ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 316

เมื่อเห็นว่าอารมณ์ของทุกคนค่อย ๆ สงบลง หลิงอวี๋ก็รีบให้หลิงซินกลับไปให้เกิ่งเสี่ยวหาวช่วยส่งอาหารมา และให้ส่งพ่อครัวอีกสองสามคนไปทำโจ๊กให้ทุกคน

เซียวหลินเทียนก็ถือโอกาสตีเหล็กตอนร้อนเช่นกัน เรียกร้องให้ครอบครัวที่มีกำลังแรงงานส่งคนออกไปช่วยทหารสร้างที่เพิงหลบภัย

หลิงหว่านเห็นว่าคนจำนวนมากมิได้นำสัมภาระมามากนักเพราะการหนีโกลาหล

นางจึงตะโกน “พี่หลิงหลิง ข้ากลับก่อน จักหาพวกอันซินให้ไปเก็บพวกเครื่องนอนของใช้ประจำวันให้คนส่งมา!”

“ดีเลย!” หลิงอวี๋เห็นว่าหลิงหว่านรู้ความเช่นนี้ จึงให้ลู่หนานหาองครักษ์ส่งหลิงหว่านกลับไป

ส่วนหลิงอวี๋กับหลิงซวนไปรักษาผู้บาดเจ็บต่อ

ยาของโรงเหยียนหลิงนั้นเกิ่งเสี่ยวหาวให้คนส่งมาที่ศาลหลักเมือง ทุกคนที่มีแผลไหม้ก็ได้รับยาทากัน ทุกคนต่างแสดงความขอบคุณต่อหลิงอวี๋

กระทั่งอาหารและผักของเกิ่งเสี่ยวหาวส่งมาถึง เหล่าสตรีบางส่วนก็เข้ามาช่วยทำข้าวปลาอาหาร

ช่วงเวลานั้น ทางศาลหลักเมืองเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น

กระทั่งสร้างที่หลบภัยเสร็จ แม่ทัพเฉินก็ไม่สนใจเรื่องพักผ่อน แล้วทำการแจกแจงให้แต่ละครอบครัวตามจำนวนคน

จากเดิมที่เป็นศาลหลักเมืองที่วุ่นวาย หลังจากที่ทุกคนย้ายเข้าที่หลบภัยกันแล้ว ก็เป็นระเบียบเรียบร้อยขึ้นมา

ครั้นท่านอ๋องเฉิงกับหลี่ว์เซียงมา เห็นดังนั้นก็พลันตกใจกัน

พวกเขาคิดว่ามาถึงแล้วจะได้เห็นสถานการณ์วุ่นวายเมื่อมาถึง มีหรือจะคิดว่าจะเป็นระเบียบเช่นนี้!

“ท่านอ๋องอี้ผู้นี้ แข็งแกร่งเอาเรื่องเชียว!”

หลี่ว์เซียงแอบชื่นชม แล้วมองรถเข็นของเซียวหลินเทียนโดยไม่รู้ตัว

หากท่านอ๋องอี้สามารถยืนขึ้นได้อีกครั้งแล้วแสดงผลงานเฉกเช่นวันนี้ เขาจะต้องลงคะแนนให้เซียวหลินเทียนในการแย่งชิงตำแหน่งองค์รัชทายาทเป็นแน่

“ท่านอ๋องเฉิง!”

เถ้าแก่หลายคนรู้จักท่านอ๋องเฉิงเมื่อเห็นพวกเขาก็เข้ามารุมล้อม

“ท่านอ๋อง องค์จักรพรรดิตรัสเยี่ยงไรบ้าง? จักจัดการพวกเราเยี่ยงไร?”

“ทุกคนมิต้องร้อนใจไป! องค์จักรพรรดิทรงกำลังคิดหาวิธี ต้องจัดสรรเงินทุนให้ทุกคนสร้างบ้านใหม่โดยเร็วที่สุดแน่นอน!”

ท่านอ๋องเฉิงเอ่ยปลอบใจเขา “ทางราชองครักษ์ผางดับไฟได้แล้ว ทรัพย์สินที่สามารถกู้ออกมาได้ต่างเอาไปไว้ในโกดังชั่วคราวตรงสถานที่ที่แยกไว้ด้านหลัง! ส่งตัวแทนในครอบครัวของพวกเจ้าไปขอรับกลับมาเถอะ!”

“ชาวบ้านทั้งหลาย องค์จักรพรรดิทรงเป็นห่วงทุกคน พระองค์ทรงให้เสนาบดีกรมพระคลังจัดเตรียมไว้แล้ว จักมีการแจกจ่ายของบรรเทาทุกข์ให้ทีหลัง!”