ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 291

หลิงอวี๋ก้าวไปข้างหน้า เตียงของนายท่านกวนมีขนาดใหญ่มาก กว้างถึงสองเมตรเลยทีเดียว

นายท่านกวนนอนหรี่ตาอยู่ ท่าทีกึ่งเป็นกึ่งตาย

หลิงอวี๋เข้ามาก็รู้สึกก่อนเลย แต่นางไม่รู้สึกว่านายท่านกวนมีตรงไหนที่เจ็บปวด

นางมองไปที่รูปร่างหน้าตาของนายท่านกวนก่อน

นายท่านกวนรูปร่างสูงมาก แม้ว่าจะนอนอยู่บนเตียง แต่ก็ยังให้รู้สึกกดดันอย่างมาก

เขาอายุหกสิบกว่า ผมเป็นสีขาวทั้งหมดแล้ว เบ้าตาของเขาโบ๋ลึกเพราะโรคร้าย ผิวหนังของเขาเป็นสีเหลืองและมีเงาดำจาง ๆ อยู่

“นายท่าน! ข้าชื่อหลิงอวี๋ ท่านได้ยินข้าพูดหรือไม่?”

หลิงอวี๋ถามเสียงอ่อนโยน พลางดึงข้อมือของเขาออกมาตรวจชีพจร

“ท่านปู่ของข้าพูดมิได้มาครึ่งเดือนแล้ว!”

กวนซินยืนอยู่ข้าง ๆ จ้องมองหลิงอวี๋ พลางตอบแทนนายท่านกวน

หลิงอวี๋พยักหน้า จับชีพจรแล้วขมวดคิ้ว

ชีพจรของนายท่านปกติมาก แต่ไม่มีโรคหรือการเจ็บปวด แต่กลับอ่อนแอเช่นนี้ นี่มันไม่ปกติ!

ขณะที่หลิงอวี๋กำลังสงสัย ก็รู้สึกว่านายท่านกวน จู่ ๆ ก็บีบมือตนเองแน่น

หลิงอวี๋รีบเงยหน้าขึ้น ก็เห็นนายท่านกวนกะพริบตาเร็ว ๆ มาที่ตนเอง จากนั้นก็เป็นท่าทางกึ่งเป็นกึ่งตายอีก

จิตใจของหลิงอวี๋วกวน นางแน่ใจว่านายท่านกวนกำลังสื่อบางสิ่งบางอย่างกับตน

“ท่านกวนเอ้อร์ ให้คนออกไปได้หรือไม่เจ้าคะ ข้าอยากจะตรวจนายท่านอย่างละเอียด!”

หลิงอวี๋มองไปที่ท่านกวนเอ้อร์

ท่านกวนเอ้อร์มองไปทางฮูหยินใหญ่กวน

ฮูหยินใหญ่กวนจ้องนายท่านกวน แล้วจึงมองไปทางหลิงอวี๋ เมื่อครู่นางถูกหลิงอวี๋ทำให้กลัว ฮูหยินใหญ่กวนยังคงมีความกลัวอยู่!

“พระชายาอ๋องอี้ ยังต้องตรวจอันใดอีกหรือ? หรือว่าหมอตรวจจะต้องเลี่ยงผู้คนอย่างนั้นหรือ?”

ฮูหยินกวนเห็นว่าฮูหยินใหญ่กวนเงียบมิเอ่ยวาจา จึงเอ่ยขึ้นมาอย่างข่มว่าเหนือกว่า

“เจ้าให้พวกเราออกไป มีเจตนาแอบแฝงหรือไร?”