ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 244

ครั้นถึงคฤหาสน์หลี่ว์ก็มืดค่ำแล้ว

ก่อนหน้านี้เซียวหลินเทียนส่งคนมาแจ้งแล้ว

หลี่ว์เซียงกับครอบครัวยังไม่นอน ได้ยินว่าสามีภรรยาหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนมาแล้ว

หลี่ว์เซียงออกมาต้อนรับด้วยตัวเอง หลิงอวี๋เห็นก็ยิ่งเคารพนบนอมต่อหลี่ว์เซียง

อัครเสนาบดีตำแหน่งสูงผู้นี้ ตนผิดนัดก็ไม่ได้ตำหนิยังต้อนรับสมเกียรติเช่นนี้ต่อตน น้ำใจนี้ทำให้หลิงอวี๋เลื่อมใสนัก

“พระชายาอ๋องอี้ เสียมารยาทแล้ว!”

“ได้ยินว่าเจ้าป่วยหนัก วันนี้ดีขึ้นนิดหน่อยแล้วก็รีบมาตรวจท่านแม่เลย ข้าไม่รู้ว่าควรขอบคุณเจ้าเช่นไร!”

“ท่านอ๋องอี้ พระชายาอ๋องอี้ โปรดเชิญข้างใจ!”

“เกรงใจท่านอัครเสนาบดีแล้ว! เป็นหลิงอวี๋ละอายใจปล่อยให้ฮูหยินใหญ่รอนานถึงเพียงนี้!”

หลิงอวี๋คารวะไม่พูดเป็นพิธีแล้วเช่นกัน “ฮูหยินใหญ่รอยู่ที่ใด โปรดท่านอัครเสนาบดีนำทางเถิด!”

คนรับใช้ของตระกูลหลี่ว์ถือโคมไฟนำหน้าข้างหน้า บัดนี้หลี่ว์เซียงเห็นแผลบนหน้าหลิงอวี๋

เขาผงะครู่หนึ่งพลันมองเซียวหลินเทียนโดยสัญชาตญาณ

เดิมทีสองวันมานี้พระชายาอ๋องอี้มิได้ป่วยหนักโดยสิ้นเชิง เป็นโดนท่านอ๋องอี้หวดจึงหลบพักฟื้นอยู่เรือน!

มิน่าถึงต้องมาตรวจดึกดื่น คงไม่อยากถูกคนเห็นรอยแผลทุบตีเถอะ!

เซียวหลินเทียนรู้สึกอึดอัดอยู่บ้าง รอยแส้บนหน้าหลิงอวี๋มิใช่ตนหวดจริง ๆ!

สายตาประฌามระคนเหยียดหยามของหลี่ว์เซียงทำให้เขาหน้าชา!

หลังหลี่ว์เซียงมีความเข้าใจเช่นนี้ ในใจพลันมีความหนักใจประปราย

ก่อนหน้าหลิงอวี๋ชื่อเสียงเละเทะ หลี่ว์เซียงก็เคืองคนขี้ขลาดเช่นกัน ฉะนั้นจึงคร้านที่จะสนใจนาง

ทว่าตอนนี้หลิงอวี๋เปลี่ยนไปแล้ว ไยเซียวหลินเทียนยังทำต่อนางเช่นนี้เล่า?

อย่างไรเสียหลี่ว์เซียงเคยได้รับบุญคุณจากท่านตาของหลิงอวี๋ในปีนั้น มองไม่เห็นก็ช่างเถอะ แต่มองเห็นแล้วไฉนจะยังแสร้งเป็นไม่เห็นได้เล่า!

เขากล่าวใจเย็น “พระชายาอ๋องอี้ ข้าคือศิษย์ของท่านตาเจ้า ปีนั้นได้รับความกรุณาดูแลจากท่านอดีตอัครเสนาบดียิ่งยวด!”