ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 301

สายตาท่านอดีตเสนาบดีมองหลิงอวี๋อย่างเฉยชาแฉลบผ่านยังดวงหน้าน้อย ๆ ละเอียดอ่อนของหลิงเยวี่ย พลางหยุดลงบนรอยแผลที่หน้าหลิงอวี๋ในที่สุด

หลิงอวี๋เดาออกว่าท่านอดีตเสนาบดีมีความเคืองโกรธในใจเลยไม่อยากให้อภัยตัวเองง่าย ๆ เยี่ยงนี้

นางเดินไปหน้าเตียงพลันคุกเข่าลงดังตุ้บ

ครั้นหลิงเยวี่ยเห็นแม่คุกเข่าก็คุกเข่าลงตามเช่นกัน

“ท่านปู่ อาอวี๋รู้ผิดแล้ว! เมื่อนั้นอาอวี๋กระทำอันใดตามใจ ทำท่านปู่ปวดใจแล้วเจ้าค่ะ!”

“อาอวี๋กลับตัวกลับใจแล้วต่อไปจักมิทำเรื่องโง่เขลาอีกเจ้าค่ะ! โปรดท่านปู่ให้โอกาสอาวี๋อีกสักครั้ง!”

หลิงอวี๋โขกหัวคำนับให้ท่านอดีตเสนาบดีอย่างฝืนกลั้นน้ำตา!

ช่วงเวลาล่อแหลมในงานพระราชสมภพวันนั้นเป็นท่านอดีตเสนาบดีคุกเข่าอ้อนวอนจักรพรรดิให้โอกาสตนชี้แจงเท็จจริง

หลิงอวี๋จำเรื่องนี้ได้เสมอ แม้นางมิชอบพิธีคนโบราณเอะอะอะไรก็โขกหัวโขก ๆ

แต่โขกหัวคำนับให้ท่านอดีตเสนาบดี หลิงอวี๋ก็ยินดีเต็มใจ!

“ท่านตาทวด ท่านให้โอกาสท่านแม่ข้าสักครั้งเถิดขอรับ! ต่อไปนางจะเชื่อฟังท่านแน่นอน!”

“ภายหน้าเยวี่ยเยวี่ยจะเอาของอร่อย ๆ มาให้ท่าน!”

หลิงเยวี่ยปวดใจต่อมารดาตน ดวงตาโตมองปริบ ๆ อย่างบ้องแบ๊วพลางมองท่านอดีตเสนาบดีด้วยความคาดหวัง

“ท่านตาทวดคือวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ เยวี่ยเยวี่ยชอบท่านตาทวด ท่านตาทวดไม่ชอบเยวี่ยเยวี่ยหรือขอรับ?”

ท่านอดีตเสนาบดีถูกเสียงละมุนละไมของหลิงเยวี่ยพูดจนหัวใจปวดร้าว

เขานึกถึงงานพระราชสมภพวันนั้นฉากที่เด็กคนนี้กับหลิงอวี๋เกือบถูกลากไปตัดหัวด้วยกัน!

แม้ตอนนั้นเจ้าหนูน้อยจะหวาดกลัวแต่กลับไม่ร้องไห้งอแง ต้องประสบความยากลำบากกี่มากน้อยถึงอดทนจนเป็นเช่นนี้ได้!

เมื่อท่านอดีตเสนาบดีนึกถึงข่าวลือที่แพร่สะพัดเกี่ยวกับแม่ลูกหลิงอวี๋ข้างนอก โดยเฉพาะเรื่องที่หลิงอวี๋ติดหนี้เงินกู้ดอกเบี้ยสูงแล้วถูกท่านอ๋องอี้หวดพลันรู้สึกราวหัวใจถูกมีดกรีด

ถึงแม้ตอนนั้นหลิงอวี๋จะทำอะไรตามใจ เขาก็ไม่ควรโกรธจนตัดขาดอย่างนี้ ละเลยต่อนาง!

เบ้าตาท่านอดีตเสนาบดีเปียกชื้น กลัวตัวเองหลั่งน้ำตาจึงกล่าวเสียงหนัก

“ลุกขึ้นเถอะ! ปู่ให้อภัยเจ้าแล้ว!”

“ขอบคุณท่านปู่เจ้าค่ะ!”

หลิงอวี๋ได้ยินน้ำเสียงท่านอดีตเสนาบดีผิดแผก เกรงท่านอดีตเสนาบดีจะเขินอายเนื่องหลั่งน้ำตาจึงโขกหัวคำนับแล้วดึงหลิงเยวี่ยยืนขึ้น

“เยวี่ยเยวี่ย ออกไปเล่นกับพี่หลิงซิน แม่จะรักษาตาทวดเจ้า!”

