ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 303

หลิงอวี๋นึกถึงเรื่องที่เซียวหลินเทียนพูดว่า หลิงเสียงเซิงหมายเอาหลิงเยี่ยนออกเรือนเป็นชายารองอีกครั้งก็ตื่นตัวขึ้น

พ่อนิสัยแย่คนนี้ทำทุกอย่างเพื่อตัวเอง!

ผู้ใดจะรู้ว่าพอบอกความจริงเขาแล้ว เขาจะไม่ทรยศหักหลังเซียวหลินเทียนกัน?

ตอนนี้หลิงอวี๋ยังเป็นชายาอ๋องอี้ เซียวหลินเทียนถือว่าเป็นที่พึ่งของตนเหมือนกัน นางไม่อาจปล่อยเซียวหลินเทียนกลายเป็นหนามยอกอกขององค์ชายเว่ยกับคนอื่น ๆ ได้!

หลิงอวี๋พูดว่า “ท่านพ่อ พวกเราเป็นคนกันเอง ข้ามิปิดบังท่าน! แม้วิชาแพทย์ข้าเหนือคน แต่ก็มีโรคบางอย่างรักษามิได้!”

“ขาของท่านอ๋องอี้ ข้าไร้วิธีช่วยเขารักษาหายแล้ว!”

ใบหน้าหลิงเสียงเซิงเผยความสิ้นหวังชัดเจน ในตาฉายความระอาแววหนึ่ง

หลิงอวี๋มองอารมณ์นัยน์ตาของหลิงเสียงเซิง แต่กลับแสร้งไม่เห็นพลางยิ้มกล่าว

“ท่านพ่อ ท่านห่วงใยท่านอ๋องอี้เช่นนี้ อาอวี๋ปลื้มใจนักหนา!”

หน้าของหลิงเสียงเซิงกระตุก เขาไม่ได้ห่วงใยสุขภาพเซียวหลินเทียนเถอะ!

เขาพะวงว่าเซียวหลินเทียนจะยืนได้และกลับมาเป็นผู้บัญชาการกองทัพอีกครั้งหรือไม่!

หากเซียวหลินเทียนยืนมิได้ก็เป็นแค่ของไร้ประโยชน์ เขาจะสนใจของไร้ประโยชน์หาปะไร!

“อาอวี๋ เมื่อก่อนมิเคยได้ยินว่าเจ้าได้วิชาแพทย์ วิชาแพทย์ของเจ้าเป็นผู้ใดสอน? จู่ ๆ เก่งกาจแบบนี้ได้เช่นไรรึ?”

หวางซือถามเหมือนไม่ตั้งใจ

พอหลิงอวี๋นึกถึงตัวเองถูกพิษก็ไร้ความชอบพออะไรต่อหวางซือ นางสังเกตอิริยาบถของหวางซือพลางกล่าวหยั่งเชิง

“ท่านอาจารย์ข้ามิได้บอกข้าว่าชื่ออันใด ข้าบังเอิญพบอาจารย์ข้าก็เป็นโชคดีเช่นกัน!”

“คราหนึ่งตอนข้าไปไหว้ท่านแม่ข้า จู่ ๆ อาเจียนเป็นเลือดเป็นลมล้มพับบนภูเขา!”

“พอข้าฟื้นก็เห็นท่านอาจารย์ข้าแล้ว! นางพูดว่าข้าถูกพิษ…”

หวางซือหัวคิ้วกระตุก สีหน้าผกผัน

“อ๊ะ เจ้าถูกพิษได้อย่างไร? เป็นคนของตำหนักอ๋องอี้วางพิษใส่เจ้าหรือ?”

“อาอวี๋ ตอนนั้นเจ้ามิฟังคำพูดแม่ ยืนกรานจะออกเรือนกับท่านอ๋องอี้ แม่ก็บอกเจ้าครานั้นแล้วว่าฝืนทำกระไรจักมิได้ผลดีหรอก…”