ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 329

หลิงอวี๋ไม่ได้นอนทั้งคืนอีกแล้ว นางไม่อาจฝากความหวังไว้กับมุกตะขาบฟ้าได้!

คนรอบตัวต่างไม่เคยเห็นมุกตะขาบฟ้า เช่นนั้นจึงไม่ชัดเจนว่ามันเป็นแค่ตำนานหรือไม่!

นางเจาะเลือดของเซียวหลินเทียนไปทำการทดลองในมิติ พยายามค้นหาองค์ประกอบของสารพิษในร่างกายของเซียวหลินเทียน

หลังจากค่ำคืนอันวุ่นวาย หลิงอวี๋ไม่พบสิ่งใดเลย

นางออกมาอย่างเหนื่อยล้า ตรวจดูอาการของเซียวหลินเทียน

เซียวหลินเทียนยังคงนอนเงียบ ๆ หัวใจและชีพจรอ่อนแรงนัก!

หลิงอวี๋ตรวจบาดแผล ไม่พบสิ่งผิดปกติ

หลิงอวี๋ป้อนน้ำหญ้าวานรให้กับเซียวหลินเทียนอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าใกล้รุ่งสางแล้ว นางจึงงีบหลับบนเก้าอี้

ดูเหมือนว่าจะเพิ่งหลับตา ก็ได้ยินเสียงความเคลื่อนตัวดังมาจากข้างนอกอีก

หลิงอวี๋ลืมตาขึ้นอย่างเหนื่อยล้า แล้วก็เห็นว่าข้างนอกหน้าต่างเป็นเวลารุ่งสางแล้ว

“พระชายา... แม่นมลี่ทำโจ๊กมาให้พระชายา ข้าเอามาให้แล้ว พระชายากินสักหน่อยเถิดเจ้าค่ะ!”

หลิงซวนเดินเข้ามาพร้อมกับโจ๊ก เห็นหลิงอวี๋สีหน้าซีดเซียว และมีรอยคล้ำขนาดใหญ่สองรอยใต้ตาของนาง

นางวางโจ๊กลงบนโต๊ะอย่างทุกข์ใจ “พี่จ้าวได้ส่งคนออกไปตามหามุกตะขาบฟ้าแล้ว อย่าได้กังวลนักเลยเจ้าค่ะ อีกไม่นานก็จะได้แล้ว!”

“อืม!”

หลิงอวี๋ลูบหน้า พลางเอ่ย “เอาอ่างน้ำร้อนมาให้ข้าที ข้าต้องล้างหน้า!”

หลิงซวนออกไปตักน้ำ

ชิวเหวินซวงเดินเข้ามา พลางเอ่ยอย่างเป็นห่วง “พระชายา ท่านอ๋องเป็นเยี่ยงไรบ้าง? เอ่อ เหตุใดสีหน้าพระชายาดูแย่ถึงเพียงนี้!”

“พระชายา พระชายาไปพักผ่อนเถิด ให้ข้าดูแลท่านอ๋องก็พอแล้ว!”

หลิงอวี๋รู้สึกรำคาญแม่ดอกบัวขาวนี้ จึงเอ่ยอย่างเย็นชา