ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 301

สายตาท่านอดีตเสนาบดีมองหลิงอวี๋อย่างเฉยชาแฉลบผ่านยังดวงหน้าน้อย ๆ ละเอียดอ่อนของหลิงเยวี่ย พลางหยุดลงบนรอยแผลที่หน้าหลิงอวี๋ในที่สุด

หลิงอวี๋เดาออกว่าท่านอดีตเสนาบดีมีความเคืองโกรธในใจเลยไม่อยากให้อภัยตัวเองง่าย ๆ เยี่ยงนี้

นางเดินไปหน้าเตียงพลันคุกเข่าลงดังตุ้บ

ครั้นหลิงเยวี่ยเห็นแม่คุกเข่าก็คุกเข่าลงตามเช่นกัน

“ท่านปู่ อาอวี๋รู้ผิดแล้ว! เมื่อนั้นอาอวี๋กระทำอันใดตามใจ ทำท่านปู่ปวดใจแล้วเจ้าค่ะ!”

“อาอวี๋กลับตัวกลับใจแล้วต่อไปจักมิทำเรื่องโง่เขลาอีกเจ้าค่ะ! โปรดท่านปู่ให้โอกาสอาวี๋อีกสักครั้ง!”

หลิงอวี๋โขกหัวคำนับให้ท่านอดีตเสนาบดีอย่างฝืนกลั้นน้ำตา!

ช่วงเวลาล่อแหลมในงานพระราชสมภพวันนั้นเป็นท่านอดีตเสนาบดีคุกเข่าอ้อนวอนจักรพรรดิให้โอกาสตนชี้แจงเท็จจริง

หลิงอวี๋จำเรื่องนี้ได้เสมอ แม้นางมิชอบพิธีคนโบราณเอะอะอะไรก็โขกหัวโขก ๆ

แต่โขกหัวคำนับให้ท่านอดีตเสนาบดี หลิงอวี๋ก็ยินดีเต็มใจ!

“ท่านตาทวด ท่านให้โอกาสท่านแม่ข้าสักครั้งเถิดขอรับ! ต่อไปนางจะเชื่อฟังท่านแน่นอน!”

“ภายหน้าเยวี่ยเยวี่ยจะเอาของอร่อย ๆ มาให้ท่าน!”

หลิงเยวี่ยปวดใจต่อมารดาตน ดวงตาโตมองปริบ ๆ อย่างบ้องแบ๊วพลางมองท่านอดีตเสนาบดีด้วยความคาดหวัง

“ท่านตาทวดคือวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ เยวี่ยเยวี่ยชอบท่านตาทวด ท่านตาทวดไม่ชอบเยวี่ยเยวี่ยหรือขอรับ?”

ท่านอดีตเสนาบดีถูกเสียงละมุนละไมของหลิงเยวี่ยพูดจนหัวใจปวดร้าว

เขานึกถึงงานพระราชสมภพวันนั้นฉากที่เด็กคนนี้กับหลิงอวี๋เกือบถูกลากไปตัดหัวด้วยกัน!

แม้ตอนนั้นเจ้าหนูน้อยจะหวาดกลัวแต่กลับไม่ร้องไห้งอแง ต้องประสบความยากลำบากกี่มากน้อยถึงอดทนจนเป็นเช่นนี้ได้!

เมื่อท่านอดีตเสนาบดีนึกถึงข่าวลือที่แพร่สะพัดเกี่ยวกับแม่ลูกหลิงอวี๋ข้างนอก โดยเฉพาะเรื่องที่หลิงอวี๋ติดหนี้เงินกู้ดอกเบี้ยสูงแล้วถูกท่านอ๋องอี้หวดพลันรู้สึกราวหัวใจถูกมีดกรีด

ถึงแม้ตอนนั้นหลิงอวี๋จะทำอะไรตามใจ เขาก็ไม่ควรโกรธจนตัดขาดอย่างนี้ ละเลยต่อนาง!

เบ้าตาท่านอดีตเสนาบดีเปียกชื้น กลัวตัวเองหลั่งน้ำตาจึงกล่าวเสียงหนัก

“ลุกขึ้นเถอะ! ปู่ให้อภัยเจ้าแล้ว!”

“ขอบคุณท่านปู่เจ้าค่ะ!”

หลิงอวี๋ได้ยินน้ำเสียงท่านอดีตเสนาบดีผิดแผก เกรงท่านอดีตเสนาบดีจะเขินอายเนื่องหลั่งน้ำตาจึงโขกหัวคำนับแล้วดึงหลิงเยวี่ยยืนขึ้น