ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 348

“เหตุใดท่านอ๋องยังมิตื่น?”

หลังจากจ้องมองมาเป็นเวลานาน เซียวหลินเทียนก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเลย

ลู่หนานเอ่ยถามอย่างทนไม่ไหว “พระชายา ยาเหล่านั้นมิได้ผลใช่หรือไม่ขอรับ?”

“รีบร้อนกระไรกัน! หัวใจของเซียวหลินเทียนเต้นช้า ข้าให้ยาแรงกับเขามิได้ การให้น้ำเกลือนี้จะทำให้เขาค่อย ๆ ปรับตัว!”

หลิงอวี๋เหลือบมองขวดอย่างเหนื่อยล้าพลางสั่ง “เจ้าดูขวดนี้ไว้ ยาหยดหมดแล้วก็ไปเรียกข้าเถอะ!”

“หากเซียวหลินเทียนไม่มีปฏิกิริยาต่อต้านยาขวดนี้ ข้าจักเพิ่มขนาดยาในขวดต่อไป จากนั้นอีกขวดหนึ่งเขาก็น่าจะฟื้นขึ้นมาแล้ว!”

ทันทีที่จ้าวซวนได้ยินสิ่งนี้ก็รีบเอ่ย “นี่เป็นเรื่องเล็กน้อย ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกเราเถิด! พระชายาไปพักผ่อนสักหน่อยเถิดขอรับ!”

หลิงอวี๋ทนไม่ไหวจึงพยักหน้าแล้วเดินไปที่ประตูห้องถัดไป นอนลงบนเก้าอี้ ปิดเปลือกตาลงแล้วหลับไปภายในไม่กี่วินาที

ในขณะที่กำลังสะลึมสะลือ ก็ได้ยินเสียงคนพูดคุยกันอยู่ข้างนอก

“พี่จ้าว ยาของข้าสามารถช่วยท่านอ๋องได้อย่างแน่นอน! เจ้าให้ท่านอ๋องกินแล้วท่านอ๋องจักฟื้นทันที!”

“ยาของพระชายานี่เกือบจะหมดขวดแล้ว ท่านอ๋องก็ยังมิฟื้น เช่นนั้นมันคงมิได้ผลแน่นอน!”

“พี่จ้าว หรือว่าเจ้าไม่อยากช่วยท่านอ๋องหรือ?”

หลิงอวี๋ตื่นขึ้นมาทันที นี่คือเสียงของชิวเฮ่านี่?

ชิวเฮ่ากลับมาแล้วหรือ?

นางยังนอนมิพอ เวียนหัวอยู่บ้าง จึงลูบหน้าแรง ๆ พยายามจะปลุกตนให้ตื่น

ชิวเฮ่าเอายาแก้พิษกลับมาหรือ?

ในขณะที่หลิงอวี๋กำลังคิด ก็ได้ยินเสียงของลู่หนานเอ่ยขึ้น

“พี่จ้าว ลองยาของชิวเฮ่าดูเถิด! พูดตามตรง… ข้ามิเชื่อว่าปลิงจะรักษาโรคได้จริง ๆ!”

“ดูสิให้ยาไปหนึ่งขวดแล้ว ท่านอ๋องก็ยังมิดีขึ้นแม้แต่น้อย!”

“ทั้งชิวเฮ่าและหมอว่านไม่มีทางทำร้ายท่านอ๋อง หมอว่านบอกว่านี่เป็นยาแก้พิษ เจ้าก็เอาไปให้ท่านอ๋องกินเถิด!”

หมอว่านก็กลับมาด้วยหรือ?