ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 332

“ขันทีเซี่ย ท่านอ๋องรับกระบี่มากโขจริง ทุกดาบหมายคร่าชีวิต!”

“คนบงการเบื้องหลังจะเหี้ยมเกินไปแล้ว! วางพิษใส่ท่านอ๋องได้ลงคอ!”

“แม้หลิงอวี๋เป็นหมอ แต่หลิงอวี๋ก็จนปัญญารักษาพิษเหล่านี้!”

หลิงอวี๋แนะอาการของเซียวหลินเทียนให้ขันทีเซี่ย

ตาขันทีเซี่ยกะพริบเล็กน้อยชายมองหมอหลวงจางด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

หลิงอวี๋นึกถึงในฉับพลัน หมอหลวงจางยังไม่ได้คุกเข่าขออภัยที่ตลาดตามเดิมพัน เขายังมีหน้ามาตำหนักอ๋องอี้ได้อย่างไร?

หรือว่าองค์ชายคังไม่เชื่อว่าเซียวหลินเทียนถูกพิษเลยเจาะจงให้หมอหลวงจางมาพิสูจน์หรือ?

ช่างเถอะ!

หากให้องค์ชายเว่ยรู้ว่าเซียวหลินเทียนถูกพิษจริง แล้วยืมปากเขาเผยแพร่ไป อาจลดระดับความสนใจของพวกเขาต่อเซียวหลินเทียนได้

ให้เวลาตนทุ่มเทรักษา!

“ถังถีเตี่ยน เจ้าดูออกไหมว่าคือพิษอันใด?”

หลิงอวี๋เห็นถังถีเตี่ยนลุกขึ้นพลันรีบเอ่ยถาม

ถังถีเตี่ยนส่ายศีรษะ “ตัวข้าไม่เคยพบพิษแบบนี้มาก่อน! ขออภัยพระชายา ข้าจนปัญญาขอรับ!”

“ข้าขอตรวจ!”

หมอหลวงจางรอไม่ไหวพลางนั่งลงตรวจชีพจรเซียวหลินเทียนฉับไว

หลิงอวี๋ไม่วางใจหมอหลวงจาง จ้องการกระทำของเขาตลอดหวั่นเขาแอบวางกลใส่เซียวหลินเทียน

โชคดีที่หมอหลวงจางโดนสายตาจับจ้องหลายคู่เลยไม่กล้าทำบุ่มบ่าม

หลังเขาตรวจชีพจรก็ผันไปตรวจเปลือกตาของเซียวหลินเทียน เป็นการยืนยันว่าถูกพิษจริง

หมอหลวงจางทำเป็นส่ายศีรษะพลางถอยหลัง

“วิชาแพทย์ของถังถีเตี่ยนกับพระชายาอ๋องอี้ต่างเหนือชั้นกว่าข้า พวกเจ้าไม่มีวิธีข้าก็ไม่มีวิธีเช่นกัน!”

ทุกคนถอยออกห้องผู้ป่วย หลิงอวี๋กลุ้มจนสีหน้าเศร้าหมองนางนึกถึงท่านฮั๋วจึงเอ่ยถาม

“ถังถีเตี่ยน ท่านฮั๋วไม่อยู่เมืองหลวงหรือ?”

ท่านฮั๋วเป็นหมอชั้นเซียนในท้องถิ่น บางทีเขาอาจมีทางรู้พิษชนิดนี้คือพิษอันใด!

ถังถีเตี่ยนยิ้มข่มขื่นกล่าวว่า “พระชายาอ๋องอี้ อาจารย์ข้ามีนิสัยอยู่นิ่งมิได้ พอพักอยู่เมืองหลวงหลายวันก็รู้สึกเบื่อได้ออกท่องไปทั่วแล้วขอรับ!”

“ข้าจักกลับถามคนดู หากเขาไปมิไกลจักตามกลับมาขอรับ!”

หลิงอวี๋ผงกศีรษะ “งั้นขอรบกวนถังถีเตี่ยนแล้ว!”

“ถังถีเตี่ยน เจ้ารู้จักคนมากนัก รบกวนเจ้าช่วยสอบถามอีกหน่อยว่ามีใครรู้จักพิษแบบนี้หรือไม่!”

“มิรบกวน! พระชายาอ๋องอี้ ข้าจักช่วยท่านสอบถามสุดกำลังขอรับ!”

ถังถีเตี่ยนโค้งคำนับ แล้วกลับวังกับขันทีเซี่ยและหมอหลวงจางรายงานผล

เมื่อจ้าวซวนเห็นถังถีเตี่ยนไร้วิธีเหมือนกันก็ท้อใจอยู่บ้าง แต่คิดว่ายังมีหวังมุกตะขาบฟ้านี้อยู่ เขาจึงฟื้นกำลังใจขึ้นอีก

“พระชายา ข้าจักไปหาสอบถามคนอีกครั้ง จักต้องหามุกตะขาบฟ้าให้พบโดยเร็วที่สุด!”

“อือ!”

หลิงอวี๋กำลังคิดกลับห้องก็เห็นปี้ไห่เฟิงเข้ามาแล้ว

“พี่ใหญ่ปี้!”

หลิงอวี๋นึกถึงตอนเซียวหลินเทียนถูกลอบสังหาร หากไม่มีปี้ไห่เฟิงหวดแส้นั่น เกรงว่าเซียวหลินเทียนคงสิ้นสู่ธารเหลือง(1)เสียแล้ว

“พระชายา ได้ยินว่าท่านกำลังตามหามุกตะขาบฟ้า?” ปี้ไห่เฟิงถามตรง ๆ

“ถูกต้อง หรือว่าพี่ใหญ่ปี้รู้ว่าหาตะขาบฟ้าได้ที่ใด?”

ปี้ไห่เฟิงส่ายศีรษะ “นี่เป็นเพียงตำนาน ข้ามิเชื่อว่ามีมุกถอนพิษเช่นนี้!”

บนหน้าหลิงอวี๋เผยความผิดหวังเต็มเปี่ยมทันใด

ปี้ไห่เฟิงลังเลสักพักเอ่ยว่า “พระชายา ท่านให้เงินข้าห้าหมื่นได้หรือไม่… ข้าจักเอาเงินก้อนนี้ไปซื้อข่าวขอรับ!”

“แทนที่จะหามุกตะขาบฟ้าที่เลื่อนลอย สู้หามือสังหารเองเลยและทำความเข้าใจว่าเป็นพิษอันใดมิง่ายกว่าหรือขอรับ?”

“แม้มือสังหารพวกนั้นตายสิ้น แต่พวกเขาน่าจะมีคนสมรู้ร่วมคิดอาจรู้ข้อมูลภายในบ้างเป็นแน่!”

ตาหลิงอวี๋ทอประกายฉับพลันพลางกระซิบ “พี่ใหญ่ปี้ เจ้าซื้อข่าวได้จริงหรือ?”

สิ้นสู่ธารเหลือง (命丧黄泉) คนจีนในอดีตมีความเชื่อว่า เมื่อคนตายและถูกฝังลงดิน ดวงวิญญาณจะเคลื่อนไหลไปตามกระแสของธารใต้ดินที่เรียกว่าธารเหลือง สุดท้ายดวงวิญญาณจะไหลรวมไปเกิดในอีกภพภูมิหนึ่ง