ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 319

หลิงอวี๋เห็นกระดาษบนโต๊ะจึงเอ่ยถาม

“อืม นี่คือแผนที่แน่นอนแล้ว เจ้าช่วยข้าดูหน่อยว่ายังมีตรงไหนที่ผิดปกติหรือไม่!”

เซียวหลินเทียนเองก็ไม่เคอะเขิน ผลักกระดาษนั้นไปให้หลิงอวี๋

ทั้งทีที่เห็นเส้นเหล่านั้นหลิงอวี๋ก็รู้สึกปวดหัว ถือถ้วยชาแล้วนั่งลงโดยไม่แม้แต่จะมองเลย

“ท่านตรัสให้หม่อมฉันฟังดีกว่า! หม่อมฉันไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญในการสร้างบ้าน ท่านแค่บอกหม่อมฉันว่าวางแผนเยี่ยงไร มีสิ่งอำนวยความสะดวกอันใดบ้าง หากหม่อมฉันฟังแล้วคิดว่าไม่พอ หม่อมฉันค่อยเพิ่มให้ท่าน!”

เซียวหลินเทียนอธิบายคร่าว ๆ ให้หลิงอวี๋ฟัง หลิงอวี๋ง่วงจนลืมตาไม่ขึ้น แต่ก็ยังฝืนดึงสติเอาไว้แล้วฟังอยู่

กระทั่งเมื่อได้ยินเงื่อนไขที่ตระกูลกวนโวยวายเรียกร้อง และความลำบากใจของเจ้ากรมพระคลัง

หลิงอวี๋ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งพลางเอ่ย “นี่ไม่ใช่เรื่องยากอันใดเลย! แม้ว่าตระกูลกวนจะมีร้านค้าอยู่ แต่คนอื่น ๆ ก็มีเช่นกัน!”

“ท่านก็ยึดตามทำเลที่จดเอาไว้ก่อนหน้านี้แล้วสร้างร้านให้พวกเขาใหม่ตามนั้น!”

“ทั้งทำเลที่รุ่งเรืองและทำเลธรรมดาต่างก็มีราคาที่กำหนดไว้ หากอยากขยายพื้นที่ ก็จ่ายส่วนต่างเพิ่ม!”

“ผู้ที่ยินดีจะแลกเปลี่ยน สามารถใช้พื้นที่ของทำเลอื่นเป็นค่าตอบแทนได้!”

“ตระกูลกวนเป็นเพียงแค่ร้านเดียว ขอเพียงทุกคนรู้สึกว่ามันยุติธรรม กวนอิ่งเป็นน้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ นางสู้คนหมู่มากมิได้หรอก!”

หลิงอวี๋ยืมแนวคิดธุรกิจสมัยใหม่มาบอกกับเซียวหลินเทียน

“ร้านค้าดั้งเดิมนั้นมีทั้งดีไม่ดีปะปนกันอยู่ มีร้านค้าอยู่ทุกประเภท”

“ท่านก็ใช้ประโยชน์จากการสร้างใหม่นี้ วางแผนให้เป็นพื้นที่ธุรกิจที่ต่างกัน แยกประเภทการขายงานปัก ขายอาหารและอื่น ๆ ไว้แยกกัน!”

“เช่นนี้ต่อไปก็จะจัดการได้ง่ายขึ้น! ผู้คนออกมาซื้อของก็ไม่ต้องเดินหาทั้งหมด อยากจะซื้ออะไรก็ไปตรงพื้นที่ของชนิดนั้นได้แล้ว!”

เซียวหลินเทียนไตร่ตรองถึงสิ่งที่หลิงอวี๋พูด ก็รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลมาก เขาจึงรีบจดลงไป

“ร้านค้าเหล่านี้ ท่านก็สามารถสร้างให้มีเอกลักษณ์มากขึ้นได้!”

หลิงอวี๋ยิ้มพลางเอ่ย “ทุกคนที่มาเมืองหลวงล้วนหวังจะได้เห็นความเจริญรุ่งเรืองของเมืองหลวง ต้องทำให้คนที่มาสอบและมาเยี่ยมญาติลืมมิลงไปตลอดชีวิต!”

“ทันทีที่พวกเขากลับไปกระจายข่าว ความเจริญรุ่งเรืองของเมืองหลวงก็จะเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวาง!”