ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 367

หลิงอวี๋กล่าวเยือกเย็น “ข้าพูดให้พวกท่านฟังมากมายก็เพื่อบอกว่าการทะเลาะเบาะแว้งนั้นแก้ปัญหามิได้!”

“ยิ่งพวกเราทะเลาะรุนแรงมากเท่าไร ยิ่งเสียเปรียบ! องค์ชายเว่ยคงคำนวณว่าเราต้องก่อการเป็นแน่ พลางคิดดีแล้วว่าจะเพิ่มโทษให้เราอย่างไร!”

เถ้าแก่หลี่ข่มความโกรธมิได้ “พระชายาอ๋องอี้ งั้นหากไม่ก่อการจักทำสิ่งใดเล่า? หรือควรว่านอนสอนง่ายย้ายออกเช่นนี้รึ?”

หลิงอวี๋หัวเราะเจ้าเล่ห์ “หากอยากแก้ปัญหาจักมัวแต่ทะเลาะวิวาทมิได้!”

“เรามาเปลี่ยนวิธีดู ข้ารับปากว่า หากพวกท่านเชื่อฟังข้า ทุกร้านบนถนนสายนี้จักมิถูกรื้อถอน!”

“วิธีใด?” ถังซุนเร่งถาม

เถ้าแก่ถังมองหลิงอวี๋สนเท่ห์ วันนี้เขาหาเส้นสายมาช่วยกอบกู้ตลอดตั้งแต่ได้รับข่าว

ทว่าเมื่อคนพวกนั้นได้ยินว่าเป็นองค์ชายเว่ยหมายรื้อถอนก็พลันโน้มน้าวเขากลับลําเนื่องไม่อาจต่อกรองค์ชายเว่ยได้!

เขาคิดสมองแตกก็คิดวิธีไม่ออก เมื่อได้ยินว่าหลิงอวี๋มีทางไฉนจะไม่สงสัย

หลิงอวี๋หัวเราะซุกชน “พวกท่านรวบรวมพ่อค้าที่จะถูกรื้อถอนบนถนนสายนี้หาคนได้มากยิ่งดี จากนั้นก็กระจายข่าวไป!”

“ว่าด้วยความกรุณาขององค์ชายเว่ย ลือว่าบ้านพวกท่านจะถูกรื้อถอนเห็นพวกท่านไร้บ้านกลับจึงยินยอมให้พักตำหนักองค์ชายเว่ย!”

“จากนั้นวันพรุ่งทุกครัวเรือนขนข้าวขนของใส่รถม้ารุดไปตำหนักองค์ชายเว่ยหลาย ๆ คัน ลำเลียงของสิ่งใดก็ได้ ขอเพียงกั้นปากประตูตำหนักองค์ชายเว่ยมิดก็พอ!”

เถ้าแก่หลี่กับเถ้าแก่คนอื่น ๆ ตะลึงตาค้าง นี่คือความคิดอะไรกัน!

เถ้าแก่ถังกลับตาประกาย ปรบมือยิ้มกล่าว

“พระชายาอ๋องนี้ช่างปราดเปรื่อง! ข้าคิดไม่ถึงเลยขอรับ!”

หลิงอวี๋หัวเราะน้อย ๆ “เถ้าแก่ถังคิดไม่ออก นั่นเพราะท่านคือราษ… ท่านมิอยากต่อกรกับขุนนาง!”

“เถ้าแก่ถัง ไหนท่านบอกพวกเราหน่อยว่าความคิดนี้ดีอย่างไร?”

เถ้าแก่หลี่เอ่ยกังวล “พวกเราไปกั้นตำหนักองค์ชายเว่ยเช่นนี้มิถูกทหารจับหรือ?”