ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 308

เดิมทีเป็นร้านของตระกูลกวน มิแปลกใจเลยที่ลำพองขนาดนี้!

แม่ทัพเฉินมองไฟไหม้มากขึ้นเรื่อย ๆ ถ้าไม่ปล่อยคนลี้ภัยเหล่านี้อีก เขาก็มิกล้าจินตนาการถึงความสูญเสียทั้งมวล

แม่ทัพเฉินกระทืบเท้าร้อนรน มองทางเซียวหลินเทียน

“ท่านอ๋อง ควรทำเช่นไรดี หากไม่อพยพฝูงชนอีก คนพวกนั้นจักตายกันหมดพ่ะย่ะค่ะ!”

หลิงอวี๋มองทางเซียวหลินเทียนร้อนใจเช่นกัน

เซียวหลินเทียนหน้ามืดลง ตะโกนเดือดดาล

“แม่ทัพเฉิน ส่งทหารไปบังคับรถม้าไปแล้วกล่าวว่าเป็นคำสั่งของตัวข้า!”

“หากเอะอะโวยวายก็ให้พวกเขาว่ากันทีหลัง! ผู้ใดกล้าขัดขวาง ฆ่าอย่างไร้ปรานี!”

เมื่อแม่ทัพเฉินได้ยินก็มีเสาหลักแล้วพลางพาทหารกลับสู่การสู้รบทันที

“จ้าวซวน เจ้าไปช่วยเสีย!”

จ้าวซวนรีบพาองครักษ์หลายคนทะยานไป

หลิงอวี๋พลันเห็นทหารเหล่านั้นพุ่งไป ไม่สนการกีดกันข้ารับใช้ของร้านหวางต้าหู้พลางบังคับรถม้าไป

แต่ก็ไม่รู้ว่าใช้รถม้าแบกน้ำหนักเกินไปหรือไม่ มีรถม้าคันหนึ่งเพิ่งแล่นไปมิไกลก็พังทลายลง

เงินทองอาภรณ์จำนวนมากกลิ้งออกจากรถม้า เมื่อคนลี้ภัยด้านหลังเหล่านั้นเห็นก็เข้ามารุมรีบเก็บทรัพย์สมบัติโกลาหล

เมื่อจ้าวซวนเห็นว่าทางแยกที่ถูกขจัดอย่างยากลำบากได้ตันอีกครั้ง ก็โกรธจนสะบัดแส้พุ่งไป

“ทุกคนวิ่งไปข้างหน้า ผู้ใดขวางทางแยกอีกก็อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ!”

จ้าวซนดุดัน สะบัดแส้ใส่มิสนใครหน้าไหนพยายามกู้เก็บสมบัติ

คนลี้ภัยเหล่านั้นหวั่นถูกแส้หวดจึงเก็บของชิ้นสองชิ้นพลันวิ่งต่อ

บางคนแม้ถูกหวดก็ยังกู้เก็บต่อ

หลิงอวี๋มองแล้วพูดไม่ออกถึงเวลานี้แล้วยังเห็นแก่เงินไม่เห็นแก่ชีวิต!

เมื่อจ้าวซวนเห็นยิ่งรู้สึกโกรธเคืองดูคนมิน้อยยังขวางด้านหลัง พลางร้อนใจดุจเพลิงลงมือรุนแรงยิ่งขึ้น