้านฟั่นกลับนำชุดของหลิงอวี๋ที่นางนำติดมือไปด้วยกลับมา!

ชิวเหวินซวงลอบทำท่าทางให้นางสงบลง

หลิงผิงจึงวางใจลงได้ครึ่งหนึ่ง แล้วมองไปยังเครื่องประดับอย่างตั้งใจ เมื่อเห็นว่าในนั้นมีหยกแขวนแปลกตาอยู่ชิ้นหนึ่ง...

ดวงตาของหลิงผิงก็เป็นประกายขึ้นมา ทันใดนั้นก็เข้าใจได้ว่าชิวเหวินซวงต้องการจะทำอะไรแล้ว!

“หลิงผิง เจ้ายังมีอะไรเอ่ยแก้ตัวอีกหรือไม่?”

หลักฐานแน่ชัด!

เซียวหลินเทียนเหลือบมองยังหลินผิงด้วยความรังเกียจ จากนั้นก็จ้องไปยังหลิงอวี๋

เจ้านายขโมยมรดกสืบทอดตระกูลของเขาผู้เป็นอ๋อง!

นางรับใช้ข้างกายขโมยชุดและปิ่นปักผมของนาง!

เจ้านายเป็นเช่นไร บ่าวก็เป็นเช่นนั้น!

“บ่าวถูกใส่ร้าย! ท่านอ๋อง กระโปรงสองตัวนี้เป็นเพราะพระชายารังเกียจว่ามันเก่าแล้ว ถึงมอบเป็นรางวัลให้บ่าว!”

“ปิ่นปักผมนั่นก็เป็นพระชายาที่มอบให้! บ่าวมิได้พูดปดเพคะ!”

หลิงผิงเอ่ยออกมาอย่างหนักแน่น “เมื่อครู่นี้พระชายาเพิ่งจะบอกว่า บ่าวเอาเงินและเครื่องประดับติดกายไป”

“ทว่าตามที่พระชายาเอ่ยออกมาแล้ว ในตอนที่พ่อบ้านฟั่นไปค้นหานั้น ทำไมถึงได้หาเครื่องประดับและเงินมิเจอกัน?”

พ่อบ้านฟั่นเอ่ยออกมาด้านข้าง “กราบบังคมทูลท่านอ๋อง บ่าวค้นหาทั้งในแล้วนอก นอกจากเครื่องประดับเหล่านี้แล้ว ก็ไม่มีอย่างอิ่นแล้วจริง ๆ!”