ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 308

เดิมทีเป็นร้านของตระกูลกวน มิแปลกใจเลยที่ลำพองขนาดนี้!

แม่ทัพเฉินมองไฟไหม้มากขึ้นเรื่อย ๆ ถ้าไม่ปล่อยคนลี้ภัยเหล่านี้อีก เขาก็มิกล้าจินตนาการถึงความสูญเสียทั้งมวล

แม่ทัพเฉินกระทืบเท้าร้อนรน มองทางเซียวหลินเทียน

“ท่านอ๋อง ควรทำเช่นไรดี หากไม่อพยพฝูงชนอีก คนพวกนั้นจักตายกันหมดพ่ะย่ะค่ะ!”

หลิงอวี๋มองทางเซียวหลินเทียนร้อนใจเช่นกัน

เซียวหลินเทียนหน้ามืดลง ตะโกนเดือดดาล

“แม่ทัพเฉิน ส่งทหารไปบังคับรถม้าไปแล้วกล่าวว่าเป็นคำสั่งของตัวข้า!”

“หากเอะอะโวยวายก็ให้พวกเขาว่ากันทีหลัง! ผู้ใดกล้าขัดขวาง ฆ่าอย่างไร้ปรานี!”

เมื่อแม่ทัพเฉินได้ยินก็มีเสาหลักแล้วพลางพาทหารกลับสู่การสู้รบทันที

“จ้าวซวน เจ้าไปช่วยเสีย!”

จ้าวซวนรีบพาองครักษ์หลายคนทะยานไป

หลิงอวี๋พลันเห็นทหารเหล่านั้นพุ่งไป ไม่สนการกีดกันข้ารับใช้ของร้านหวางต้าหู้พลางบังคับรถม้าไป

แต่ก็ไม่รู้ว่าใช้รถม้าแบกน้ำหนักเกินไปหรือไม่ มีรถม้าคันหนึ่งเพิ่งแล่นไปมิไกลก็พังทลายลง

เงินทองอาภรณ์จำนวนมากกลิ้งออกจากรถม้า เมื่อคนลี้ภัยด้านหลังเหล่านั้นเห็นก็เข้ามารุมรีบเก็บทรัพย์สมบัติโกลาหล

เมื่อจ้าวซวนเห็นว่าทางแยกที่ถูกขจัดอย่างยากลำบากได้ตันอีกครั้ง ก็โกรธจนสะบัดแส้พุ่งไป

“ทุกคนวิ่งไปข้างหน้า ผู้ใดขวางทางแยกอีกก็อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ!”

จ้าวซนดุดัน สะบัดแส้ใส่มิสนใครหน้าไหนพยายามกู้เก็บสมบัติ

คนลี้ภัยเหล่านั้นหวั่นถูกแส้หวดจึงเก็บของชิ้นสองชิ้นพลันวิ่งต่อ

บางคนแม้ถูกหวดก็ยังกู้เก็บต่อ

หลิงอวี๋มองแล้วพูดไม่ออกถึงเวลานี้แล้วยังเห็นแก่เงินไม่เห็นแก่ชีวิต!

เมื่อจ้าวซวนเห็นยิ่งรู้สึกโกรธเคืองดูคนมิน้อยยังขวางด้านหลัง พลางร้อนใจดุจเพลิงลงมือรุนแรงยิ่งขึ้น

ผู้ลี้ภัยคนหนึ่งที่กำลังรีบเก็บทรัพย์โดนแส้จ้าวซวนฟาดบนต้นคอ ทันใดนั้นหนังเปิดเนื้อปริโลหิตสดไหลริน

คนเหล่านั้นเมื่อเห็นจ้าวซวนโกรธจริงจึงลุกรีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างพรั่นพรึง

หลิงหว่านทนดูมิได้ กระซิบว่า “หวดเช่นนี้มิได้หนา คนพวกนั้นคือคนยากคนจน…”

หลิงอวี๋พูดไม่เกรงใจ “มิควรใช้กำลังปรามจลาจล! แต่ในเวลาพิเศษใช้มาตรการพิเศษได้!”

“หว่านเอ๋อร์ เจ้าดูท่าทางละโมบของพวกเขาสิ แล้วดูสถานการณ์เพลิงที่ด้านหลัง!”

“สถานการณ์นี้ใช่เวลาชี้แจงเหตุผลกับพวกเขาหรือ?”

“พวกเขาเก็บทรัพย์ได้ แต่ผู้ลี้ภัยเหล่านั้นที่ถูกขวางด้านหลังไร้ทางหนีอาจเสียโอกาสหนีเอาชีวิตรอด!”

หลิงหว่านเห็นเพลิงรุนแรงเหมือนมังกรไฟตัวหนึ่งโผมาเขมือบบ้านเรือนตรงนี้อย่างละโมบ ผู้ลี้ภัยที่ด้านหลังเหล่านั้นเจียนโดนเผา

ถึงจุดนี้ความเห็นใจเมตตาของนางพลันหายไปไร้เงาสิ้นรอย พี่หลิงหลิงพูดถูก ชีวิตสำคัญยิ่งกว่าทรัพย์สมบัติเบื้องหน้า

“ท่านอ๋องอี้ เป็นท่านบงการโจรพวกนี้ปล้นทรัพย์เจ้านายกระหม่อม กระหม่อมจะไปรายงานคุณชายแน่และไปทูลจักรพรรดิว่าท่าน…”

ชายผิวมันวัยกลางคนคนหนึ่งถูกข้ารับใช้หลายคนรุดมาป้อง เขาตวาดใส่เซียวหลินเทียนอย่างลนลาน

นั่นเป็นหวางต้าหู้!

หลิงอวี๋แค่ชายมองเขาพลันจ้องไปข้างหน้าอย่างกังวลต่อ

เซียวหลินเทียนไม่ยี่หระหวางต้าหู้อย่างสิ้นเชิง!

แค่มองการหวดแส้อันดุเดือดของจ้าวซวน ในที่สุดทางแยกก็ขจัดแล้ว ผู้ลี้ภัยนับไม่ถ้วนพลันวิ่งเร็วรี่ออกมา

พวกเขาเพิ่งวิ่งผ่านทางแยก แถวเรือนด้านหลังก็รับความรุนแรงของมังกรไฟมิไหวเช่นกันถล่มลงตู้ม

ร้านค้าตระกูลกวนก็ถูกเรือนข้าง ๆ ทับถล่มลงเหมือนกัน ไฟหนาแน่นสีชาดเขมือบคฤหาสน์ทั้งหลัง

ผู้คุ้มกันกับข้ารับใช้หลายคนช่วยกู้เก็บทรัพย์สมบัติต่อตามคำสั่งของหวางต้าหู้ พลันโดนไฟหนาแน่นกลืนกินในพริบตา

พวกหลิงอวี๋ยืนอยู่ห่าง ๆ ต่างได้ยินเสียงโหยหวนอันสังเวชเหล่าผู้คุ้มกันกับข้ารับใช้นั้นถูกแผดเผา

หวางต้าหู้กลัวจนเกือบปัสสาวะจะราด

หากยังอยู่ในร้าน เช่นนั้นบัดนี้พวกเขาทุกคนคงร่างจมทะเลเพลิงไปแล้ว!