ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 258

“หลิงอวี๋ หุบปากซะ!”

ทันทีที่เซียวหลินเทียนได้ยินว่าหลิงอวี๋คิดการกบฏอีกครั้ง ทั้งยังพูดจาโอหังด้วย จึงเอ่ยห้ามไว้อย่างเด็ดขาด

“หึ ทำได้ลงคอ ยังจะกลัวผู้อื่นพูดอีกหรือ?”

แม้ว่าหลิงอวี๋จะโกรธ แต่นางก็ยังคงลดเสียงลง พลางเอ่ยถาม

“มันเกี่ยวกับผู้ใดกันแน่? องค์จักรพรรดิถึงได้มิให้สอบสวน?”

“เสด็จพ่อมิได้บอกว่ามิให้สอบสวน เขาตกลงที่จะสอบสวนแล้ว!”

“ทั้งยังส่งหลี่ว์เซียงกับท่านอ๋องเฉิงให้ยกพลไปจับกุมพวกตระกูลอู๋กับแม่ทัพหลูด้วย!”

เซียวหลินเทียนเอ่ยอย่างใจเย็น “ต่อไปเจ้าก็ระวังคำพูดด้วย อย่าได้เอะอะกระไรก็เอ่ยคำพูดคิดการกบฏ!”

“หากเจ้าจักรนหาที่ตาย ก็อย่าดึงพวกเราเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย!”

ทันทีที่หลิงอวี๋ได้ยินว่าหลี่ว์เซียงกับท่านอ๋องเฉิงยกพลไปแล้วก็พลันโล่งอก ตนเข้าใจผิดแล้ว!

ยอมสอบสวนก็ดี!

นางวางใจในความประพฤติของหลี่ว์เซียงกับท่านอ๋องเฉิงว่าอย่างน้อยก็สามารถให้ความยุติธรรมแก่พวกจางเหมยได้!

“เช่นนั้นเหตุใดท่านถึงไม่สบายพระทัยเล่า?”

หลิงอวี๋นึกถึงเรื่องที่ลู่หนานบอกว่าเซียวหลินเทียนอารมณ์ไม่ดี ก็เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง

“เสด็จพ่อของท่านตำหนิว่าท่านเข้าไปจุ้นจ้านหรือ?”

เซียวหลินเทียนส่ายหน้า มองหลิงอวี๋ และในที่สุดก็ทนไว้ไม่ไหว

“อันเจ๋อบอกว่าข้าไม่สามารถเป็นท่านอ๋องที่อยู่ว่าง ๆ ได้อีกต่อไปแล้ว!”

“ดังนั้นเมื่อยามเช้า ข้าจึงเป็นฝ่ายออกตัวสอบสวนคดีนี้ แต่เสด็จพ่อมิเห็นด้วย!”

หลิงอวี๋ยิ้มพลางเอ่ย “มิเห็นด้วยก็ไม่เป็นไรนี่! บางทีเสด็จพ่อของท่านอาจพิจารณาถึงความไม่สะดวกเรื่องขาของท่าน ดังนั้นจึงมิอยากให้ท่านเหนื่อยก็เป็นได้!”

เซียวหลินเทียนยิ้มเย็นชา เขาคิดถึงคำที่หลิงอวี๋ให้กำลังใจหลี่ว์เซียงเหล่านั้น พลางเอ่ยเสียงเรียบ

“เจ้าคิดว่าท่านพ่อเห็นแก่ข้าจริง ๆ หรือ?”

เซียวหลินเทียนเล่าให้หลิงอวี๋ฟังถึงสิ่งที่จักรพรรดิอู่อันถามเกี่ยวกับขาของตนเองต่อหน้าทุกคนในราชสำนัก สุดท้ายก็เอ่ย

“หลิงอวี๋ เจ้าฉลาดมาก เพียงแต่บางครั้งเจ้ามองปัญหาด้านเดียวเกินไป!”