ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 344

“แถมมีหลิงหลานใส่ไคล้ว่าข้าลอบคบชู้กับคน! ทว่าชิวเหวินซวงยังเก็บนางไว้ในตำหนัก!”

“ชิวเหวินซวงต้องการสิ่งใด? นางรับใช้ที่ไม่มักใหญ่ใฝ่สูงจักวางแผนทำร้ายข้าแบบนี้หรือ?”

จ้าวซวนใคร่ครวญตระหนักได้ว่าเขาไม่อยู่ตำหนักในครานั้น

แต่หลังเหตุการณ์จบก็ได้ฟังเหล่าองครักษ์ของลู่หนานคุยเรื่องพวกนี้ จ้าวซวนก็รู้สึกไม่ชอบมาพากลอยู่น้อย ๆ

“พี่ใหญ่จ้าว ข้ามิได้ใส่ร้ายพวกเขาเพราะชิวเฮ่าตบข้า! ครานั้นพฤติกรรมพวกนั้นของชิวเฮ่าช่างมิรู้ผิดชอบชั่วดี!”

เมื่อหลิงอวี๋ย้อนนึกถึงชิวเฮ่าเตะหลิงเยวี่ยอย่างโหดเหี้ยมก็เกลียดจนอยากกัดเป็นชิ้น

“เด็กเล็กอย่างหลิงเยวี่ย หากเป็นเจ้ากับลู่หนานคงมิลงมือเหี้ยม! แต่หนึ่งบาทาของเขาเตะหลิงเยวี่ยนจนลมหายใจร่อแร่!”

“และข้าพระชายาผู้ผ่าเผย ท่านอ๋องให้เขาสังหารข้า แต่เขากลับส่งข้าให้เจ้าปากเบี้ยวทำอัปยศ!”

“จากนั้น พอตบอีกหนึ่งฝ่ามือก็ทำเส้นลมปราณหัวใจข้าแตกขาด!”

“จากเหตุการณ์ไม่กี่เรื่องนี้ก็ดูออกได้ว่าชิวเฮ่ามิใช่ฝ่ายเดียวกับพวกเจ้า!”

“แม้พวกเจ้าจักปกป้องผู้เป็นนาย แต่ก็คงมิทำเรื่องมิรู้ผิดชอบชั่วดี!”

หลิงอวี๋ส่ายหน้า “ชิวเหวินซวงอาจมิอำมหิตเช่นชิวเฮ่า!”

“แต่ในเมื่อนางใช้คนอย่างหลิงผิงหลิงหลานได้ เจ้าคิดว่านางคือคนบริสุทธิ์ไร้จุดประสงค์อย่างที่พวกเจ้าเข้าใจจริง ๆ หรือ?”

จ้าวซวนพอรู้เรื่องพวกนี้อยู่บ้าง แต่ก่อนหน้าได้ยินก็ไม่ได้รู้สึกอะไร

บัดนี้หลิงอวี๋เล่ามาอย่างไม่หยุดพัก จ้าวซวนก็รู้สึกอกสั่นขวัญหาย

สิ่งที่ทำจ้าวซวนยิ่งหวาดกลัวคือคำที่หลิงอวี๋พูดต่อจากนี้

“พี่ใหญ่จ้าว วันนั้นชิวเหวินซวงเพิ่งบอกอยากให้ชิวเฮ่ากลับมาเอง วันนี้ก็เกิดเรื่องพ่อนางตกลงมาสิ้น! เจ้ามิรู้สึกว่ามันบังเอิญเกินไปรึ?”

จ้าวซวนฟังจบก็ขนหัวตั้งพลางถามยากจะเชื่อ

“พระชายา… ท่านจักบอกว่า… การตกลงมาดับของท่านลุงชิวมิใช่อุบัติเหตุ?”