ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 339

“เรื่องวันนี้จะปล่อยไปอย่างนี้มิได้!”

พอกลับถึงตำหนักอ๋องอี้ จ้าวซวนก็เอ่ยฉุนเฉียว

“องค์ชายเว่ยส่งมือสังหารลอบสังหารท่านอ๋อง และตอนนี้วางอุบายล่อเราให้ไปขายขี้หน้าอีก!”

“เราต้องเข้าวังกราบทูลองค์จักรพรรดิให้ฝ่าบาทค้ำจุนแทนท่านอ๋อง!”

หลิงอวี๋ขบคิดแก้แค้นสักพัก รู้สึกว่าการเข้าวังไม่มีอะไรน่าสนใจ

ทุกสิ่งเกิดขึ้นที่ตำหนักองค์ชายเว่ย ไร้พยานคนนอกอยู่ในเหตุการณ์ องค์ชายเว่ยจึงเถียงข้าง ๆ คู ๆ ได้เต็มที่

นางเอาเวลาที่เปิดศึกน้ำลายไปค้นคว้ายาพิษของเซียวหลิวจะดีกว่า

ยิ่งกว่านั้น นางส่งคนไปทูลในวังแล้ว ไทเฮากับจักรพรรดิต่างรู้เรื่องที่เซียวหลินเทียนถูกพิษ!

หากพวกเขาช่วยได้ก็จะช่วยเป็นธรรมดา!

แต่พวกเขาช่วยไม่ได้ นั่นก็ต้องพึ่งตัวเอง!

“พี่ใหญ่ปี้กลับมาหรือยัง?”

หลิงอวี๋ถามหลิงซิน

หลิงซินส่ายหน้า “ยังเจ้าค่ะ! ส่วนแม่นมลี่ผ่านมาเที่ยวหนึ่งกล่าวว่ามีเรื่องต้องคุยกับคุณหนู ให้คุณหนูกลับเรือนบุหงาสักเที่ยวเจ้าค่ะ!”

หลิงอวี๋สับสนเล็กน้อย แม่นมลี่มาหาตนทำไม?

นางสั่งหลิงซวนป้อนน้ำเซียวหลินเทียนแล้วไปเรือนบุหงาทันที

เมื่อเข้าเรือนก็เห็นแม่นมลี่กำลังกวาดถูลาน หลิงอวี๋เอ่ยถาม “แม่นม หลิงซินว่าเจ้ามาหาข้า?”

“เจ้าค่ะ คุณหนูขอมุกตะขาบฟ้าได้หรือยังเจ้าคะ?”

ครั้นแม่นมลี่เห็นหลิงอวี๋ก็รีบวางไม้กวาดเดินมาต้อนรับ

“ยัง มันเป็นข่าวปลอม!”

หลิงอวี๋อ่อนเปลี้ยเพลียแรงพลางหาเก้าอี้นั่งลง

แม่นมลี่พลันเข้ามาใกล้กระซิบว่า “คุณหนู หัวขโมยเข้าเรือนบุหงาเจ้าค่ะ!”

หลิงอวี่ชะงักชั่วขณะแล้วนั่งตัวตรง “เกิดเรื่องอันใดขึ้น? มีสิ่งใดหายบ้าง?”

แม่นมลี่รีบกล่าว “ไม่มีสิ่งใดหายเจ้าค่ะ! เมื่อไม่กี่วันมานี้ บ่าวอยู่ดูแลเรือนบุหงาคนเดียวก็มิรู้ว่าหัวขโมยเข้ามาตั้งแต่เมื่อใด!”

“ครานั้นบ่าวมิพบ เป็นเช้านี้ตอนจัดห้องท่านถึงพบว่าสิ่งของท่านล้วนถูกคนรื้อค้นแล้วเจ้าค่ะ!”

“บ่าวตรวจดูละเอียดแล้วไม่มีของอะไรหาย! บ่าวเลยมิได้แพร่งพรายเจ้าค่ะ!”