หลิงอวี๋ขยี้หัวของหลิงเยวี่ยสักพัก

หลิงเยวี่ยผงกศีรษะอย่างน่าเอ็นดู พลางพูดกับท่านอดีตเสนาบดี

“ท่านตาทวด เช่นนั้นเยวี่ยเยวี่ยไปเล่นแล้วหนาขอรับ อีกหน่อยค่อยมาเล่นเป็นเพื่อนท่าน!”

หลิงเยวี่ยวิ่งออกไปแล้ว หลิงอวี๋นั่งลงข้างเตียงเอื้อมมือตรวจชีพจรท่านอดีตเสนาบดี

ท่านอดีตเสนาบดีมองรอยแผลบนหน้านางพลางเอ่ยเสียงขรึม “เจ้ามีแผนอันใดต่อไป?”

หลิงอวี๋ผงะครู่หนึ่งพลางมองทางท่านอดีตเสนาบดีงงงวย นี่ท่านอดีตเสนาบดีหมายถึงอันใด?

ท่านอดีตเสนาบดีปรายจ้องนางพลางกล่าวดุ

“หลานสาวของตัวข้าจะพูดอีกกระไรก็เป็นคุณหนูใหญ่ของเสนาบดีเจิ้นหย่วน มิใช่เดรัจฉานที่ปล่อยให้คนหวดแส้!”

“แม้แซ่เซียวจะเป็นองค์ชาย เขาก็ไม่มีสิทธิ์ทำกับหลานสาวของข้าแบบนี้!”

“หลังที่ข้าแย่งชิงแผ่นดินเพื่อตระกูลเซียวปีนั้น ไม่ใช่เพื่อให้พวกเขามั่งคั่งรุ่งเรืองแล้วมาหยามหลานข้า!”

คำพูดพาลสองสามประโยคนี้ของท่านอดีตเสนาบดีทำให้หลิงอวี๋เข้าใจในที่สุด นางลูบหน้าตัวเองอย่างเก้อเขินกระจ่างแล้วว่าท่านอดีตเสนาบดีเข้าใจผิด

“ท่านปู่ ครั้งนี้มิใช่เซียวหลินเทียนหวดเจ้าค่ะ เป็นข้าเกิดเหตุสุดวิสัยนิดหน่อย!”

ต่อหน้าท่านอดีตเสนาบดี หลิงอวี๋ไม่ได้อธิบายสบาย ๆ เหมือนกับหลิงหว่าน

นางกับเซียวหลินเทียนต่างกำลังคาดเดาเรื่องที่เกิดที่ตนเกี่ยวข้องกับอาการบาดเจ็บของท่านอดีตเสนาบดี ไม่ว่าใช่หรือไม่ก็ต้องเอาเรื่องนี้เตือนท่านอดีตเสนาบดีก็ไม่เสียหาย!

หลิงอวี๋เล่าง่าย ๆ เรื่องตนถูกหลอกจากคนที่สวมรอยเป็นคนของแซ่หลี่ว์ โดยอ้างว่าเชิญตนไปรักษาที่จวน

เมื่อได้ยินว่าแผลบนหน้าหลิงอวี๋โดนทหารเฉาตี

ท่านอดีตเสนาบดีขมวดคิ้ว ยิ้มหยันกล่าวว่า

“ทหารเฉาอะไร ตัวข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน มันกล้าตีเจ้าก็รอข้าหายแล้วข้าจะไปล้างแค้นแทนเจ้าเอง!”

“ท่านปู่ ไม่ต้องให้ท่านช่วยข้าล้างแค้น ข้าก็ช่วยตัวเองล้างแค้นแล้วเจ้าค่ะ!”

หลังหลิงอวี๋เล่าเรื่องจบแล้ว และเมื่อได้ยินการสร้างอาวุธเถื่อนที่เหมืองแร่ สีหน้าท่านอดีตเสนาบดีพลันมืดลง

ท่านอดีตเสนาบดีเหมือนกับหลี่ว์เซียง คาดไม่ถึงว่าเร้นกายในท้องพระโรงมาหลายปีขนาดนี้ ยอดหญ้าไหวจึงรู้ทิศทางลม!(1)

ท่านอดีตเสนาบดีเกี่ยวพันกับเรื่องที่หลิงอวี๋ที่โดนหลอกต้องมีอุบายซ่อนอยู่เบื้องหลัง…

ยอดหญ้าไหวจึงรู้ทิศทางลม (一叶知秋) อุปมาว่าพบลางสังหรณ์ก็พอที่จะมองแนวโน้มของเหตุการณ์ออก