ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 245

เมื่อเข้าประตู หลิงอวี๋ก็เห็นฮูหยินใหญ่หลี่ว์นอนบนเตียง ดวงหน้านางเปี่ยมริ้วรอย หนังหุ้มกระดูก แม้เป็นคนชราอายุไม่ถึงหกสิบ แต่กลับแก่ดั่งคนอายุเจ็ดสิบแปดสิบปีแล้ว

ฮูหยินหลี่ว์กับบุตรีของหลี่เซียงที่ด้านข้างยังมีคนรับใช้สองคนคอยปรนนิบัติ

“ท่านแม่ ฮูหยิน นี่คือแม่นางหลิงหมอชั้นเซียนที่เคยเล่าให้พวกท่านก่อนหน้า นางเป็นหลานสาวของท่านอดีตอัครเสนาบดีเช่นกัน หลิงอวี๋พระชายาอ๋องอี้!”

หลี่เซียงก้าวไปข้างหน้าเอ่ยแนะนำ

“พบพระชายาอ๋องอี้แล้ว!”

ฮูหยินหลี่ว์พาบุตรีหลี่ว์ฟางฟางคารวะหลิงอวี๋

ฮูหยินหลี่ว์อายุไม่ถึงสี่สิบ รูปลักษณ์สุภาพงดงาม แต่ใบหน้ากลับซีดเซียว คาดว่าเป็นเพราะความล้าที่คอยดูแลความเจ็บไข้ฮูหยินใหญ่

หลี่ว์ฟางฟางเพิ่งอายุสิบสี่ รูปลักษณ์คล้ายหลี่ว์จงเจ๋อเล็กน้อย หน้าตาสะสวย

นางสังเกตหลิงอวี๋อย่างจองหองอยู่บ้าง ไม่ร่ำเรียนเขียนอ่านกับชื่อเสียงแย่ ๆ เหล่านั้นของหลิงอวี๋แพร่ไปทั่วเมืองหลวงแล้ว

หลี่ว์ฟางฟางได้ยินสิ่งนี้กับหู นางไม่เชื่อว่าหลิงอวี๋จะเป็นแม่นางหลิงหมอชั้นเซียนจริงหรอก

ครั้นเห็นแผลบนหน้าหลิงอวี๋ หลี่ว์ฟางฟางก็นึกถึงเรื่องที่หลิงอวี๋ถูกท่านอ๋องอี้หวดแส้เนื่องยืมเงินกู้ดอกเบี้ยสูง

นางยิ่งรู้สึกว่าการคาดคะเนของตนถูกต้อง!

นางคิดว่าท่านพ่อกับท่านพี่โดนหลิงอวี๋หลอกแล้วเป็นแน่ นางต้องจับตาดูให้ดีพลางหาพิรุธแฉอุบายของหลิงอวี๋

“พระชายาอ๋องอี้… ข้าสุภาพแล้ว!”

ในถ้อยคำฮูหยินใหญ่พลังพร่อง พูดไม่กี่คำก็หอบรุนแรง

หลิงอวี๋นั่งลงข้างเตียง หยิบผ้าฆ่าเชื้อเช็ดมือพลันกางบนชีพจรฮูหยินใหญ่

กลุ่มคนในห้องต่างมองอย่างคาดหวัง

หลิงอวี๋ตรวจอาการฮูหยินใหญ่อย่างใส่ใจสักพักพลันกล่าวทาบทาม “อาการป่วยนี้ของฮูหยินใหญ่ยืดมานานเกินไปแล้ว...”

หลิงอวี๋พูดไม่ทันจบ หลี่ว์จงเจ๋อก็ถามใจร้อนว่า “อ่า นั่นคือรักษามิได้แล้วรึ?”

หลี่ว์เซียงเหลือบจ้องหลี่ว์จงเจ๋ออย่างไม่พอใจ

หลี่ว์ฟางฟางสบโอกาสพลันกล่าวเหน็บแนม

“ท่านพ่อ ท่านพี่ เมื่อกี้ข้าก็พูดแล้วว่าหลิงอวี๋เป็นหมอชั้นเซียนมิได้หรอก พวกท่านยังไม่เชื่อคำพูดข้า! ดูเถอะ แค่ประโยคเดียวนี้ก็เปิดโปงโฉมหน้าแท้จริงแล้วเจ้าค่ะ!”

“ชื่อเสียงนางหลิงอวี๋ในเมืองหลวงพวกท่านยังมิรู้หรือ? มิร่ำเรียนเขียนอ่าน รู้จักแค่กินดื่มเที่ยวสำราญ...”

“ฟางฟาง อย่าเสียมารยาท!”

หลี่ว์เซียงขัดคำพูดหลี่ว์ฟางฟางเสียงเด็ดขาด ถลึงมองนางขุ่นเคืองพลางต่อว่า “ขออภัยพระชายา!”