ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 320

”บังอาจ!”

ทันทีที่เซียวหลินเทียนเห็นก็ตะคอกด้วยความโกรธ “หยุดให้หมด ใครอนุญาตให้พวกเจ้าสังหารผู้ประสบภัย!”

พวกทหารเหล่านั้นเพิกเฉยต่อคำพูดของเซียวหลินเทียน และยังคงบุกเข้าไปต่อ

“พวกเจ้าเป็นลูกน้องของผู้ใด?”

จ้าวซวนเห็นว่าทหารพวกนั้นยังคงบุกเข้าไป ก็ขี่ม้าไปข้างหน้าคิดจะหยุดพวกเขา

“ท่านอ๋อง… ช่วยด้วย!”

ผู้ประสบภัยหลายคนพุ่งเข้ามาที่หน้ารถม้าของเซียวหลินเทียน

จู่ ๆ เซียวหลินเทียนก็รู้สึกถึงเจตนาฆ่า เขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ เห็นผู้ประสบภัยคนหนึ่งพุ่งเข้ามาหาเขาอย่างดุร้าย มือของเขาดึงออกจากเสื้อผ้า...

เขาถือดาบที่ส่องประกายอยู่ในมือ...

“ระวัง… พวกเขาไม่ใช่ผู้ประสบภัยจริง ๆ…”

เซียวหลินเทียนตะโกนอย่างทั้งตกใจทั้งโกรธ แล้วเห็นดาบพุ่งเข้ามาทางตนเอง

เขารีบเอนตัวไปข้างหลังเพื่อหลีกเลี่ยงดาบที่จะแทงเข้าที่หน้าอกของเขา

ดาบแทงเข้าที่หน้าอก จากนั้นผงแป้งก็โปรยลงบนใบหน้าของเขา

เซียวหลินเทียนติดอยู่ในรถม้า ไม่สามารถหลบหนีได้ทัน ร่างกายของเขาก็อ่อนแรงไปทันที!

พวกมันใช้ยาพิษ!

ปลอมตัวเป็นผู้ประสบภัยที่เขาจะไม่ระวังตัวที่สุดแล้วมาลอบสังหารเขา!

มือสังหารไม่ให้เวลาเขาได้โกรธเลย!

ดาบเล่มที่สองแทงเข้ามาอย่างแรงอีกครั้ง!

เซียวหลินเทียนเคลื่อนไหวช้า ๆ หลบเลี่ยงจุดสำคัญ แต่กลับถูกดาบฟันเข้าที่ต้นขา!

เขากัดฟันเอื้อมมือไปคว้าดาบของตน

พวกมือสังหารที่ปลอมตัวเป็นผู้ประสบภัยรีบไปที่ข้างรถม้า แล้วต่างก็แทงและฟันเข้ามา

ฉึก ฉึก ฉึก...

เซียวหลินเทียนรู้สึกเพียงว่าตนถูกแทงห้าหรือหกครั้ง เขาทนความเจ็บปวดสาหัสไว้และพยายามอย่างเต็มที่เพื่อคว้าดาบ

เขาสะบัดมือ แล้วแทงเข้าไปในอกของมือสังหารที่ปีนขึ้นไปบนรถม้า

โลหิตกระเซ็นออกมา สาดใส่ใบหน้าของเซียวหลินเทียน แล้วกลิ่นคาวอันรุนแรงทำให้เขาตาแดง...

ในขณะนี้ เขานึกถึงความเกลียดชังขององค์ชายหลายพระองค์ในราชสำนัก

นอกจากนี้ยังมีคำขู่จากองค์ชายเว่ยนอกราชสำนักด้วย...

เซียวหลินเทียนนึกไม่ถึงว่าเพื่อที่จะได้งานจากกรมโยธาธิการ!

เพียงเพื่อให้ได้ตำแหน่งนั้น!

พี่น้องของเขาจะมีเจตนาฆ่าสังหารเขาครั้งแล้วครั้งเล่า!

คราแรกขาพิการ ตอนนี้ก็อยากจะฆ่าเขาอีก!