ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 333

ปี้ไห่เฟิงยิ้มขมขื่นกล่าวว่า “ข้าเคยมีเหล่าพี่น้องที่สืบถามข่าวได้เก่งนัก… เพียงแต่ข้าขัดสน มิมีเงินให้สินบนพวกเขา…”

“พี่ใหญ่ปี้ รอข้าประเดี๋ยว!”

หลิงอวี๋เข้าห้องเร็วทันควันพลางหยิบตั๋วเงินหนึ่งแสนตำลึงออกจากมิติ

นางหยิบมายัดให้ปี้ไห่เฟิงหมดเกลี้ยง “พี่ใหญ่ปี้ งั้นขอรบกวนเจ้าแล้ว! ช่วยข้าสืบถามข่าวให้เร็วที่สุดเถิด!”

เมื่อปี้ไห่เฟิงดูเงินมากมายที่หลิงอวี๋ให้ตนก็รีบยัดกลับคืนครึ่งหนึ่ง

“พระชายา มิใช้มากปานนี้ ครึ่งเดียวก็พอแล้วขอรับ!”

หลิงอวี๋ยังยัดตั๋วเงินให้เขา “พี่ใหญ่ปี้รับเถิด ออกทำธุระข้างนอกไม่มีเงินจักมิสะดวก! ยังไงก็ควรให้สินบนเจ้าไปสืบถามข้าขอแค่ผลลัพธ์!”

ปี้ไห่เฟิงชายมองหลิงอวี๋ลึกซึ้ง นำตั๋วเงินซ่อนในอกเสื้อแล้วจากไป

เมื่อหลิงซวนเห็นฉากนี้ก็กระซิบว่า “พระชายา ท่านเชื่อใจคนง่ายเพียงนี้ได้เช่นไรเจ้าคะ!”

“นั่นเป็นเงินก้อนใหญ่นัก! ท่านมิกลัวเขาเอาเงินแล้วชิ่งไปหรือ?”

หลิงอวี๋ตอบหนักแน่น “พี่ใหญ่ปี้มิใช่คนแบบนั้น! จะใช้คนอย่าระแวงถ้าระแวงก็อย่าใช้ ข้าเชื่อใจเขา!”

ขณะทั้งคู่กำลังคุยกัน จ้าวซวนกับลู่หนานก็วิ่งเข้ามา

“พระชายา ได้ข่าวมุกตะขาบฟ้าแล้วขอรับ… มีคนบอกที่อยู่มันกับเราแล้ว!”

หลิงอวี๋เบิกบานขึ้นบัดดล บนแดนดินนี้มีมุกตะขาบฟ้าจริง?

“อยู่ในมือผู้ใด? เขาต้องการเงินเท่าไรถึงยอมขาย?” หลิงอวี๋ถามตื่นเต้น

“อยู่ในมือองค์ชายเว่ย…”

วาจาของจ้าวซวนพลันเผาความหวังหลิงอวี๋มอดด้วยประโยคเดียว!

มุกตะขาบฟ้าอยู่ในมือองค์ชายเว่ย?

ถึงว่าองค์ชายเว่ยส่งมือฆ่าวางพิษเซียวหลินเทียนได้สำเร็จเช่นนี้!

แม้หลิงอวี๋ไม่มีหลักฐานพิสูจน์เรื่องนี้ แต่นอกจากองค์ชายเว่ยแล้วยังจะมีใครอีกเล่า?

องค์ชายเว่ยหมายฆ่าเซียวหลินเทียน จะหวังดีเอามุกตะขาบฟ้าช่วยเซียวหลินเทียนรึ?

เวลานี้พวกจ้าวซวนก็นึกถึงจุดนี้เหมือนกัน

จ้าวซวนนิ่งเงียบครู่หนึ่งจึงกล่าว

“พระชายา ไม่เช่นนั้นพวกเราไปขอร้องเถิด! อย่างไรเสียที่องค์ชายเว่ยส่งมือสังหารก็เป็นอุบายลับ ๆ ของเขาเอง!”

“พวกเราไปเยือนขอเขาช่วยท่านอ๋องอย่างโจ่งแจ้งเที่ยงธรรม ถ้าเขามิช่วยงั้นเราไปขอไทเฮาค้ำจุนได้ขอรับ!”

ลู่หนานก็รีบเอ่ย “ใช่ขอรับ! พระชายา ยามนี้มีแค่มุกตะขาบฟ้าช่วยท่านอ๋องได้ แม้จะไปขอร้อง แต่เราไม่อาจทิ้งความหวังนี้ได้ขอรับ!”

“บางทีบีบคั้นองค์ชายเว่ยด้วยแรงกดดันอาจให้มุกตะขาบฟ้าแก่เราก็ได้!”

หลิงอวี๋นิ่งเงียบ นางรู้สึกว่ามันมีเลศนัยอยู่!

พอพวกเขาต้องการมุกตะขาบฟ้า ข่าวลือมุกตะขาบฟ้าว่าอยู่ในมือองค์ชายเว่ยก็โผล่มาพอดิบพอดีเลยได้อย่างไร?

ชิวเหวินซวงเห็นหลิงอวี๋นิ่งเงียบ ความคิดก็ปั่นป่วนพลันยิ้มหยันกล่าวว่า

“พระชายามิยอมช่วยหรือ? เหอะ ที่พูดว่าเป็นห่วงความปลอดภัยของท่านอ๋องอะไรนั่นเดิมทีเสแสร้งทั้งสิ้น!”

“พี่ใหญ่จ้าว พี่ลู่หนาน นางมิยอมไปเราก็ไปเองกัน!”

“นางมีใจหย่ากับท่องอ๋องอยู่แล้ว แม้ท่านอ๋องสิ้นนางก็ไปจากตำหนักอ๋องอี้ได้โดยมิต้องหย่าถึงมิใส่ใจความเป็นตายร้ายดีของท่านอ๋องไงเล่า!”

“พระชายา… ข้ามองท่านผิดไป! ได้ขอรับ ท่านมิไปเราไปเอง!”

ลู่หนานปรายมองหลิงอวี๋ผิดหวังพลันเดินออกตามชิวเหวินซวง

ขณะนี้จ้าวซวนใจร้อนดุจเพลิงเช่นกัน ทว่าเขาเคยเห็นหลิงอวี๋รักษาท่านอ๋องจนเมื่อยล้าด้วยตาตัวเองก็มิเชื่อว่าหลิงอวี๋จะเป็นคนประเภทเห็นคนตายมิช่วยได้

ฉะนั้นเขาจึงถามตรง ๆ “พระชายาเกรงกลัวอันใดขอรับ?”

เขากับลู่หนานเป็นแค่องครักษ์ไม่มีสิทธิ์พูดคุยต่อหน้าองค์ชายเว่ยได้สิ้นเชิง

หากหลิงอวี๋ไปใช้ฐานะพระชายาอ๋องอี้ขอยากับองค์ชายเว่ย ความเป็นไปได้อาจมากขึ้น!

หลิงอวี๋ถอนหายใจจ้าวซวนถือเป็นคนมีความคิดบริสุทธิ์ จากนั้นนางเลยพูดความกลัวตัวเองออกมา

กล่าวต่อว่า

“ช่างเถอะ ไม่ว่าจะมีเลศนัยอันใดอยู่ด้านใน ความปลอดภัยของเซียวหลินเทียนสำคัญที่สุด ข้าจักไปกับพวกเจ้า!”