ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 315

เมื่อเซียวหลินเทียนได้ยินสิ่งนี้ก็ยิ้มหยัน “คำพูดของคุณหนูใหญ่กวนงี่เง่าไร้เหตุผลแล้ว!”

“ตัวข้ามิได้ก่อเพลิงใส่พวกเจ้า! ข้าคิดว่าทุกคนไร้เรือนกลับจึงช่วยสุดกำลังเท่าที่ทำได้!”

“ชาวเมืองทั้งหลาย ราชสำนักจักจัดสรรเงินช่วยทุกคนร่วมฝ่าวิกฤต! แต่พวกเราก็มิอาจรอการสงเคราะห์จากราชสำนักที่เดียวได้!”

เซียวหลินเทียนพูดฮึกเหิม “แคว้นโดยรอบยังจ้องฉินตะวันตกตาเป็นมัน ทุกคนควรคำนึงถึงความลำบากของราชสำนัก!”

“ตัวข้าบริจาคเงินหนึ่งล้านตำลึง คาดหวังทุกคนที่มีกำลังบริจาคเงินช่วยเหล่าชาวเมืองสร้างบ้านเกิดเมืองนอนขึ้นใหม่!”

“ส่วนผู้ที่ไม่มีเงินก็ออกแรงช่วย พวกเรามีกำลังเท่าไรก็สนับสนุนกำลังเท่านั้น!”

กวนอิ่งยิ้มหยันกล่าวขัดเซียวหลินเทียน “ทุกคนอย่าฟังเขา! เขาแค่อยากปฏิเสธความรับผิดชอบให้พวกเจ้าออกเงินออกแรง!”

เซียวหลินเทียนโกรธตะโกนสะเทือนฟ้า “คุณหนูใหญ่กวนจงใจหาเรื่องหรือไม่? เจ้าทนดูทุกคนได้ดิบได้ดีมิได้? ไม่อยากให้ทุกคนสร้างเรือนใหม่ได้ในเร็ววันหรือไร?”

“คนมากหลายที่นี่ต่างเคยซื้อของร้านเจ้าใช่หรือไม่? พวกเขาทำเงินกำไรอักโขให้ตระกูลกวนของเจ้า!”

“เหตุใดเล่า? ครั้นทุกคนตกทุกข์ได้ยาก ตระกูลกวนของเจ้านิ่งดูดายมิบริจาคเงินสักเฟินเดียว ยังอยากให้ทุกคนซ่อมร้านตระกูลกวนของเจ้าเปล่า ๆ หรือ?”

กวนอิ่งยังไม่ทันเอ่ยก็มีผู้ประสบภัยบางคนตะโกนขุ่นเคือง

“ตระกูลกวนใจจืดใจดำเช่นนี้เห็นคนตายมิช่วย งั้นต่อไปผู้ใดก็อย่าไปซื้อของตระกูลกวน ให้พวกเราทำการค้ามิได้เถอะ!”

เถ้าแก่หลินร้านผ้าไหมแม้ร้านถูกเผาแล้ว แต่ได้ยินเซียวหลินเทียนริเริ่มบริจาคเงินหนึ่งล้านเขาก็เปลี่ยนข้างแล้วเช่นกัน

เถ้าแก่หลินร้องขึ้น “ท่านอ๋องอี้เอ่ยตรัสถูกแล้ว พวกเราหมายรีบสร้างบ้านเกิดเมืองนอนใหม่ มีเงินก็ออกเงิน มีแรงก็ออกแรง!”

“ท่านอ๋องอี้ ร้านของกระหม่อมถูกเผาสิ้นแล้ว กำลังมีจำกัดกระหม่อมขอบริจาคห้าหมื่นพ่ะย่ะค่ะ!”

มีเถ้าแก่หลายคน ตื้นตันคำพูดของเซียวหลินเทียนพลันแย่งกันพูด “กระหม่อมบริจาคสามหมื่นพ่ะย่ะค่ะ!”

“กระหม่อมบริจาคหนึ่งหมื่นพ่ะย่ะค่ะ!”

เถ้าแก่นักบวชเต๋าคนหนึ่งกล่าวตื่นเต้น “เมื่อวานบรรพชิตเห็นหมดแล้ว แม่ทัพเฉินกับท่านอ๋องอี้ไม่ได้นอนทั้งคืนพาทหารไปดับไฟทั้งยามพ่ะย่ะค่ะ!”

“ใจคนล้วนเป็นเลือดเนื้อ พวกเรามิอาจลืมบุญคุณได้!”

“บรรพบุรุษตระกูลข้าต่างทำมาหากินอยู่ประตูใหญ่ตะวันออก! ไม่มีใครอยากให้เกิดอัคคีภัยนี้! พวกเรามีโอกาสสร้างบ้านเกิดเรือนนอนใหม่ เหตุใดมิออกแรงเท่าที่ไหวเล่า!”

“ทุกคนมาร่วมแรงร่วมใจ พวกเราจักได้กลับเรือนในเร็ววัน!”