ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 302

ท่านอดีตเสนาบดีมองหลิงอวี๋พลางถาม “อาอวี๋ เจ้ามีแผนอันใดต่อไป? จักใช้ชีวิตกับเซียวหลินเทียนอยู่หรือไม่?”

หลังเรื่องในรถม้าที่เซียวหลินเทียนผลักหลิงอวี๋ นางก็หมดความคิดที่จะอยู่กับเซียวหลินเทียนโดยสิ้นเชิง

“ท่านปู่เจ้าคะ ก่อนหน้าข้าพูดเรื่องหย่ากับเซียวหลินเทียนแล้ว เขารับปากแล้วเจ้าค่ะ!”

“เรารอเมื่อเวลาเหมาะสม ขอร้ององค์จักรพรรดิเห็นด้วยจึงหย่าร้างเจ้าค่ะ!”

ท่านอดีตเสนาบดีนับว่าพอใจแล้วพลางพยักหน้า

“ทนไม่ไหวก็หย่า จวนเสนาบดีหลังนี้ตราบใดที่มีปู่ก็คือจวนของเจ้าตลอดไป!”

หลังหลิงอวี๋หย่าร้างไม่สนย้ายกลับจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนสักกระผีก แต่ตอนนี้ก็ไม่อยากเถียงกับท่านอดีตเสนาบดี ถึงคราวนั้นค่อยว่ากันเถอะ!

“ท่านปู่ ท่านล้มเจ็บเองจริงหรือไม่? หากท่านถูกคนทำร้าย เช่นนั้นข้าก็มีสิทธิ์รู้…”

หลิงอวี๋เป็นห่วงปัญหาข้อนี้พลันถามร้อนใจ

ท่านอดีตเสนาบดีถามว่า “เจ้าตอบคำถามข้าก่อน วิชาแพทย์ของเจ้ารักษาขาของเซียวหลินเทียนหายได้หรือไม่?”

หลิงอวี๋เชื่อใจท่านอดีตเสนาบดีสุดจิตสุดใจพลันกล่าวอย่างเชื่อมั่น

“หากทั่วหล้านี้มีคนรักษาขาเซียวหลินเทียนหาย นั่นคงมีแค่ข้า!”

สีหน้าท่านอดีตเสนาบดีเคร่งขรึมพลางเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ

“อาอวี๋ แม้จะรักษาเขาหายก็ต้องเก็บงำไว้ชั่วคราว อย่าแพร่งพรายภายนอก มิฉะนั้นพวกเจ้าอาจมีภัยอันตรายถึงชีวิต!”

หลิงอวี๋ผงกศีรษะพลางกระซิบ

“ท่านปู่พะวงการชิงชัยเป็นองค์รัชทายาท คนที่มีเจตนามิยอมให้เซียวหลินเซียวแย่งตำแหน่งนี้ได้ ถึงขั้นคิดฆ่าพวกเราเลยรึ?”

“งั้นขาของท่านล้มเจ็บเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้หรือไม่เจ้าคะ?”

ท่านอดีตเสนาบดีผงกศีรษะ ยิ้มหยันกล่าวว่า

“ตำแหน่งแม่ทัพใหญ่นี้ของปู่คนมากมายหมายปอง แต่ละพรรคละพวกล้วนอยากเอาคนของตนสอดแทรกเข้าตำแหน่ง!”

“เหอะ ข้าทำสงครามอยู่บนหลังม้าหลายสิบปี มิเคยเกิดเรื่องเช่นนี้มาก่อน!”

“พวกเขาวางหมากบนตัวม้าแน่ เหอะ! ถึงแม้พวกเขาทำได้อย่างไร้ร่องรอย แต่จักปิดบังข้าได้เยี่ยงไร!”